Mien leef lui

[p. 18]

Preek

Heer had slech geslaope, de pestoer, en dat waor 'm aon te zien.

Oonder z'n ouge had heer kring, heer had de kleur vaan 'n waskeers en heer slófde of heer tacheteg waor.

Daobij had heer d'n hielen tied de zoej, meh dat zaog me tenminste neet, en hiel, hiel slechte zin. Dat hadde de mèssendeenders direk in de gater en ze hele ziech denao. 't Waore ingele in de sakkerstij, zoe stèl wie muiskes. Dat waor altied 't veiligste, wiste ze.

E woonder waor 't allemaol neet, nao die kèrkbestuurs-vergadering vaan gisteraovend. Verdieme, dat ge... dinges vaan dee penningmeister! 't Hóng 'm de stroot oet. Es of héér de taak had leek gemaak. Of héér 't sjöld waor tot 't in 't midde vaan de kèrk leekde wie 'n zeibaor es 't regende boete. Héér waor noets op de taak gewees, héér sjtampde gein balle trop, héér had die taak neet laote ripperere indertied. Dat waor nog oonder ziene veurgenger gebäörd. Meh wél oonder dezelfde penningmeister. Aozoe!

Dat had heer vergete te zègke gistere. Dat zouw häöm good vaan pas zien gekoume. Jaomer! Dee mèt zien groete mojl. Of 't zien eige cent waore. Deen hinnenejjer! Heer gaof zelf notabene noets mier es 'ne gölde op de sjaol, zagte de collectante. Jeh... heer hoort ouch nog wel ins get! Neet vergete!

En daan deen awwen Heuvels. M'ne God, de mins waor nog gein seveteg, meh dee waor toch neet mie gans vaan Zjezeke! Este hoors wat dee allemaol droetstróddelde. Kop noch start had 't. En mer altied zeivere euver zien vrouw die zoe kraank waor. Good, 't mins wáór netuurlek kraank. Meh dat waor ze al zoe lang es de pestoer ziech kós rappelere. En beter zouw ze wel noets weurde ouch. Die mós per se kraank zien, anders waor ze neet gelökkeg. 't Ergste waor nog tot ze ederen aandere ouch kraank maakde mèt häör kwaole. Geleujetege, 'ne mins kin ziechzelf get aondoen.

En daan die vrouw vaan Lewie vaan de kaffee. Dat mós zoe nudeg 't veuregend jaor: 'n Vrouw in 't kèrkbestuur. Hadste vreuger mèt moten aonkoume! Meh allewijl mós en kós alles. Emancipatie, democratisering, de Basis, Gods Volk onderweg... Jao, oonderweeg waor ze! Al zès maond oondertösse. Wee had dat oets op 'n trompöt hure speule: 'ne Kèrkmeister in verwachting! Dat waor get veur Monseigneur Lemmens zaoleger gewees; aocherrem! Wat moot zoe mins noe in e kèrkbestuur? Get wawwele en anders niks. Euver vaan alles en nog get, meh néét euver de kèrk. Neet euver de leker in de taak. Neet euver de liturgie. ‘Wèlt nog iemes 'n teske koffie?’ sjus es heer get belangrieks wouw zègke. Jao, netuurlek wouw ederein nog wel 'n teske koffie! En sókker en mèlk? Väöl? Gewoen? Gein mèlk? Ezzebleef uuch.

Nondepie, kóste weer vaan väörenaofaon beginne. Waor ederein d'n draod kwiet, wis heer ouch neet mie wat heer sjus had wèlle zègke. Koffie! De sjiet kraog heer devaan, deh! ‘Maitresse’ zag heer altied tegen häör. Snapde ze wel neet,

[p. 19]

meh heer had toch ze plezeer draon.

De zaots mer demèt.

Nog neet gesproke euver 't hoof vaan de sjaol. Höllep! Dee had ouch inins trin gemote. Mèt zien Franse spreekwäörd en z'ne kale kak. Vaanwege 't belang vaan de kinder en zoe. Nou, hej heer de kinder mer ins gelierd tot ze neet altied op 't pleinsje veur de kèrk móste foetballe en tot ze neet tege de regepiep mósten opkleddere es de bal op de taak vloog. Hejje ze noe gein leker gehad. Hoofde ze noe neet te kieke wie ze aon tiendoezend gölde kóste koume!

En dee waor 't ouch gewees dee abseluut op zaoterdagaovend wouw vergadere. Op zaoterdagaovend, jewel. Of daan niks beters te doen waor. Eí gelök waor tot de maan niks droonk. Allein mer koffie. Spaorde 'n haaf fles wien oet per vergadering. Dat waor daan nog mètgenome. Dee sjele bleikesjieter!

Zoe bereide pestoer ziech godvröchteg veur op zien mès.

Heer voolt wel tot 't neet optimaal waor, meh Slivvenier mós vendaog mer get door de vinger kieke. Heer begós trouwens dalek mèt de ‘schuldbelijdenis’. Allewel: Wee waor 't noe sjöld? Héér toch zeker nee. Enfin.

Heer sloog e kruus en begós z'ch beientere en kuimentere in zien mèskleier te wörge. 'ne Köster waor d'r netuurlek neet mie. Dat waor te deur. Mós heer zelf mer zien wie heer in die albe kaom. Dat veel neet mèt, door die pijn in z'n sjouwer. Alles mooste ouch allein veerdeg zien te kriege hei. Geine mins dee ins traon dach um diech te helpe. Wel drei flesse wien oetdrinke op einen aovend! Zoonder de meister! En de ‘maitresse’ had ziech neet laote kinne. Es die e kinneke kraog mèt 'n roej neus, zouw 't häöm neet verwoondere.

‘Alloh!’ zag heer tege de mèssendeenders.

Dao gónge ze.

Boeveur mós dee koejong nog weer zoe hel aon die bel riete? Wie dèks had heer dat noe al neet gezag? Luustere waor neet mie debij allewijl.

Vaan oonder z'n ougsbraoje loerden heer stiekem de kèrk in.

Wat heer gedach had: Viefentwinteg maan en 'ne peerdskop! Móste dao noe in alle vreugte de mès veur doen? Kóste die noe ouch neet um haaf èlf koume? Meh nein huur. De meister waor trop tege gewees um mer éin mès te doen op zoondag en d'n awwen Heuvels ouch. Boeveur eigelek? Heer kwaom noets zoe vreug zelf. De ‘schuldbelijdenis’ góng de pestoer nogal vlot vaan de hand. Of heer gans mèt zien herses debij waor, bleef de vraog. In eder geval sjoot 't wel op zoe. Epistel en evangelie waore veurbij ietot de lui good wakker waore. Toen góng heer de preekstool op.

Vaan bovenaof bekeek heer ziech nog ins good zien sjäöpkes. Nou jeh... sjäöpkes. Dao zaot vaan alles oonder. Vlaak oonder häöm zaot vaanzelf d'n douven Harie, wie geweente. En Merie, die aw kwezel, waor ouch dao, alliech. En werempel 't hoof vaan sjaol! Dee kaom anders altied um haaf èlf. Zouw de koffie häöm nee good bekoume zien?

Pestoer bekeek ze ziech allemaol, ein veur ein. 't Begós get oonrösteg te weurde dao-oonder, meh heer boezjeerde nog neet. Zoonder ziene kop te drejje beloerde heer hun mèt giftege uigskes.

[p. 20]

Toen snoufde heer zien neus oet, krösjelde e paar kier en...

‘Veer höbben allemaol pech vendaog,’ begós heer.

Alle köp vloge nao bove. Heer preekde noets in 't Mestreechs, meh vendaog had heer hun get te vertèlle en dat góng 't bèste in zien moojerstaol, meinde heer. Versjrik keke ze häöm allemaol aon, behalve d'n douven Harie, dee mèt zien hand achter zien goof oer ziene kop nog get sjeiver heel.

‘Veer höbbe pech. Slivvenier, umtot 'rs mer zoe paar hei zien, iech umtot iech veur die paar moot preke, en geer umtot 't regent. Want umtot 't regent, leek 't ouch. Jewel, iech weit wel boeveur tot geine mins in 't midde geit zitte. Dao leek 't! Es geer effe hiel stèl zeet, huurt geer de dröppele valle.’

't Waor doedstèl en me hoort de dröppele petse op de benk.

‘Ezzebleef!’ góng de pestoer wijer. ‘Slivvenier is gehore in 'ne stal, meh moot heer noe, op ziene leeftied, nog in 'n hoes woene boe 't leek? Kint geer dat euver eur hart verkriege?’

Dao hoosde geine, dao verzat geine 'ne voot, 't bleef moesstèl.

‘Iech gaon neet lang preke vendaog,’ pakde de pestoer d'n draod weer op. ‘Iech höb ouch neet väöl te zègke en es iech väöl zouw zègke zouw uuch dat mer op eure maog ligke ouch nog. Dus: Es geer Slivvenier wèlt helpe... daan kos uuch dat tien-doe-zend gölde. Heet eine die mesjiens bij ziech? Of meint geer tot iech die vaan miene rögk kin aofkretse?’

Heer drejde ziech mèt z'ne rögk nao de lui.

‘Zeet geer get? Greujt dao get? Nein? Akkoord. Daan zalt geer get mote doen. Es hei vemörge ederein 'ne gölde gief, hoof iech nog mer negedoezend-negehoonderd-zèsenseveteg gölde bijein te bedele. Iech höb uuch getèld! En iech dink tot iech uuch te liech zal bevinde ouch nog. Want wat is allewijl 'ne gölde? Nog neet genóg veur 'n goof sigaar. Niks is 't. Meh tiendoezend gölde is 'nen hieleboel. En die moet iech bijein zien te kriege. Es hei edere zoondag ederein 'ne gölde extra zouw geve - lèt wel: extra! - daan dooit 't nog mier es 'n haaf jaor ietot veer de taak kinne laote ripperere.

Meh wee gief 'ne gölde extra? Wee? Eine dee touwvalleg gei wölmke of gein döbbelsje in ziene portmenee heet mesjiens. Dus reken iech trop tot de taak pas euver e jaor of ach gemaak kin weurde. Tege deen tied zalle de benk wel verrot zien en zal Slivvenier wel kroomp getrokke zien vaan de giech. En iech ouch trouwens.’

Heer waor wie langer wie gifteger gewoorde oonder 't preke, de pestoer. Ziene kop waor zoe roed wie 'ne kral en es heer de penningmeister in zien han hej gekrege had heer häöm de nek umgedrejd.

‘En nondedjouw, wee zien kinder höbben 't gedoon?’ donderden heer.

Merie de kwezel kroomp inein. Of ze bang waor tot zij devaan verdach zouw weurde in häöre maagdeleke staot.

De pestoer keek nao häör en dao kaom get vaan kompassie in zien ouge.

‘Iech sjei oet,’ zag heer obbins stèllekes trachteraon. ‘Wat zien noe ach jaor in vergelieking mèt de iewegheid?’

‘'n Iewegheid,’ kaom heer weer op dreef, ‘boet geer allemoal nao oonderweg

[p. 21]

zeet. En iech ouch. Meh íech maak miech gein zörg. Iéch höb de taak neet kepot gemaak. Iéch höb gein kinder die op 't pleinsje foetballe en op de taak klummele um hunne bal draof te hole. Iéch bin mer 'ne bedeleer. Meh iech wèl neet begraove weurde vaarroet 'n kèrk boe 't op mien doedskis regent! Laot uuch dat gezag zien! Ame.’

't Bleef mer stèl in de benk wie heer de preekstool aof góng. Pas wie heer nao d'n altaor leep begóste de lui ziech weer te reure. Achter ziene rögk hoort heer 't gehoos en gesjravel wie altied, en wie heer ziech achter d'n altaor umdrejde, zaot Merie te beie of ze e rekor mos breke en zaot Harie nog altied mèt ein hand achter zien oer, of heer nog get verwachde.

De mès waor gaw oet, deze kier.

In de sakkerstij holpen häöm de mèssendeenders oet zien kleier zoonder ei woord te zègke en maakde tot ze weg kwaome.

De collectant zat zie körfke op de taofel, zag veurziechteg ‘Dag menier pestoer’ en pótsde de plaat.

Wie heer allein waor perbeerde de pestoer nog get te beie, meh heer gaof 't al gaw op. Vendaog wouw niks lökke.

Heer pakde de collecte oet 't körfke en zaog e klein, opgevawd breefke debij ligke. Heer maakde 't ope en loos:

‘Koum ze mer hole awwen däögeneet. Meh de hoofs neet zoe te keke. Es 't euver cent geit verstaon iech alles. D'n douven Harie.’

Slivvenier heet toch raar kosgengers, dach heer.

Heer beide toch nog mer get.

Wie heer in de pastorij kwaom zag heer tege zien hoeshelderse:

‘Iech geluif tot d'n douven Harie 't neet zoe lang mie zal make. Dee is ziech zoe stèllekes aon 't oetdoen, dink iech.’