De bron-swaan, of mengeldigten

Op Goede Vrydag.

MAar heeft de Son ooyt droever dach beschenen,
Als doen het Licht van't stralen vvierd berooft
Neen: maar het Leven selfs gink sig vereenen
Door 't vast besluyt van 't Eeuwig levend' Hooft.
In doots gevaar, verselt met Helse banden,
Waar 't bloedig sweet het heylig heeft bemorst,
Waar 't Iodenrot met onbesuysde handen,
Soo plomp, soo vvreet, beknelden kaak, en borst.
O! vreeselijk gewelt, vvat Donderslagen,
Wat baren van tempeest omringden Dien,

[p. 102]

 

Dien seg ik die de lasten heeft gedragen

 

Van die hem vveer verheerlijkt sullen sien.