De bron-swaan, of mengeldigten

Aan Juffrouw Anna de Haas. Die genood waar pekelharing te eeten dog: niet komende wierd haar Ed: eene gesonden, die dus spreekt.

DEwijl gy niet en koomt om my de nek te breken
Ter plaatse waar men u op mijn waardy gaat noôn:
Soo koom ik selver hier, om my op u te wreken
Op dat gy seggen moogt de Haring spant de kroon,
Want als gy scheurd, en rijt, mijn vlees met grage tanden
Als dan bewoon ik eerst den versen Oceaan:
Wiens baren my doen op de Frieschen oever stranden
Daar my het Britse, meyr door 't golven heeft doen gaan.