Dicht- en zedekundige zinnebeelden en bespiegelingen

[fol. *****2r]

Ad dominum Joannem Petrum Broechofium, poëtam nulli secundum, nec non amicum omni veneratione et amore prosequendum; quum sua varii argumenti cedroque dignissima emblemata publicae luci exponeret.

Tempore sat longo Tua nos divina Poësis

Suspensos tenuit, cui tribuamus opus.

Bis duodena fere sol nobis signa peregit,

Carminis ignotus fons & origio manet.

Fons & origio latent illos, quos diva Thalia,

Et quorum Tecum pectora junxit amor.

En Tua Te tandem nobis Emblemata produnt

Auctorem, Aonii gloria rara chori!

[fol. *****2v]

 

Carmen honoris habe, mea quod Tibi barbitos offert,

 

Sincerique simul carmen amoris habe!

 

Ingenium venaeque decus Tua carmina pandunt,

 

Manat & a viro melleus ore lepos.

 

Prima Poëtaum debetur laurea fronti,

 

Nam praesens votis paret Apollo Tuis.

 

Gratulor has animi dotes, Clarissime Vates!

 

Gratulor haec alami flumina larga Tui!

 

O quoties Laribus patriis consedimus una

 

Intenti Studiis, Pieridumque sacris!

 

O quoties, Facunde! Tuo dependimus ore,

 

Dum Tua psallebat carmina sacra chelys!

 

Nec sumus obliti; Tibi nos debere datemur,

 

Cum legeres nobis, quae meditata Tibi

 

Et veterum nobis volvens monumenta Vivorum

 

Attraheres variis pectora nostra modis.

 

Dignus es, ad coelum nosta qui laude feraris;

 

Dignus es a sera posteritate legi.

[fol. *****3r]

 

Ast ego dum conor tenui modulamen avena,

 

Heu tacet ad antus arida vena Tuos!

 

Non contenta Tua est patria Polyhymnia sede,

 

Evolat, est Phoebe judice missa foras.

 

Sic etiam volitat grandis Tua fama per ora

 

Belgarum, Batavis Tu quoque notus eris.

 

Hoc scio, laete Tuos gens isat loquetur honores.

 

Debetur meritis laurea namque Tuis;

 

Flexanimosque leget antus & verba salutis

 

Cordibus aethereis turba sacrata Deo.

 

En age! si cupias Emblemata, Belgice Lector!

 

Justis heic numeris talia multa leges.

 

Heic nihil antiquum; nova sunt, noviterque reperta

 

Omnia quae praesens hoc reseabit opus.

 

En Tibi thesaurum, cujus si arcana recludas

 

Scrinia, non vanae lectio frugis erit.

 

Exoptata diu cernis meditamina tandem,

 

Quae fugienda docent, quae facienda monent.

[fol. *****3v]

 

Carmina casta vides, casto quae corde volarunt,

 

Nam castis Musis carmina casta placent.

 

Ergo ades, o Lector! placeat Tibi asta Poësis.

 

Vena pudca Tibi carmina casta dedit.

 

Singula, quis dubitat, placitura Emblemata cunctis,

 

Qui mandata Dei mente reposta tenent?

 

Pergio, Broechofi! similes his edere chartas,

 

Et Tuus in terris sine carebit honor.

 

Numen adorandum Tibi demum praemia donet,

 

Praemia, quae nullo sunt peritura die.

 

Fama decusque Tuum post ultima funera vivent,

 

Seraque posteritas haec Tua scripa leget.

Sic vovens cecinit

PHILIPPUS HENRICUS OTTERBEINIUS,

S.S. Theol. Cultor & Schol. Embricensium

Rector.