Zal iech uuch ins get vertèlle...

[p. 35]

Strand

‘Zit toch neet zoe nao dat vroumes te loere!’ zag ma.

‘Iech?’ doog pa. ‘Nao wat veur vroumes zit iech daan te loere?’

't Vroumes laog links veur 'm, mèt e miniscuul breukske op de plaots boe 't thoes hoort en 'nen enorme zonnebrèl op häör neus.

‘Die dao’, wees ma mèt häör kin. Ze trok häör badpak get hoeger op. ‘Doeg mer neet zoe. Iech zeen 't wel’.

‘Meh me leef mins, iech weet neet boeste 't euver höbs’, zag pa mèt e geziech wie e pas gewasse kindervötsje.

‘Aoch gaank! De deis niks es stiekem kieke’. Ma waor neet vaan plan veur häöm mèt rös te laote. ‘Die dao, mèt niks vaan boven aon’.

‘Meinste die mèt dat blauw breukske?’ vroog heer oonsjöldeg.

‘Jeh zeker!’ ketsde ze. ‘Es iech zoe wieneg had wie die, kós iech ouch zoe debij loupe’.

‘Iech moot neet traon dinke’, zag pa.

‘Ao nein?!’ Ma had vitrejoel in häör stum.

‘Nein. Iech zouw 't neet good vinde en diech zouws zoe get ouch noets doen’.

Heer keek misprijzend nao 't blauw breukske en wat debij huurde.

‘'t Is inderdaod neet de meujte weerd’.

‘Boeveur loerste daan de gansen tied?’ vroog ma nog. Ze waor toch e bitsje getruus sjijns.

‘Iech loer neet!’ Pa waor hiel zeker vaan zien zaak. ‘Iech lèt op de kinder en daan zal iech ouch al wel ins dee kant op kieke, meh iech loer neet nao dat mins mèt häör twie erte’.

‘Nou, zoe erg is 't noe ouch weer neet’, verdeidegde ma häör zuster-in-Christus. ‘Dus

[p. 36]

diech lèts op de kinder?’

Ze lag ziech laankoet op häören handdoek en doog häör ouge touw.

Pliechsgetrouw bleef pa rechop zitte um zien naokoumelinge in de gater te hawwe. Noe en daan keek heer ouch ins mèt 'n sjeel oug nao 't meideke in 't hiemelsblauw breukske, Meh zoonder z'ne kop te drejje! Heer kraog pijn aon z'n ouge vaan de inspanning, meh heer wouw nik riskere.

E leuk keend, dach 'r. Sjoen slaank. En die erte... nou jeh... dat waor mier veur ma bedoeld. Es ze rech stoond zouw 't wel mètvalle, taxeerden heer. Zoe, ligkentere, maakden 't neet väöl oet, dat waor woer, meh z'n ervaring maakden häöm wijzer.

Dat waor niks veur ma, zoe get bloets. Die zjeneerde ziech nog veur de kinder. Meh hei in Zuid-Fraankriek... Ze dogen 't bekans allemaol, al waor 't neet altied mèt eveväöl succes. Meh heer voond 't neet erg, gaaroet neet.

't Vroumes, in ma häör terminologie, lufde ziech en góng rechzitte.

Zuuste wel! dach heer content. Dat had heer toch good gezeen!

Ze sjaarde nao häör groete kelbas en haolde e pekske sigrètte droet, zeukde nog eve en keek toen um ziech heer.

Miene God, wat 'ne brèl, dach heer. 't Is toch sjus 'ne renfiets mèt die groete blauw glazer en dee raoze rand!

Meh heer keek rech veur ziech oet nao de zie. Zienen aonsteker laog neve z'n rechterbats in 't zand, wis 'r.

't Meidske haolde 'n sigrèt oet 't pekske, sloog 'nen handdoek um häör sjouwers, stoond soepel op en kwaom nao häöm touw.

Heer waor hiel erg geïntresseerd noe in 't

[p. 37]

speul vaan de golve, want heer zaog häör neet ins. Iers wie ze veur häöm bleef stoon, keek heer hiel verbaas op.

‘Menier Hervé, höb geer mesjiens get vuur veur miech?’ vroog ze.

‘Huh?!’ vloog heer rech. ‘Kint geer miech?’

‘Zouw iech uuch neet kinne?’ vroog ze en ze duiden häöre brèl nao boven op häör haor. ‘Iech bin juffrouw Sjeunmekers, vaan de tiepkamer’.

‘Juf... juffrouw Sjeunmekers? Werechteg! Iech zouw uuch neet gekind höbbe... Mèt dee brèl op...’ zag 'r oonhendeg.

‘En zoonder de res’, lachde ze, ‘Zoe höb geer m'ch ouch nog noets gezeen, heh?’

‘Nein, nein’, zag heer verlege. ‘Ieche...’

Heer pakde zienen aonsteker en gaof häör vuur.

‘Tot geer noe ouch hei op vekantie zeet’, zag heer. ‘En tot veer us hei mote treffe. Sjterk! Tössen al dat volk’.

‘Iech hoort uuch Mestreechs spreke. Daorum keek iech ins. En toen zaog iech tot geer 't waort’.

‘Ao...’ Heer kraog werempel 'ne roeje kop en staok ziech ouch mer 'n sigrèt aon. ‘Verstoond geer us?’

‘Nein huur’, zag ze flot. Meh dao trok get um häör moondheuk wat heer neet gans vertrouwde. ‘Maag iech hei mien sigrèt oprouke?’

Ze zat ziech op ziene baddook en heer leet ziech neven häör zakke. Häören handdoek bleef discreet um häör sjouwers haange, dao zörgde ze wel veur.

‘Zeet geer allang hei?’ vroog heer, veur get te zègke.

‘Oonderhaaf week’, antwoordde ze.

[p. 38]

‘Dat is wel te zien’, cónstateerden heer. ‘Geer zeet al zoe broen. Veer zien pas zoondag gekoume’.

‘Veer höbbe gebóf mèt 't weer. Iech höb 't al ins anders mètgemaak’.

‘De kinder ammezere ziech wel’, wees heer. ‘Dat meideke dao in dee roeje bikini en dat jungske in dat geel zwumbreukske’.

‘Leuke kinder’, zag ze. ‘Mevrouw sliep lekker’.

Meh toen woord ma sjus wakker. Ze zat ziech rech en keek verbaas nao 't koppel veur häör.

‘Bertha’, zag heer geagiteerd ietot ze get vreiseleks zouw zègke of dinke, ‘maag iech d'ch veurstèlle: Juffrouw Sjeunmekers vaan de tiepkamer’.

‘Vaan de tiepkamer?’ vroog ma. ‘Wie is 't meugelek. In die drökte hei. Zaot geer neet dao op dat badlake?’

‘Jao, en de juffrouw hoort us Mestreechs praote’, zag pa gaw.

‘Nou, dat is daan toch ouch touwvalleg’, zag ma rösteg. ‘Höb geer zin in 'n tas koffie? Iech höb de kan bij miech’.

Meh juffrouw Sjeunmekers mós nudeg nao häör ma, die in 't hotèl op häör zaot te wachte um nog get te goon koupe.

‘Dat kin ze noets laote’, zag ze. ‘Altied moot get mètgenome weurde veur de kleinkinder. Me broor heet 'rs twie en dao is ze zoe gruuts op wie 'ne pauw. Daank uuch, meh iech moot devaandoor’.

Ze gaof hun 'n hand en winsde hun nog 'n plezerege vekantie.

‘Mesjiens koume veer us nog ins tege’, zag ze. ‘En anders op kentoer wel, heh menier? Ammezeert uuch good in eder geval’.

[p. 39]

Mèt häöre rögk nao hun touw doog ze ziech 't bovestökske vaan häöre bikini aon, winkde nog ms en baggerde door 't zand nao de boelvaar.

‘'n Aordeg meidske, heh, geluif iech’, zag ma. ‘En e good figuurke’.

‘Jao... Jeh, dao höb iech neet zoe op gelèt’, mós pa bekinne.

‘Nein, dat zal wel’, griemslachde ma. ‘Heilegen Antonius’.

't Meidske zag: ‘Wat me ouch zeet,
meh kleier zien veur miech mie leve!’
en zij besefde zellef neet
wie tot ze ziech had bloetgegeve.