Sjäöp
‘Foj, foj, foj, wat e weer,’ zag 't mins wie ze ziech op de baank in de stadsbös leet valle en veurziechteg häör plestikke tuut op häöre sjoet pakde. ‘Dao zouw me toch erm zin vaan kriege. Is dat noe weer veur Keersemes?’ D'n hier dee op de plaots neven häör zaot maakde 'n oonbestump geluid. ‘Es 't noe nog sniede, neet menier,’ woort 't mins get persoenleker. ‘Dat huurt bij Keersemes. Meh zoeget kin me toch geine snie neume, die nate zwijnderij.’
Ze wees mèt häöre behejsde vinger door de beslage roet.
‘Moot g'r miech dat zien! Veur geinen hoond door te jaoge.’
D'n hier waor neet erg gebrand op e gesprek zoe te zien. Heer keek neet nao boete en maakde allein mer weer dat ‘huh-huh’-geluid.
‘Es dat venach zoe is, mèt de nachmès, nou, daan zal 't neet drök weurde. Awwer lui en zoe, die kinne dao toch neet door. Iech bin al twie kier oetgesjieveld en bekans gevalle.’
't Mins góng oonvervierd door.
‘En es iech 'ne sjmak gemaak had mèt mien sjäöp... Goojenach daan.’
Noe woort d'n hier toch nuisjiereg sjijns.
‘Sjäöp?’ vroog heer en keek häör effe aon.
‘Jeh zeker. Iech höb zès sjäöp in mien kelbas.’
Ze heel de plestikke tuut in de huugde.
‘Iech zal uug zègke: Iech had eigelek vaan die wölle sjäöp heh, mèt vaan die dun houte puutsjes. Meh die höbbe miech de kinder ein veur ein ver... verrinneweerd. Mèt speule. Allemaol de pu gebroke. 't Waoren ouch eigelek klomele huur, meh evezoegood jaomer. Iech kós 't neet mie aonzien en noe höb iech miech zès nuie gehaold. Vaan die gipse. Drei die stoon en drei die ligke. Die zien steveg. G'r wèt wel, mèt 't graas tossen hun pu tot aon hunne boek. Ei stök. En die die ligke höbbe gaar gein pu. Die zallen 't wel langer oethawwe.’
Ze sjaarde in de tuut en haolde e pekske droet. Veurziechteg doog ze 't klatspepier draof.
‘Kiek, dat is eint wat steit. Zeetd'r wel, gein losse pu heh. Graas tot aon de boek. En hei...’ Ze voolt weer in de tuut. ‘Da's geluif iech eint wat ligk. Jao. Dao kin toch niks mèt gebäöre heh?’ Ze leet de twie sjäöp op häör hand balancere. 't Waore dudelek sjäöp, meh dao heel 't daan ouch bij op.
‘Leuk heh?’ vroog ze. ‘Jeh, ze mote neet valle netuurlek, daan zien ze in knitsjele. 't Is mer gips. Meh de kinder zien al groeter noe en die andere, die wölle... 't Waor sjus of 't gans köd in d'n oorlog waor gewees.’
Auteursrechtelijk beschermd