Wandeling
‘Mien vrouw heet zier eigenaordege idees,’ zag de maan.
Heer leep entans gans allein op 't veldweegske. Boven häöm stoont de zomerzon hoeg aon d'n hiemel en links en rechs geelde 't kore nao d'n ougs touw.
‘Hiel vreemde opvattinge, zal iech mer zègke,’ zag heer weer.
Geine hoort häöm, of 't zouw zienen ingelbewaorder mote zien dee häöm daag en nach op de rechte weeg perbeerde te hawwe, of Slivvenier dee hoegeleks geïnteresseerd waor in zien doen en laote. In eder geval mingde ouch zij ziech neet in zien alleinspraok.
‘Um mer ins get te neume... Ze vint tot iech teväöl rouk,’ zag de maan tristeg. ‘Ze zeet tot ze dat deit veur mien gezoondheid. Dat zeet ze. Meh 't geit um de gerdijne. Die weurden häör te gaw broen. En dat moot iech daan bij eder sigeerke hure. Iech zouw zeker op de plee mote goon rouke.’
Heer bleef effe stoon veur nao 'n kepel te kieke, die middenop 't weegske aon 't zonnebaoje waor. Pas wie ze weg vloog leep heer langsaam door. ‘En ze vint tot ambtenere niks oetveure es koffiedrinke en kletse. Jewel.’ Heer waor aon 't ind vaan 't koreveld gekoume en kwaom noe tösse eerappele en krote. Heer bleef weer stoon.
‘Hiere, iech bin ambteneer gewees. Zeker. Mier es feerteg jaor.’
Heer maakde mèt zien erm 'n brei geste, of heer 't Heileg Hart waor.
‘Hei staon iech. Mier es feerteg jaor achter miene buro gezete! Mier es feerteg jaor mien vinger kroomp gesjreve nao bèste wete en kinne. Zoe zag d'n dirrekteur 't wie iech droet góng. En iech höb daotössedoor ouch nog éin tas koffie gedroonke per daag. Meh hel gewèrk höb iech ouch. Jewel. Meh zié vint dat niks. Dat is gei wèrke volges häör. Zié heet ziech allezeleve kroomp gewèrk. Gepóts, gesjrób, kemissies gedoon, gekook, aofgewasse en gaank mer door. En mie voel lievend in de wasmesjien geduid, neet vergete.’
Heer keek mistruusteg roond euver de eerappele.
‘Eerappele heet ze gesjèld ouch nog,’ zag heer. ‘En iech höb de lap trin laote haange, anders hej iech wel mier promotie gemaak.’
Heer sjöddelde mèt ziene kop en góng weer langsaam wijer.
‘En pak noe vemiddag. Veer zien veerdeg mèt ete. Iech ruim de taofel aof, iech zèt alles op d'n aonrèk, iech laot werm water in de bak loupe, iech was aof... Dat daon iech allewijl, sinds tot iech gepensioneerd bin. En zij druug daan aof. Good... Veer koume trök in de kamer en dao steit miech nog häör tas op de taofel! Krijg iech miech toch de wind vaan väöre! Tot iech die tas weer vergete had. En, notabene, iech hád ze gaaroet neet vergete, meh zij
Auteursrechtelijk beschermd
