De Lammerenvreugd of de herders bruyloft
(1732)–Jacob Brouwer–
AuteursrechtvrijVoys: Waerom verlaetje myn,De min is seldsaem kruyd,
Haer kragt is niet te temmen,
De min is seldsaem kruyt,
Sy regt veel kueren uyt:
De liefde vol vermogen,
Ontsteekt het hert en zin:
Sy moet haer lust beoogen,
En koelen in de min.
Een Heer van groote schat,
Een Koopman wilt aenhooren,
Woonagtig in de stad,
Die eenen dogter had,
Sijn vrou was overleden,
Hy was een Weduwnaer,
Sijn dogter fraey van seden,
Nam het huyshouden waer.
Dees jonge Iuffer schoon,
Wierd op die tijd gevreden,
Van een rijk Borgers Zoon:
Heeft haer zijn trou geboon,
Godin u fiere leden:
En u volmaekt gezigt,
zijn waerd om aengebeden,
Gy zijt mijn Son en ligt.
Haer Vader dit vernam,
die heeft haer opgesloten;
Dat niemand by haer quam,
Daer sat die schoon Madam:
De liefde wierd weerhouwe,
Sy schreef aldaer een Brief,
De dienstmeyd goeder trouwe,
Die bragtse aen haer Lief.
De Minnaer heeft den zin,
Haest uyt dien brief begrepen,
| |
[pagina 8]
| |
Als dat zijn Ziels-vriendin:
Belet wierd in haer min,
Hoord wat hy heeft besloten,
Ten dienste van zijn Lief,
Dat liet hy onverdroten,
Haer weten in een Brief.
Toen liet de Ionkman fijn,
Haest een Kijk-kasje maken,
Daer toe een kleed zertijn:
Puur als een harlekijn,
In ‘t kasje was te kijken,
De stad Ierusalem,
Toen ging hy henen strijken,
En riep met luyder stem.
Tot voor zijn liefjes deur,
De meyd die dee straks open,
Het was maer om de fleur:
Zy vroeg aan haer Sinjeur:
of haer juffrou Annatje
Ierusalem mogt zien,
En kijken deur dat gaetje,
Dat liet Papa geschien.
Men riep de harlekien,
In huys en in de kamer,
Om dat Iuffrou mitsdien,
Ierusalem sou zien,
Hy deed zijn Kasje open,
En sag zijn Liefste aen,
Zy is daer ingekropen,
En straks weer toegedaen.
Iuffrou sonder gekug,
Sat stil in het Kijk-kasje:
En harlekien seer vlug,
Die nam het op zijn rug:
Ging zo ten huys uyt strijken,
Het was gelukt aen hem,
de Iuffrou sat te kijken,
Binnen Ierusalem.
Hy droeg haer na begeer,
In ‘t vallen van den avond,
Tot van haer huys soo veer,
Toen setten hy haer neer,
Iuffrouw quam uyt ‘er muyten,
En heeft haer Lief gekust,
Zy hebben tot besluyten,
Op trouw haer min geblust.
Zy trokken zamen voort,
Na Seeland wilt aenmerken,
Alwaer zy met akkoord,
Getroud zijn zo ‘t behoord;
Nu zijn zy weer gekomen,
Als Egt Luyden saen:
Nu heeft mijn Heer vernomen,
Hoe het is toegegaen.
Mijn Heer die niet en wist,
die komt voort in de kamer,
Heeft zijn dogter gemist:
Hy vroeg de meyd met list,
Waer juffrou is gestoven,
de meys die sprak met klem,
Mijn Heer ik sou geloven,
Nog in Ierusalem.
|
|