Zal iech uuch ins get vertèlle...

[p. 26]

Coiffeur

Menier Bolle wis, wie heer ziene maondelekse gaank nao de coiffeur doog, tot heer 'ne nuie zouw aontreffe. De veurege had nao zoe'n fiefteg jaor de sjier neergelag en waor goon rentenere.

't Waor ouch al te zien aon de boetekant vaan de zaak. Bove d'n ingaank waor 'n aofdeekske gekoume en op de groete roet vaan de kiekoet stoond neet mie wie vreuger mèt krollètters ‘Herenkapper’, meh ‘Coiffeur-Créateur’ en, in kleiner lètterkes, ‘Hairstyler’, mèt nog e paar speciaolisme.

Imposant, voond menier Bolle.

Heer waor dus min of mier geprippereerd, meh heer versjrók ziech toch wie heer in góng, De nuie waor 'ne kerel wie 'ne boum, mèt 'ne vuurroeje krollekop en twie han wie kolesjöppe. Mier 'ne mins dee me bij 'ne verhuizer zouw verwachte es in 'n coiffeurszaak.

Meh heer stèlde ziech beleef aon menier Bolle veur, hoopde tot menier Bolle klant bij häöm zouw weurde en blieve, en of menier Bolle hei wouw goon zitte, daan kóste ze mètein beginne, want heer wèrkde, wie menier Bolle op de deur had kinne leze, allein en oetslutend op aofspraok vaanaof d'n ierste vaan de volgende maond, d'n tillefoonnommer stoond ouch op de deur, umtot heer neet devaan heel um zien klante te laote wachte.

‘Fijn, fijn’, voond menier Bolle.

En heer meinde 't, want heer had de pes aon wachte, en wachte bij 'ne coiffeur voond heer bekans eve erg es wachte bij 'nen dokter of 'nen tandarts.

Heer zat ziech evels mèt e zeker geveul vaan oonrös in de stool.

[p. 27]

Stiekem voolt heer ins aon zien rechterhand, die de roeje häöm had trökgegeve naotot heer 'nen hielen tied trin geknepe en traon gesjöddeld had. Ze waor sjijns neet gebroke en alle vinger zaote nog traon.

Mèt 'n klein beweging vaan ziene mechtegen erm zwejde de coiffeur-créateur e blauw laken euver häöm eweg en begós häöm langsaam meh sekuur te verwörge mèt e lint um ziene nek.

‘Anders krijg geer die klein häörkes in eur bendsje’, lag heer vruntelek oet, ‘en dat is verfelend. Jeuke en zoe’.

Menier Bolle dach benajd tot stikke ouch verfelend waor, mesjiens nog verfelender es klein häörkes in de bendsje, meh heer kraog de kans neet um dao lang euver te filosofere, want de coiffeur lag häöm noe 'n hand op z'ne kop en duide dee zoe oonvervierd nao väöre tot menier Bolle mèt 'n dreidobbel kin op z'ne krevatteknoup laog en meinde tot zienen adamsappel noe wel veur good nao d'n hassjemedeie zouw zien.

Veurziechteg perbeerden heer z'ne kop get op te luffe, meh dao waor gei verwege aon. Mèt z'ne pink op menier Bolle ze linker- en z'nen doum op ze rechteroer heel de roeje häöm mèt gemaak in bedwaank.

Toen begós heer mèt de tondeus wie 'ne raozetege menier Bolle z'ne nek oonderhan te numme en oondertösse vertèlden heer hoonderd en gein ein euver zien vrouw, die ouch 't vak aon 't liere waor, veur d'n damessalon later, euver zien twie kinder - ei plat, e jungske vaan drei maond en e meidske vaan veer wat sinds kort nao de basissjaol góng - en euver 't weer. 't Weer vaan noe, vaan gistere, vaan de veurege week en vaan 't veureg jaor, 't weer vaan Griekeland, Joego-Slavië en Spaanje, Fraankriek en Ita-

[p. 28]

lië en in 't algemein euver 't weer vaan vreuger en vaan Godwèt boe en wienie.

Menier Bolle raakde oonder d'n indrök en d'n draod kwiet.

Heer voolt de pijn in ziene nek, boe heer al jaore leid vaan had, wie langer wie erger weurde en heer perbeerde get in ziene baard te bromme, um de beul trop attent te make tot heer 't neet mie oetheel, wie dee obbins ziene kop losleet en häöm de kans gaof veur effekes op aosem te koume.

Neet lang evels, want zoonder einege waarsjouwing smeet heer noe Menier Bolle ziene kop mèt z'n rechteroer op z'n sjouwer en begós iefereg de linkerkant mèt 't mesjien te transenere. Neettemin, 't waor 'n oplöchting, want menier Bolle kós noe bekans vrij aoseme.

In de spiegel bekeek heer de reus achter ziech.

Zoe te zien waor 't toch 'ne vrunteleke mins, al loerde heer get verbete oonder 't werk. En gespriekelek waor heer zeker. Heer begós noe euver de verkantie. Wie heer vreuger, veur zienen trouw, mèt z'n vrun trop oettrok op de fiets mèt e paar tentsjes en wie lesteg tot 't noe waor mèt die twie strabenders um get te vinde boe die ziech ammezeerde, 't meidske teminste want dat kleint laog mer in de weeg, en tot me noets wied weg mós goon mèt kinder, tot die genóg hadde aon get water en get zand of modder es ze mer kóste rotzooje en...

Heer kwakde menier Bolle ziene kop nao d'n andere kant en begós de rechterkant te mejje. Menier Bolle had bekans 'ne keek gegeve, want heer kraog m'ch toch zoe'ne gemeine sjeut m z'ne pieneleke nek... Meh heer had neet genóg aosem deveur en daobij waor heer 'ne mins dee neet gaw klaogde. Me mós ouch get kinne

[p. 29]

verdrage, voond 'r. En de mins deeg zien bès. Heer waor nog joonk en heer mós ziech nog make. En mèt 'n vrouw en twie kinder...

Eindelek moch heer ziene kop rechop hawwe. D'n hair-styler begós noe aon 't fien werk en, es 't 'm lökde veur zienen adamsappel bove 't lint vaan 't blauw lake oet te kriege, kós menier Bolle zoe noe en daan ins aon 't gesprek deilnumme mèt 'nen ‘ao-ao’ of 'ne ‘nou-nou’ of allein mer 'nen ‘hm-hm’.

Mier waor ouch neet nudeg. De coiffeur verstoond zie vak en vertèlde aon ei stök door. En oondertösse snooj heer ganse wössje haor aof en slingerde ze noonchalant in de runde.

Oetindelek pakde heer de kamp en 'ne beurstel en góng menier Bolle daomèt te lief.

Toen drejden 'r menier Bolle ziene kop nog 'ne kier of drei roond, dat geveul had dee teminste, snooj nog ins hei en dao 'n dweers häörke aof en bekeek ins vaan op 'nen aofstand ze werk kritisch.

Heer waor content sjijns, want heer lag ze gereidsjap neer, sjnapde 'ne spiegel, heel 'm achter menier Bolle ziene kop en zag:

‘Iech höb 't uuch get korter gesnooje. Volgende maond zien veer twie weke op verkantie. Zoe hawt geer 't get langer in medel’.

Menier Bolle knikde veurziechteg, vaanwege ziene nek, tot 't good waor.

Heer voond zien eige wel get joonk gesnooje veur ziene leeftied, meh alloh. 't Waor zomer per saldo.

't Lake woord vaan 'm aofgerete mèt 'ne zwierege zwunk, heer woord aofgebeursteld of heer e peerd waor wat geroskemp mós weurde en de coiffeur heel, nao 't aofrekene, beleef de deur veur häöm ope.

‘Tot de volgende kier, menier Bolle. Tot

[p. 30]

zeens. En plezerege verkantie’.

Menier Bolle góng gaaroet neet op verkantie, meh heer bedaankde toch veur de gooj winse. ‘Geer vaan 't zelfde’, zag heer nog.

Wie heer e stökske vaan de zaak aof waor drejden heer ziech nog ins um. De roeje stoond oonder zien aofdeekske en winkden 'm vruntelek achternao. Heer had nog geine nuie klant. Heer begós pas.

Menier Bolle vreef ins euver ziene kale nek en perbeerde hiel stèllekes z'ne kop nao links, rechs, nao boven en oonder te bewege.

‘Verrats’, dach heer, ‘iech veul niks mie. De pijn is gans droet!’

Wie heer thoeskaom reep zien vrouw vaanoet de keuke:

‘En, wie waor de nuie?’

Nuisjiereg kaom ze kieke.

‘Miene God, Tom’, zag ze, ‘wat heet dee diech noe gemaak? De liekens wel 'ne belegen tiener mèt die korte häörkes!’

‘Heer heet 't miech get korter gesnooje vaanwege de vekantie’, zag menier Bolle. Heer drejde z'ne kop nao alle kante. Heer voolt niks.

‘Meh laot miech diech dát zègke: Dee jong bereik nog get!’ zag heer. ‘Dee heet 't in zien han’.