Nationale en Afrikaanse gedigte in Kaaps-Hollands. Bundel A

Vrouweliefde.

De min der vrouw, ga! zoek het in het zand

En in het schuim,

Door d' Oceaan geworpen op het land;

't Is enkel luim.

Ga! zoek het in de blaasjes op de stroom,

In gindse kloof!

Het rijst, het berst, zo is de ijd'le droom

Der min, beloofd.

Aanschouw de schaduw, die daar vluchtig glijdt

O'er zee en land,

Veranderliker, en voor korter tijd

Houdt zij hier stand.

Der vrouwen min, ga! zoek het in de wind,

Die toeft, noch wacht!

De vrouw belooft, maar ach! haar eed die bindt

Slechts voor een dag.

[p. 178]

 

Der vrouwen min, ga! zoek het, waar 't gemeen

 

Om vuil gewin

 

Vergaardt, en waagt uw lot eer op een steen,

 

Dan op heur min.

 

 

 

Ga, en aanschouw het vliegend wolkgevaart'

 

Daar ginds omhoog,

 

Zo wiss'lend is het niet, als wat op aard

 

De vrouw belooft.

 

 

 

En toch, 't geluk volg' vrij de man getrouw

 

Hier op zijn baan,

 

Toch is het leven hem hier, zonder vrouw,

 

Een droef bestaan.

 

 

 

Een paradijs, - hoe schoon ook, - bleef gewis

 

Een wildernis,

 

Trots bloem en vrucht, wanneer de man de vrouw

 

Er in moest mis.

 

 

 

Zij blijft, hoe wuft, hoe ijdel van gemoed,

 

Toch steeds de schat

 

Waarnaar hij wenst, en altijd streven zal

 

Hier op zijn pad.

 

 

 

Voor haar bezit ontziet hij geen gevaar

 

Of nood, hoe groot,

 

Verlaat de vriend, ja gaat op haar bevel

 

Zelfs in de dood.

 

Vertaald uit het Engels.

 

1891.