Lache is oonnötteg

[p. 40]

Francien

‘Jongjong, wat e weer’, zag de zate. ‘Kins gein hand veur d'n ouge zien en bin stroontnaat’.

'r Had d'n toen dee zate dèkser höbbe: Get oongearticuleerd, meh vastbeslote en euvertuigend.

'r Zaot aon de veuj vaan Sintervaos, teminste vaan dee ze standbeeld, en 't wáór slech weer. Daorenbove waor 't haaf twie in de nach.

De straotlanteries aon de rand vaan de Vriethof trokke striepe geel leech op d'n asfalt en de stamme vaan de platane bloonke of ze ingevèt waore. Geine mins waor te zien es de zate en Sintervaos.

‘Ge...luifste wel’, góng 'r wijer, en 'r keek umhoeg nao d'n heilege dee vruntelek trök keek, ‘geluifste wel tot iech stroontnaat bin? Tot op m'n humme? Stroontnaat? Kin diech zeker niks versjele heh? Maak diech niks oet heh? Tot iech hei in d'n duuster zit zoonder perreplu? En... én geine regejas. Nondedjouw, me gans pak nao de verdommenis. Kin diech niks verpeerdsreetse, wah?’

'r Keek weer nao Sintervaos, dee minstens zoe naat waor wie heer, meh dee neet klaogde.

‘Miech kin 't ouch niks sjele, jong. Miech ouch neet’, zag 'r. ‘Meh Francien... da's get aanders. Die kin dat wél get sjele. Die geit dao weer 'nen houp kebaal euver make. Iech huur 't al. Of 't me bèste pak is. Aw klomele. In d'n oetverkoup. Bekans veur niks. Meh dat zal häör get make. Kin geine mins geluive dee 'r neet kint. Deit z'ch altied fien veur, meh es ze loskump, daan berg d'ch mer. Daan is 't vaan ‘haldei’ en ‘hupmerjenneke’! Kinste 'r?’ 't Moot Sintervaos toch plezeer gedoon höbbe tot zoe midde in de nach, bij rege en oontij, nog eine e präötsje mèt 'm kaom make. Meh antwoord gaof 'r neet. D'n tied is veurbij tot de heilege spraoke.

Meh de zate wachde dao ouch neet op.

‘Nou, daan wètste 't wel!’ zag 'r. ‘Daan hoof 'ch d'ch niks mie te vertèlle, nonde-pie. Die toej! E good vrommes, meh zoe hel wie 'ne bikkel. Soms teminste. Neet altied, nein, meh soms wel. En noe zeker. Zal 'ch d'ch ins zègkge wat ze noe zeet? Tot iech zaat bin! Wèdde? Iech zal neet zègkge tot iech gans neuchter bin, meh zaat? Nog allang neet. Dee lèste hej iech beter kinne laote, meh zaat bin iech... nog allang neet. Iech weit perceis wat iech zègk... Aozoe. En es iech wouw... huurste: és iéch wóúw... leep iech zoe, rechdoor nao hoes. Meh... iech wél neet, snapste. Umtot Francien op m'ch zit te wachte mèt 'r groete mojl. Daoveur gaon iech neet. Tot ze mer doedvèlt mèt 'r präötsjes vaan zaat. Iech zal die wel kriege! Die kin tot mörge zitte

[p. 41]

wachte, meh iech kom neet. Zouw dat geziech vaan 'r wel ins wèlle zien. Dink mesjiens tot iech 'n oongelök höb gehad! Tot ze z'ch mer inzaajt. Deh. Iech gaon neet nao hoes. Iech zit hei good bij diech. Gezèlleg heh? Naat, meh gezèlleg, dat is wat iech altied zègk. Naat meh gezèlleg. Good heh? Naat meh gezèlleg. Naat vaan binne daan. En noe bin iech naat vaan binne én vaan boete, en dus is 't zeker gezèlleg’.

'r Keek ins um z'ch heer.

‘Get stèl hei. Wieneg lui. Zal iech d'ch noe ins vertèlle, wie dat kump tot iech hij zit? Mooste hure. De baas vaan us waor viefentwinteg jaor op de zaak. Good. Mooste nao de receptie, heh? Kinste neet aanders. Good.

Receptie vaan vijf tot haaf zeve. Good...’

'r Heel obbins z'ne moond, bleef doedstèl zitte en keek wied in de veerte. Toen snapden 'r nao z'n nate brookspiep, voolt traon, sjaarde nao z'n krevat, sjroevelde mèt twie han langs de knuip vaan z'ne colbert, en veel inins oet: ‘Receptie?! Meh godmieljaar daan höb iech ouch me good pak aon! Me soondags pak nondedzju!’

'r Spróng op en bekeek z'ch in d'n duuster zoe good wie dat góng.

‘Potverdomme’, zag 'r geslage. ‘Nein, noe weurt 't sjoen. Me good pak.

Goojenach daan... Me soondags...’

'r Keek d'n heilege verwietend aon.

‘Iech höb wél me soondags pak aon!’ zag 'r, en 't kloonk of Sintervaos 't 'm stiekem had aongetrokke. ‘Genadege! Noe geiste pas ins get hure. Noe is t'r duvel los. God-in-den-Haag dat weurt 'ne sjlaag! Hej iech dát gewete. Zit iech hei op m'n doeje gemaak in de rege, stroontnaat, in me good pekske! Gezèlleg, zègk iech nog. Kinste lache! Die déit m'ch get, die. Die... die maak m'ch kepot! Sodemieter... da's 'ne sjlaag!’

'r Zat z'ch weer op de trejje vaan Sintervaos ze standbeeld mèt z'ne kop in z'n han. 'nen Erme, rechsjaope, zate mins, dee geinen oetweeg mie zaog. Zoe noe en daan sjöddelden 'r get mèt z'ne kop en moompelde: ‘Me good pak... Me soondags... Mieljaar, mieljaar...!’

‘Noe stèl!’ zag 'r toen obbins. ‘Noe stèl! Noe weurt 't gans aanders. Noe mote v'r us ins good bedinke’.

't Wáór gans stèl op de Vriethof. Sintervaos keek nog altied vruntelek neer op z'ne bezeuker, dee noe, mèt dikke rumpele in z'ne kop, aon 't dinke waor. Nao 'n tiedsje stoont de zate op, staok z'ne vinger oet nao d'n heilege en zag: ‘Haw d'n mojl! Iech höb 't’.

Sintervaos héél z'n mojl. Vaanzelf. Wat wouw 'r anders?

‘Huur’, zag de maan, ‘zoe is 't gegaange. De receptie waor in 't Maos-paviljoen. Da's aon de Maos. Of neet soms? Dat wouw iech mer zègke. Noe huur. Iech kom dus oet de receptie, boe neturelek e glaas gedroonke weurt...

[p. 42]

meh neet teväöl... Jao, iech zègk tot v'r mer éi glaas krege... daon iech... Dus iech kom oet de receptie, éi glaas gedroonke... wèl langs de kortste weeg nao hoes... langs de Maos... Loup iech dao... breek iech bekans de nek euver 'ne stein dee dao oetstik. Dat höbste wel dèkser, tot zoe'ne stein oetstik en totste dao-euver vèls. Jeh neet soms? Zoedus: Iech breek bekans m'n pu euver zoe'ne stein...Dee stik dao zoe oet... Iech wèl m'ch prikke aon 'ne boum... dat kin heh? Meh noe huur wat gebäört: Iech wèl m'ch aon dee boum prikke... Nein, dat kin néét! 'ne Boum is te dik... Iech wèl m'ch prikke aon 'ne stróék! Dat kin wél. Zoe klein struukske wat dao steit. Sjnap iech deneve!... Nein, daan zeet ze tot iech zaat waor. Vaan éi glaas zeker?! Of iech vaan éi glaas zaat weur! Sjele wawwel... Good: Iech sjnap néét deneve, meh d'n tak brik aof. Dat kin wah? 'nen Dunnen tak. Pech heh? Tak brik aof dus, iech val... glits oet in de modder... kin mèt dee rege... glits oet en sjievel zoe de kant aof... de Maos in! Kinste 't d'ch veurstèlle? Dus, dao ligk iech, in 't water. Iech kledder troet en... Nein! Dat is neet good! Daan zouw iech um 'n oor of zeve thoes zien gewees... Nein, iech ligk dao in 't water... Nondedjouw wie moot dat noe? Iech kledder tege de kant op... Nein, iech kledder néét tege de kant op... Iech bin vaan m'ne sus aof! Jao! Mèt m'ne kop tegen 'ne stein geslage... Zoe is 't! Mèt m'ne kop tegen 'ne stein geslage, vaan m'n zokken aof gegaange en... Jeh, noe moot m'ch eine troet hole aanders verzoep iech ouch nog. Mieljaar, iech wouw tot dat vrommes op de Mokerhei zaot mèt 'ren ambras. Meh dao moot eine bij m'ch gewees zien. Dus: Iech kom mèt... eh... Servé, jao. Dee kint ze neet... Iech kom mèt Servé oet de receptie, éi glaas gedroonke neet vergete, val euver dee stein, sjnap m'ch vas aon dat struukske... Of aon Servé? Kin ouch... Meh da's zoe'n awhoor dee, dee zouw m'ch neet in 't water laote sjievele... Nein: Aon e struukske... Servé löp áchter m'ch! Dát is 't! Servé löp áchter m'ch, jao. Good. Tak brik. Maos in, kop tegen 'ne stein, poenk-t'ch, boete weste... Servé die awmem haolt m'ch troet, belt de ggd, koume mèt de wagel, nao 't hospitaol, weit iech allemaol niks vaan... Kom iech bij... Dokters en zoe oonderzeuke m'ch... Gelökkeg: Niks gebäörd. Goddaank... Kin iech eindelek nao hoes. Wel koppijn... Moot direk nao bèd... Nouw, daan wèl iech wel ins hure wat die nog te knotere heet! Waor iech bekans verzope nondedjouw. Moot ze neet väöl kapsies make, heh? Nog sjus gein wedevrouw gewoorde verdomme. En wat is dat mèt dat good pekske? Heet dát noe nog get te beduie? Bis blij totste m'ch nog höbs! De hejs m'ch wel höbbe kinne mote begraove. Aozoe! Kins Slivvenier op d'n bloete kneeje daanke totste neet in 't zwart hoofs te loupe! Dink dao ins effe aon’.

'r Waor wie langer wie helder goon praote, meh geine dee 't zjeneerde. Ouch Sintervaos neet, want dee keek nog altied eve vruntelek. 'r Had noets ánders

[p. 43]

gekeke.

‘Wat tunkst'ch, kammeraod?’ vroog de zate. ‘Good heh? Wach effe...

Bin in de modder gevalle... Neet vergete...’

'r Vreef mèt z'n twie han in d'n drek en toen euver ze pak. Ze jeske, z'n brook, zelfs ze geziech vergaot 'r neet.

‘Zoe’ zag 'r content. ‘Dat liekent beter trop. Noe gaon iech nao hoes. Noe wèl iech die snoets wel ins zien’.

'r Stoont op en waajelde effe.

‘Houw!’ zag 'r, en 'r staok 'ne wiesvinger in de huugde. ‘Houw! Op 't hospitaol höbbe ze m'ch 'ne kónjak gevoord. Tege de kaw. En dee heet m'ch gepak. Daovaandan. Good heh? Haw d'ch, jong. Bedaank veur 't gezèlsjap en tot 'ne nuie kier. Es God bleef’.

Sjeigelentere staok 'r de Vriethof euver. 'r Waor gans gerös trop: Francien zouw 'm niks kinne make.

Toch nog e woonder vaan Sintervaos?