Zal iech uuch ins get vertèlle...

[p. 137]

Pon

‘Kin iech uuch helpe, menier?’ vroog 't winkelmeidske.

D'n hier had al 'n tiedsje op en neer getranteld door de aofdeiling lingerie, meh voolt ziech klaorbliekelek neet op ze gemaak en kós sjijns gein beslissing numme.

‘Eh... jeh... iech...’

Heer winkde mèt ziene vinger en leunde euver de winkelbaank.

‘'t Zit zoe’, zag heer. ‘Mien vrouw ligk op 't hospitaol en noe had ze gere 'ne sjoene nuie nachjepon gehad. Mehjeh... iech höb hel gein femilie wètd'r. En veur miech vin iech dat lesteg, zoe get koupe. Iech bedoel: Iech höb gei verstand vaan die dinger’.

't Keend keek häöm begriepend aon.

‘Zal iech uuch ins perbere te helpe?’ vroog ze vruntelek.

‘Gere, juffrouw, gere. Es g'r dat wèlt doen, gere! Wètd'r, 'ne maan zuut dat zoe neet. En vaan stoffe höb iech gaar gei verstand’.

‘Wie groet is mevrouw oongeveer?’ vroog 't meidske zakelek.

‘Nou... zoe get wiet geer, dink iech. Mesjiens e bitteke groeter. Iech zeen dat zoe neet. Es g'r noe neve miech stoond, daan wis iech 't wel. Meh zoe...’

‘Nou, daan kom iech toch effe um’, zag ze.

Ze leep um de winkelbaank eweg en kaom neven 'm stoon.

‘Jao’, zag heer blij en heer pakden häör effe oonder d'n erm, ‘noe veul iech 't. Geer zeet sjus zoe groet wie m'n vrouw’.

‘En is mevrouw ouch eve dik wie iech?’ vroog ze.

‘Jeh, wach ins’. Heer lag z'nen erm um

[p. 138]

häör taille. ‘Nou, iech zouw zègke... e bitteke dikker. Neet väöl. Mesjiens get... eh... zwoerder vaan... eh... vaan bove, zal iech mer zègke’.

Heer bekeek häör secuur.

‘Of toch neet?’

Heer twiefelde.

‘Ze heet’, fluusterden heer toen, ‘cup B maot twie-en-daarteg. Dat weet iech zeker’.

De juffrouw woord e bitteke raos in häör geziech, meh ze zag:

‘Da's ouch mien maot. Nou, daan zalle veer ins kieke’.

Ze góng nao häör rèk touw en begós dao get doeze oet te zeuke.

‘Wach effe’, zag heer. ‘Gei raos of zoe, ezzebleef. Ze is gek op blauw, meh raos kin ze neet oetstoon. Dat vint ze sjus e zoerbuneke, zeet ze altied’.

‘Nou, veer höbben ouch blauw en geel en greun’, zag 't jufferke.

Ze zat e paar doeze trök en haolden e paar andere oet.

‘Kiek ins, wie vint geer die kleur?’

Ze heel 'ne blauwe nachjepon op.

Heer keek get sjiechteg roontelum ziech, meh geine mins dee op hun lètde.

‘Da's 'n sjoen kleur’, zag heer. ‘Hiel sjoen’.

Heer leunde weer euver de winkelbaank en oonwèllekäöreg bókde 't meidske ziech ouch veureuver.

‘Mien vrouw hèlt nogal vaan... eh... sexy’, zag heer verlege. ‘Is dee nogal, wie zal iech zègke, nogal flink gedecolteerd?’

Ze keek 'm taxerend aon.

‘Kiek ins, menier’, ze heel d'n hals vaan de nachjepon aon 't häökske op, ‘heer is nogal wied touw. Iech dach... Iech weet neet wie aajd

[p. 139]

tot mevrouw is, meh...’

‘Joonk’, zag heer. ‘Ze is nog joonk. Väöl jonger es iech. E jaor offe... daarteg’.

Ze keek 'm get verbaas aon.

‘Wèt geer dat nog neet?’ vroog ze lachentere.

‘Jewel. Jewel. Twie-en-daarteg is ze’.

‘Daan maag ze bès get höbbe wat wijer ope is’. zag 't meideke gedecideerd.

Ze pakden 'nen andere pon oet.

‘Kiek ins. Dee is ouch blauw, meh dee heet 'ne wijen hals, zeet g'r? Mèt e sjoen kentsje delangs. Nogal... wel get pikant, zouw iech zègke, meh es mevrouw dat sjus wèlt, is 't gans wat geer zeuk’.

Heer bekeek 't geval mèt zien ouge haaf touwgeknepe.

‘Iech kin 't miech neet veurstèlle’, zag heer toen. ‘Gek, meh iech zeen 't neet. Iech vin 'm hiel sjoen, dao neet vaan, mehjeh... Dao zit niks in, zal iech mer zègke. Aon zoe'n häökske... Dat hingk zoe raar’.

Heer keek häör hölpeloes aon.

‘'t Spit miech ech, meh iech zéén häör dao neet in’.

‘'t Is 'nen hiele sjoene nachjepon’, zag 't meidske. ‘Mèt 'ne wijen hals, blauw, en sjus de maot vaan mevrouw. Teminste es ze zoe groet is wie iech’.

‘Jao, jao’, zag heer. ‘Meh iech zéén 't neet. Begrep g'r dat? Iech zéén 't neet. Es iech dee pak, jeh, en noe veroonderstèl tot ze 'm neet sjoen vint? Neet... dinges genóg. Daan heet ze niks. En ze kin toch neet naaks... eh... zoonder pon dao in bed goon ligke? Op 't hospitaol? Es bezeuk kump... Stèlt uuch veur!’

Heer zaog zoe tristig oet en zoe mismeujeteg.

[p. 140]

Heer winkde weer mèt ziene vinger, leunde weer euver de winkelbaank.

‘Kint geer 'm neet ins aontrèkke?’ smiespelden heer. ‘Tot iech 'm aon 't lief zeen, bedoel iech?’

‘Jehmeh!’ 't Keend keek häöm stomverbaas aon.

‘Wat kos 'r?’ vroog heer zenewechteg. ‘Wat kos 'r?’

‘Jeh, goojekoup is 'r neet. 't Is d'n deurste dee iech hei höb. Drei-hoonderd-vief-en-twinteg gölde’.

‘Zeet g'r?’ vroog heer. ‘Drei-hoonderd-vief-en-twinteg gölde! Da's nog neet gesjete, heh? En es 'r daan mesjiens ouch nog neet good is? Iech mein: Dat geld spaölt gein rol, dao geit 't neet um, meh es ze 'm neet sjoen zouw vinde... Of es 'r neet sjoen zouw valle... Waor iech drei-hoonderd-vief-en-twinteg gölde kwiet veur niks’.

‘Geer kint 'm altied koume ruile’, zag 't juf-fruiwke get nerveus. ‘Es geer de bon bewaort kint g'r altied mörge trökkoume’.

Heer lag ziech weer euver de winkel-baank.

‘'t Is mien twiede vrouw’, zag heer benepe. ‘Snap g'r? Mien ierste is doed. Ze is väöl jonger es iech. Heet 'nen andere smaak en zoe. En... en ze is nogal lesteg, oonder us gezag. Zouwt g'r neet...?’

Hoopvol keek heer häör aon.

Ze kraog kompassie mèt 'm.

Ze waor nog wel joonk, meh ze begós 't toch e bitteke te begriepe. 'nen Awwere maan, dee zien jong vrouw content mós zien te hawwe. Geld genóg, meh...

‘Komp mèt’, zag ze inins rizzeluut.

Ze leep nao e paskemerke.

‘Es geer hei effe wach, roop iech uuch es

[p. 141]

iech 'm aon höb’, zag ze en weg waor ze achter 't gordijn.

Mèt ziene rögk nao häör touw stoond heer gedöldeg te wachte, get doorgezak in zien sjouwers, get oongelökkeg mèt de situatie mesjiens, meh toch opgelöch.

Effe later reep ze häöm.

Achter de gordijn stoond ze in de blauwe nachjepon.

Heer waor prachteg en heer had 'ne groeten decoltee. Dat waor dudelek te zien.

Heer bekeek 't allemaol kritisch en op ze gamaak.

‘Wèlt geer uuch ins umdrejje?’ vroog 'r.

Ouch dat doogze.

‘Juffrouw’, zag heer, ‘dát is 't! Dat is 't gans! Wie sjoen tot dat zit en wie sjoen tot heer vèlt. Bedaank’.

Heer pakde mèt zien twie han häör knuvelke vas en heer had bekans de traonen in zien ouge.

‘Bedaank! Bedaank!’ zag heer nog ins.

Toen wandelden heer doedgemoedereerd meh hiel content de zaak oet.