De bron-swaan, of mengeldigten

Antwoort aan Philis die vreesde vergeten te werden van Cloris.

VErgeefsche sorg baart onrust in de geest
Waar om ist dog mijn Phijlis dat ge vreest,
Daar kan geen wimpel boven Phijlis swayen
Maar Phijlis sal het eelste puyksel maayen
Van Cloris gonst, schoon dat het Nimfedom
Van Gijbregt stad my om en om
Beschansten met haar schoon 't, neen wildt geloven
Dat u bevalligheyt het gaat te boven,
Wat baat my 't Goudt dat in de Mijnen rust,
Wat nut geeft fruyt als oog en mondt niet lust,

[p. 62]

 

Ik ben gelijk een rots voor 't slaan der baren

 

Gy suldt het Cabinet mijns bert bewaren

 

Geen Ysche stroom Godes hoe rijk van glans

 

Draagt boven uwe Deugdt de Eere Krans

 

De vloeden die aan Granoos oever golven

 

Die houden my in u geheug, bedolven.