Kaw
De maan dee in de bös tegeneuver miech góng zitte waor flink verkajd en maakde dao gei geheim vaan. Heer blefde wie 'nen awwe boerekaarhoond, snoufde wie e nielpeerd en krösjelde of heer eder ougenblik ziene lèsten aosem kós oetbloze. Daobij loerden 'r of 'r al op sjouf laog.
In éi woord: 'nen ermen, aofgeleefden, opgeteerde mins vaan e jaor of viefentwinteg.
Wie de bös weer rijde neesden 'r veer kiere achterein, bekeek miech mèt waterege uigskes en zag:
‘Fojfoj!’
Iech kós neet anders doen es 'm laote zien tot iech mèt häöm mètveulde en neesde drei kiere hiel naodrökkelek. Umtot iech ouch verkajd waor.
‘Geer ouch?’ vroog heer gans oonnudeg.
Iech knikde en neesde nog ins
‘Allang?’ vroog heer weer.
‘Drei daog,’ wouw iech zègke, meh miene nees waor miech veur.
Heer knikde begriepend.
Mèt ziene zakdook veur ziene moond neesden heer nog e paar kiere, blefde deep en oongelökkeg en brach mèt meujte oet:
‘Al veertien daog.’
‘Drei daog,’ kós iech nog gaw rope ietot iech mós trökbleffe.
‘'t Weer,’ zag 'r tösse twie hoosbuie in.
‘Jao,’ zag iech. ‘Nog noets mètgemaak.’
Heer vertrok ze geziech of heer weer góng neeste, snoufde zien neus oet en zag, get rösteger noe:
‘Mien vrouw ouch.’
Achter miech zag eine: ‘Geer höb 't hendeg te pakke allebei. Nondepie, strak heet de ganse bös 't. Geer moot ins perbere mèt 'n rammenas.’
't Waor 'nen awwere maan mèt 'n patsj op, in 'ne beige jack en mèt 'n boonte sjerp in ziene nek.
‘'n Rammenas?’ vroog miene compagnon in d'n elend.
‘Jao, 'n reub. Dat is prima veur 'n kaw. Mie zuster waor al... Nou jeh. Da's 'n aajd recep vaan mien ama nog.’
Heer góng neven us aon d'n euverkant vaan 't peedsje zitte.
‘Kiek, de paks 'n rammenas, snijs ze dweers door en haols ein hèlf oet. Krijgste e soort kumpke, heh.’
Veer neesde en projsde oonder zien oratie oongesteurd lösteg wijer, meh dat doog 'm sjijns niks, want heer vertèlde mer aon ei stök door.
Auteursrechtelijk beschermd