Nationale en Afrikaanse gedigte in Kaaps-Hollands. Bundel A

(1916)–Melt Brink– rechtenstatus


Het graf. Er is een eind aan 't aardse lijden, Een rustplaats voor het treurend hart, Een vrijplaats na ons worstlend strijden, Gesloten voor des levens smart, Waar voor des levens leed en zorgen Men eeuwig veilig is geborgen.
[pagina 155]
De Pelgrim, moe van 't rust'loos zwerven, En afgemat door strijd en leed, Zal daar een kalme rust verwerven, Daar men op aarde niet van weet. Geen strijd, die 't leven hier ons gaf, Drong immer door in 't stille graf. De winter moog haar storm doen horen, Van schrikbre donder vergezeld, De rust van 't graf kan niets verstoren, Daar wordt men door geen vrees gekweld, De smart heerst slechts in aardse kringen, In 't graf kan zij niet binnen dringen. Nooit wordt er in die enge woning Van rang of onderscheid gehoord, De beed'laar slaapt daar naast de koning, In stille vree en kalmte voort. Dezelfde aard dekt beider zerk, Hetzelfde loon kroont beider werk. Wanneer de onverbreekb're banden Des killen doods ons heeft omkneld, En d' houten kist met d' enge wanden Eens tot onz' woning is besteld, Dan zal noch tranen, noch gebeden Ons weer uit 't graf terug doen treden. Dan dekt gevoelloosheid de leden, En sluit het moe-geweende oog. Dan stijgt de ziel, hier uitgestreden, Weer vredig tot haar God omhoog. Wijl 't stof des lichaams kalm en zacht Hier sluimert tot weer d' morgen lacht.