De bron-swaan, of mengeldigten

[O! doot, koom eyndig dog dit mijn beweenlijk leven]

Toon, O! mort funeste mort.

O! doot, koom eyndig dog dit mijn beweenlijk leven,
Mijn mede Minnares vvert boven my verheven,
Wat sal ik lijden, soo ik niet van droefheyt sterf.
Haar groote vreugt baart my een onverdraaglijk streven,
De Nacht hoe schriklijk, voor bederf
Sal my nu min vervaartheyt geven,
O! Doot, koom eyndig dog dit mijn beweenlijk leven,

Helaas! ik vvens u menig vverf,

Gy schijnt te vrees'lijk voor die, door geluk gedreven
Vervroolijkt zijn, maar vvat is't erf
Van een als ik? ah! niet dan een elendig streven
O! doot koom eyndig dog dit mijn beweenlijk leven