Die Darfelder Liederhandschrift 1546-1565

[p. 58]

Nr. 4aant.

⁺ I.
Noechtans wyll ick een goede moet haven
end wyltzs umb nymantzs nycht tarffen,
myn varre wyeb wyl mir nycht vergaen.
ich dryeff sy soe goeder maessen,
dyes mych vergoent, das nymantzs nycht schaet
des maech mir myn waill geven,
En soe veret alle myn troren da hen,
na regen schynt myre dye soenne.

II.
Hoeret mych der eyn und der ander nycht,
dare naech vraege ich nycht sere;
Alles was ich nymantzs nyet
en bedrych troest & tot
enych eren myn ryem,
der heyst: ‘ich aechtes nycht’,
das sprech ich gans onverborgen
En saech oech ytzs gans anetlych:
um mych draeff nymantzs nycht sorgen.

III.
Sorrycht eynder omb mych, hy sorrycht omb sus,
hy lyest syn sorge wael bliven,
want ich en wyl nycht dan goede moet haven
tyt end wyel soe gedriven.
myn schones lyeff, hoer rader moent
verdriven mych trorens ut dem hertzen,
En soe veert alle myn troren da hen,
na regen schynt myre dye sonne.

* _* *

Dye umb veel heeft ut unrau
Ende furt sine erbeyt dan ar...
Dyne swyget styl und wesse to vreden
Ende kyese een andre in dyr stede.

Seul je suis

Tryna van Batenborch byn ich genandt
und haef geladen eyne große FRACHT.

+ Bl. 11 r^o