Die Darfelder Liederhandschrift 1546-1565

[p. 115]

Nr. 53aant.

I.
Dye maeyn steyt yn dem hüchsten,⁺
dye soen haeyt sych onderdaen;
myn ffyens lyeff leyt dar yn nüeden,
hergot wye mach es oem gaen?
des regent end sneyt der kalder weynt,
off ych myn ffyens lyeff suchte,
ych wost nyt, waer ych om ffünd.

II.
Myn ffynes lyeff wol mych leren,
woe ych mych halden soel
yn tochten end och yn eyren,
ffyens lyeff, daz weytz du wael.
ych weytz wal wez hemlychger ffruntschaff dueyt,
des berümt sych mennyger syns boelen
yn dye lenghdt schuyt oem geyn goeyt.

III.
Vyns lyeff, ych wol dych bydden,
waer eyr u geselschaff haeyt,
dat eyr myr myt süchten wolt gedyncken,
der werrelt eys ffol aergelyst.
gedynckt aen mych met eyn kleynnen waen,
als dan wel ych uff dych waerden,
eyr büst myn hüchste kroeyn!

IV.
Vyns lyeff, ych wol dych klagen
myn elend end yamer groeyz;
al wyl haeff ychs nyt aen dem dagen
wü spaer wch got doch gesont.
hadde¹ zue ffüel goeder nacht,
dat sey dyer ffynes medelyngh gesongen,
om dynent wellen erdacht.

DAL

Ych betrou yn got allen,

der mynssen trost eys klen.

C V B
1561
espor mai abriese
C. v. Bronckhorst unde Batenborch

+ Bl. 46 r^o

1 Hs.: hadde ist doppelt geschrieben.