De Lammerenvreugd of de herders bruyloft
(1732)–Jacob Brouwer–
Auteursrechtvrij
[pagina 9]
| |
Voys: Wat mag dog zyn de reden.Ionkman.
Laet ons nu Converseeren,
Lief het is de regte tijd,
Den avond te passeeren,
Onderwijlen wat gevrijd,
Ik ben nu tot mijn Iaren,
Ik wenste wel te paren,
Met u alleen,
Gy zijt die ‘k meen,
En anders geen,
U wesen en u zoet gezigt,
Dat is mijn doel en Zonneligt,
U oogen zwart,
Waer door mijn hart,
Gewond is met een schigt.
Dogter.
U zoet vloeijende reden,
En u woorden wonder schoon,
Daer by u frisse leden,
En u wel gemaekt Perzoon,
U mantel en u kragen,
Souden mijn wel behagen,
Maer ziet de Trou,
Baert na berou,
Voor Man of Vrou,
Als gy mijn minden om de beurs,
Niet om het lijf nog om de keurs,
Wat is ‘er dan,
Te wagten van,
Als droefheyt en getreurs.
Ionkman.
Ionkvrou ik min u leden,
Ik en vraeg u niet na schat,
Want gy munt uyt in zeden,
En volmaektheyd boven dat,
U keeltje zoet van Gorgel,
klinkt schoonder als een Orgel,
Wanneer gy zingt,
U stem die dringt,
dat dreunt en klinkt,
Geen leyster nog geen Nagtegael,
U stem verdooft het altemael,
Schalmey of Phluyt,
U zoet geluyt,
Haelt boven al de prael.
| |
[pagina 10]
| |
Dogter.
Wat baet die vleyerijen,
Ionkman dat niet wel en voegt,
Toond u getrou in ‘t vrijen,
Voor de rest houd u vernoegt;
Toont dat gy komt in eeren,
Om met mijn te verkeeren,
Seg mijn in ‘t kort,
Waer door gy word,
Tot min gepord,
Heeft u die kleyne Venus guyt,
Geschoten met zijn liefde kruyd,
Of heeft de min,
U boesem in,
Komt segt het mijn regt uyt.
Ionkman.
Zie daer mijn lief gepresen,
neemt dees Diamant op trou,
Ik zal u dienaer wesen,
Als een Echte man zijn Vrou,
Soo gy mijn aers zult vinden,
‘k Wout mijn de dood verslinden,
Eer zal de Maen,
Geen ligt ontfaen,
En stille staen,
Eer sal de Zon aen ‘s Hemels wal,
Noyt schijnen op het aerdse dal,
Soo ik met jou,
O schoon Ionkvrou,
Mijn Trou verbreken sal.
Dogter.
Nou gy u trou gaet toonen,
Sal ik ook aen d’andere kant,
U min met min beloonen,
Treden in den Echten band,
Wel aen Ionkman verheven,
Wy zullen samen leven,
In eer en deugt,
met zoet geneugt,
En maken vreugd,
Ionkmans en Ionge Dogters jent,
Verheugt ons feest met u present,
Waer door wy tween,
Nu worden een,
Tot aen ons levens end.
Besluyt.
Zo maekt nu goede cieren,
Vat de glaesen in de hand;
de minnegodtjes zwieren,
Om het Bruylofts Ledikant,
Daer Cupido dat guytje,
Mint stadig op het Bruydtje,
Schiet van om hoog,
Met pijl en boog,
Terwijl het vloog,
En trof zoo meenig jonge ziel,
Terwijl dat men de Bruyloft hiel,
In ‘t hert en schoot,
De Werelds kloot,
Anders in duygen viel.
|
|