Leelijke gewoonten en gebreken

[p. 3]

Mariannes leelijke gewoonte.

Foei, wat leelijk, Marianne!
Schuil je achter 't hekje weg,
Om die kindren te doen schrikken!
Heb je daar pleizier in, zeg?
Och wat heb je d' arme kleinen
Daardoor een verdriet gedaan,
't Popje viel en brak in stukken,
Zie ze daar eens droevig staan.
Als jij niet verandert, meisje,
En dat plagen niet wat laat,
Wijzen jou je kameraadjes
Met den vinger na op straat.
En ze zeggen: ‘dat 's Marianne,
Die zoo graag een ander plaagt,
Die zelfs d' allerkleinste kindren
Altijd gaarne schrik aanjaagt.’