‘Meh... veer höbbe gei glaas, geine beker, gein tas! Wie moot dat daan?’ späölde heer wijer.
De klas volgde de kemedie bij de lèsseneer mèt groete ouge en oere um drachter te koume wat dao umgóng. 't Waor doedstèl.
‘In 't keukensje stoon tasse’, kaom zij weer hiel stèllekes.
‘De meins 't neet!’ Heer keek häör verpópzak aon, gans oet 't loed geslage door zoeväöl in- en doorziech. ‘Is dat woer?’
Patricia knikde hefteg vaan ‘jao’.
Heer wis tot m de keuke ouch nog 'ne piel plastic bekers laog en in de ieskas 'n aongebroke fles lummenaadsjroep, vaan 't ‘oudercomité’, euvergebleve vaan de sportdaag. Meh dat kós heer achteraof nog wel verrekene.
‘Berg maar eens alles op’, zag heer tege de klas, Jao, heer zouw gek zien um strak zien beuk en kajees vol lummenaadvlekke te höbbe, Zoe geroutineerd waor heer wel.
Toen boond heer hun op 't hart veur hie-iel stèl te zien, want die vaan de zèsde deneve mochte niks mèrke. Anders zouwe die sjeloes weurde. Dus... heer góng effekes weg, meh niemand mocht get mèrke.
Mèt de lummenaad en de bekers kaom heer trök. 't Waor nog bekans mis gegaange umtot Frans toch ‘Houw!’ wouw keke. Gelökkeg heel z'n naober häöm koesj.
Heer deilde de bekerkes oet, doog euveral 'ne sjeut lummenaadsjroep in en toen mochte ze ein veur ein en hiel veurziechteg hunne beker goon völle aon de kraon. Mèt e lepelke, heer dach ouch aon alles, reurden 'r de boel um en toen zaote ze te genete.
E pèlske had heer neet, meh veur d'n doors en de gezèllegheid droonk heer ouch mer
Auteursrechtelijk beschermd