Nationale en Afrikaanse gedigte in Kaaps-Hollands. Bundel B

[p. 91]

Bij mijn 58ste verjaardag.

Acht en vijftig jaren
Bleef de dood mij sparen,
Zijn mij al ontvaren

En voor eeuwig heen

Met hun komen, scheiden,
Met hun lief en lijden,
Met hun vreugd' en strijden

Zijn zij heen getogen

Zijn zij weggevlogen

In vergetelheên.

Wat is er gekomen
Van mijn wensen, dromen,
Op de wilde stromen

Van de vlugge tijd?

Alles werd verzwolgen
Door het lot verbolgen,
Dat mij bleef vervolgen

En mij voort bleef jaren

Met ontelb're slagen

In de levenstrijd.

Hoeveel van mijn vrinden
Die mij teder minden,
Mochten rust al vinden

In het stille graf!

En ik dwaal nog henen
Onder strijd en wenen,
Tussen doornen, stenen,

Die mij pijnen, wonden

En de hoop verslonden

Die mij steunsel gaf.

Wijl mijn ziel bleef haken,
Naar die stille baken,
Waar na 's levens waken

Rust is weggelegd;

[p. 92]

 

Waar des noodlots tanden

 

Niet in 't hart meer branden;

 

Waar de ziel mag landen

 

In die veil'ge weiden

 

Waar na al ons strijden

 

Rust is toegezegd.