Nationale en Afrikaanse gedigte in Kaaps-Hollands. Bundel C(1920)–Melt Brink– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende [pagina 63] [p. 63] Weer die influensa. Oom Melt had die siekte, Wat ieder verdoem Die dit beet pak; en hul Influensa wil noem. Gans treurig sit d' ou Op sij skrijfstoel te wag Naar sij vrind, Dokter Fanie; Reeds 'n dag al of ag, Wijl hij hom beloof het, Op sij woord en sij eer ‘Net binne vier dae Is ik hier al weer!’ Melt kijk naar die klok, En sug dan weer swaar, Hij seg, - soos geklop word, - ‘Nou 's Dokter tog daar!’ Maar wie sê! hij het sij Ou vriend glad glo vergeet En kuier nou waar?..... Ja! Die Hemel mag weet. Wijl Oom Melt op sij stoel Sit moed'loos daar neer, So siek, en so pap Als 'n oorrijpe peer. Hij het pijn deur sij lijf, Hij het pijn in sij kop, Hij voel opgeblase En halfpad verstop; Hij hoes soos 'n hond Met 'n been in sij keel, En die slijm wat hij spuug Is nes borrie so geel. Uit sij neusgate selfs Loop 'n stroompie van snot, En hij voel, net als was hij Van binne half vrot; Sij maag voel so leeg, [pagina 64] [p. 64] Dat sij ribbetjies kraak. Maar eet kan hij nie, Want hij's glad sonder smaak! Sij bene is lam, en Sij knieë voel stijf, En wil nie meer slap word, Hoe hard hij dit vrijf. Ook sij hand voel nie reg Want 'n klein stukkie glas, Wat daar in het gesteek, Sit nou onder sij bas. Sij vrouw, Tante Net, Het alles gedaan Wat sij kon; hom belet In die kou uit te gaan; Sij 't sij kop elke awend Met water gestoom En hom stropies gegee Dat hij lekker kon droom. Sij 't hom kamille laat drink Bij heel koppies vol, En daarna heel warm In komberse gerol. Selfs 'n glasie met punch Waarin gember, heel heet, Ook melk, om die kou Uit sij lijf te laat sweet. Maar die siekte is koppig: Het hij eers vir jou beet, Hij laat jou nie los weer, Soos ieder sal weet, En so sit ou Melt daar Nou swijgend en stom, En wag op neef Fanie Wat tog nie wil kom. Mei 1907. Vorige Volgende
Auteursrecht onbekend Auteursrecht onbekend Auteursrecht onbekend
Auteursrecht onbekend
Auteursrecht onbekend