De bron-swaan, of mengeldigten

Op de Afbeeldinge van een Sater die een Nimf vervolgt die in 't rennen van vrese omsiet wiens Minnaar haar volgt, om'er uyt sijn klaauwen te redden.

Die spreekt.

STaa Sater staa, of houw u wat ter zy?
Siet gy niet hoe de Nimf u vreest in't rennen

[p. 188]

 

Staa Bockx voet 't schijnt geloopt u selfs voor by

 

Men kan u nauw van spoken onderkennen,

 

U Trony brant gelijk een AEtnaas gloet

 

Neen 't Boscornoelij doet u dus vermommen:

 

Of is door Febus wrok het weeldrig bloet

 

Van Marsias, u in 't gesigt geklommen

 

Dat 's wel geraan, O snoeper daar gy sijt

 

Gy meent te sijn in u kaneel waranden

 

En m't Ceylonsche bos, waar gy verslijt

 

U dertle tijt in 't snuff'len, op'er stranden,

 

Neen neen dit's Canna niet staa snoo Moluk

 

'T is mijn Ler inde die ik sal beschermen,

 

Blijf agter, of ik u te morsel druk

 

Geen Nimf past in u klauw, maar in mijn Ermen.