De bron-swaan, of mengeldigten

[Ah! dat ik voel d'onrustigheden]

Toon, Ah! que je suis d'inquietude

AH! dat ik voel d'onrustigheden,
En een beweging die me nimmer waar bekent
O! soet en stil vermaak, waar zijt gy nu gebleven
Ik soek vergeefs, ('k weet niet wat reden)
De eensaamheyt, hoe komt het dat ik ween, en dut,
En 't hooft met handen onderstut,
En poog de bitterheyt door groot gewelt te breken,
Maar al om niet, 'k ben nooyt vernoegt in wat ik doe,
O! wrede min 'k staa u om my te straffen toe
'k Heb u versmaat, dies zijt gy schuldig u te wreken.