|
| |
[Me-Vrouwe Lydie, Nicostratus Huysvrouwe...]
Me-Vrouwe Lydie, Nicostratus Huysvrouwe, Pirrum beminnende,
wert door hem (om sekerheydt te hebben van haer liefde) van drie
dinghen versocht, die sy alle drie volbracht heeft, ende heeft oock haeren lust
in Nicostratus teghenwoordigheyt met hem ghepleecht: Hem int leste wijs
maeckende, dat het gheene dat hy ghedaen hadde, niet waer en was. Het welcke
ons te verstaen gheeft dat de groote Heeren wel dickmaels meer bedroghen worden
van haerlieder Vrouwen, als selfs de slechte lieden.
IN Argos een seer oude Stad van Achayen ende onghelijck meer vermaert
door hare Coningen wel eer als sy rijck is: Was eertijdts een Edelman
Nicostratus gheheeten, den welcken (doe sy alree goedt Ouders was) de Fortuyne
tot een Huysvrouwe een groote Vrou by ghevoecht heeft, niet min stout als
schoone Lydie genoemt, dese hadde (als een EdelMan ende rijck als hy was)
grooten nae-loop van Knechten, menichte van Honden ende Voghelen, groote
gheneuchte int jagen nemende, ende onder andere knechten had hy eenen
jonghelinck die beleeft, bequaem, schoon ende bevallijck was, int gene hy ter
handen trock, Pirrus ghenoemt, die Nicostratus beminde, ende betroude
sich in hem boven al d'ander, ende van desen selfs wert Me-vrou Lydie soo
Amoureus, datse dach noch nacht op niemandt dencken conde als op hem. Van
welcke liefde, oft dat hy die niet mercken konde of wilde, en thoonde hy noyt
gelaet eenich werck te maecken, die de Vrou groot verdriet in den sin droegh,
voornemende die te kennen te gheven, heeftse een van hare Camenieren (Lusque
geheeten) geroepen, diense betroude, ende haer gheseyt: Lusque de
weldaden die ghy van my ontfanghen hebt, moesten u ghetrou tot my maken, dus
wacht u dat niemandt weete dat ick u nu te kennen geven wil, behalven wien int
bevele te seggen. Als gy siet Lusque ic ben jonc, dispoost ende in goede
doene, rijck ende overvloeyende in alle dingen, | |
| |
die een
Vrouwe wenschen mach, ende en kan my niewers van beklagen dan van een dinghen,
te weten, dat mijnen Man te out is, nae mijnen ouderdom, waer door ick
t'onghetrooster leve, int gene daer de Jonghe vrouwen de meeste genoegte in
hebben, ende nochtans tselve begeerende als de andere, heb ick in my selven
voorgenomen, 'tis alreede een goede wijle geleden, mijn eygen selfs vyandt
(nademael my de Fortuyne so ongunstich is gheweest, datse my eenen ouden Man
toeghevoeght heeft) niet te willen blijven door geenen middel noch wech te
weten te vinden, tot mijns selfs troost ende ghenoechten. Ende om die so
volkomelijcken te moghen hier inne ghenieten, als ick in mijnen sin besloten, te
willen dat onse Pirrus (als daer toe weerdigher als yemant anders) door sijne
troetelingen, watter ghebreeckt sal voldoen: Want heb ick mijn sinnen so
aen hem gehanghen, dat ick noyt gheen rust en hebbe dan als ic hem sien, ofte
op hem dencke, ende soo ick binnen korten tijdt in zijn armen niet en raecke,
ghelooff ick voorseker dat ickt besterven sal. Daerom dan, soo ghy mijn leven
lieff hebt, gheeft hem mijn liefde te kennen, door sulcken middel als u de
beste duncken sal, ende sult hem van mynent weghen bidden, dat hem believen sal
tot my te komen, als ghy hem halen sult. De Kameniere sprack dat zijt seer
gheerne doen soude, ende soo haest als sy de geleghentheyt nemen konde, heeftse
Pirrum op een zijde ghetrocken, ende hem zijnder Vrouwen bootschap ghedaen, ten
besten dat sy ghekonnen heeft. Het welcke Pirrus hoorende seer verwondert is
geweest, als eener die noyt niet daer van gemerckt en hadde, en twijffelde
grootelicken dat de Vrouwe hem sulcks liet segghen om hem te proeven.
Weshalven hy herdelicken geantwoort heeft: Lusque ick en kan niet
gelooven dat dese woorden van Me-vrouwe comen, daerom siet wel wat ghy seght:
Ende als die al schoon van haer quamen, soo en gheloof ick niet datse die uyt
goeder herten spreke, ende al dede sy die al seggen met meyninge van die selve
te volbrenghen, soo heeft my mijn Heere meer eeren gedaen als ick weerdich ben,
waerom ick hem om de doot sulcken overdaedt niet en soude willen doen, daerom
wacht u van my daer af meer te spreecken. Lusque en verschoot niet seer van
zijn straff spreken: maer seyde Pirrus, en hier van, ende van alle andere
saecken die my Mevrouwe bevelen sal, sal ick u soo menichmaels aenspreecken
alst heur belieft, wat genoechte ofte verdriet dat ghyer van rapen meught, dan
ghy zijt een beeste, ende heel ghestoort, Die antwoorde van Pirrus ghehoordt
hebbende, is sy by haer Vrouwe gekeert, dewelcke die gehoordt hebbende, wel
gewildt hadde datse doodt geweest ware, ende eenighe daghen daer nae heeftse
wederom tot de Cameniere gesproken ende heur geseydt: Lusque ghy weet wel dat
eenen boom metten eersten slach niet en valt: Daerom dunckt my dat ghyer noch
een reyse hoort by te gaen totten genen die tot mijnen naedeel op nieuws
ghetrouwe wil worden, ende de ghelegentheydt verkiesende, thoont hem
gheheelijcken mijnen brandt ende doet u uytterste beste op dat de saecken te
goeden eynde gheraecke, om dieswille dat ick, soo ickt soo liet, sonder yet
anders daer toe te doen, besterven soude, ende hy soude dencken datmen met hem
ghespot hadde, In stee van liefde t'hemwaerts eenen grooten haet in volgende.
De Cameniere heeft de Vrouwe ghetroost, ende Pirrum ghesocht hebbende, die sy
bly ende wel ghesint ghe- | |
| |
vonden heeft, heeft sy hem gheseydt:
Pirrus ic heb u over weynich daghen verthoont in wat brandt dat uwe ende
mijne Vrouwe steeckt, om de liefde die sy u toedraecht, ende nu wil ick u op
nieus versekeren, u waerschouwende dat sy, soo ghy so krijgel blijven wilt, als
ghy den anderen dach gheliet, voor seker niet lange leven en sal: Daerom bid ic
u dat het u gelieve haer te troosten, vant ghene dat sy begheert, ende daer ghy
dan noch niet teghenstaende vast blijven wildet in uwe crijgelheydt soo beloove
ick u dat ick u in stede van een wijs Jongman voor eenen grooten
bottekroes houden sal, wat glory hooret u te wesen, dat een soo schoonen Edelen
Vrouwe u boven alle dinghen lief heeft. Na ditte, bid ick u, segt my eens hoe
grootelijcken ghy inde Fortuyne moet verbonden houden, aen merckende dat sy u
te voren gheleydt heeft een sulcken sake, so wel passende op de lusten van u jonghe Jeucht, ende dat meer is een sulcken toevlucht in allen u noodtsakelijckheden?
Wien anders uwes ghelijcken kent ghy, die beter gestelt sal zijn omden tijt te
passeren als ghy soo ghy wijs zijt? Wie anders sult ghy vinden, di sulcks sal zijn in wapenen, peerden, kleederen, ende geldt als ghy sult wesen, soo ghy u liefde aen dese gunnen wilt? Doet dan u verstant open tot mijnen woorden,
en keert tot u selven, sijt indachtich dat de Fortuyne gewoon is eens voor de
menschen sonder meer, met een bly aensicht, ende eenen openen schoot te comen:
De welcke die sy dan niet ontfangen en can, niet en hoort over haer te claghen,
soo hy hem daer naer arm ende bedelachtich bevint, maer over hem selven. Ende
boven al dit en is niet noodich sulcken trouwicheyt tusschen Heeren ende
dienaers te ghebruycken, alsmen hoort te gebruycken tusschen vrienden ende
maghen: Jae de knechten moeten die tracteren als sy vande selve ghetracteerdt
worden. Meynt ghy dat ghy een schoone vrouwe, moeder, suster, oft dochter
haddet, die onsen meester aenstont, dattet hem op sulcken getrouwicheydt
steken soude als ghy hem in sijn wijf behouden wilt. Ghy sijt sot soo ghy 't
ghelooft; Sijt seker so de beloften ende het bidden en smeecken niet
genoech en waere dattet gewelt (watter van comen mocht) daer toe
gebruyckt soude worden. Laet ons dan heur ende heure saken soo handelen,
als sy ons ende onsen saken handelen, Gebruyckt de weldaet der Fortuynen, ende
wacht u van die te verjagen, gaet haer voor, ende als sy comen wil
heetse willecom en ontfangtse: want voorseker soo ghy niet en doet, (laet ons
op een zijde blijven laeten de doot die voorseker me Vrouwe besterven sal) ghy
sullet u noch soo menichmaels berouwen, dat ghy sult willen doot wesen. Pirrus
die menichwerven herdacht hadde op de woorden die hem Lusque
geseydt hadde had in hem selven besloten dat hy haer, soo sy meer voor hem
quame, ander antwoorde gheven soude, ende hem gheheelijcken verwilligen soude
inde Vrouwe te believen, behalven dat hy alleenlijc versekert mochte zijn dat
sijt niet en dede om hem te beproeven. Derhalven hy aen Lusque gheantwoort
heeft: Ick bekenne dat alle het ghene dat ghy my segt waerachtich is, dan ic
weet oock dat mijn Heere wijs ende seer voorsichtich is, ende om
dieswille dat hy alle zijn affairen in mijne handen set, heb ick vreese dat me
Vrouwe door sijnen raedt ende wille my dit doe om my te beproeven, ende also
dan, indien het aen me Vrouwe belieft dry dinghen te doen, die ick eysschen sal
om my selven uyten twijffel te stellen, voor ghewis | |
| |
en sal sy my
niet bevelen dat ick stracx daer nae niet en doe, ende de drie dinghen die ick
doe, zijn dese. Het eerste, dat sy in mijns Heeren bywesen sijnen goede Sparwer
doode, de tweede, datse my eenen ruck hayrs uytten baerde sende, ende de derde
eenen tandt desselfs, ende dat een vande beste beschicken. Lusque en dochte
desen dinghen niet doenelijck te wesen, ende noch meer aende Vrouwe: Niettemin
de liefde die een goede wijs-maecker is, ende voorsien van alle de raden die
men soude moghen van doen hebben, dede haer 'tstuck aen nemen te doen, ende sy
sandt door Lusque, hem aen biedende, datse gantschelijcken ende wel haest alles
dat hy geeyscht hadde, volbrenghen soude, ende noch boven al dat, naedemael dat
hy zijnen Meester voor soo wijs hiel, dat sy haeren lust met hem boeten soude
in zijns Meesters teghenwoordigheydt, ende hem wijs maecken soude, datter niet
met allen af gheschiedt en waere, vant ghene dat hy ghesien hadde. Pirrus
verwachte vast wat de Edel vrouwe doen soude, dewelcke weynich tijdts daer nae
(alsoo Nicostratus op eenen dach een groote maeltijdt naer zijn gewoonte aen
seeckere Edel-lieden gegheven hadde) uyt haere Camer ghekomen is, naer dat de
Tafelen op ghenomen waeren, ende is in de Sale ghekomen daermen ghegheten
hadde, met eenen groenen keurs aenghedaen, ende seer aerdich ghekleet zijnde,
ende is in Pirrus tegenwoordigheydt, ende van alle het gheselschap tot den
stock ghegaen, opten welcken den Sperwer sat die zijn Meester soo lieff hadde,
ende den selven ontbonden hebbende, (even als oftse dien opte vuyste had willen
nemen) heeftse hem by de klauwen ghevat, ende teghen den muer gheslaghen en
ghedoodt, Het welcke Nicostratus siende, wilde hy teghen haer beeren, seggende,
Wijf wat hebdy ghedaen? Sy en antwoorde hem niet, maer haer keerende nae het
Gheselschap toe, die over de Maeltijdt gheweest waeren, heeftse gheseydt: Mijn
Heer quaelijck ghenoegh soude ick my konnen wreecken van eenen Coninck die my
onghelijck ghedaen hadde, soo ick de stouticheydt niet en hadde van my te
wreken van eenen Sperwer, ghy moet weten dat dese voghel my langhen tijdt
berooft heeft, van alle sulcken ghenoechten die door de Mannen aende Vrouwen
ghedaen worden, om dieswil dat mijn man so haest als den dach begint uyt te
komen, altoos ghewoon is op te staen, ende te peerde te sitten, ende met sijnen
Sperwer in de vuyst, te velde waerts in te gaen vlieghen, ende ick, sulck eene
als ghy my siet moeste in't bedde alleen blijven ligghen troosteloos, uyt
welcke redene ick menichmaels inden sin ghehadt hebbe te doen 't ghene ick nu
teghenwoordichlijcken gedaen hebbe, ende geen ander oorsake en hevet my belet,
dan dat ick't heb willen doen in teghenwoordigheydt van verstandige Mannen,
die Rechters in de saecke mochten wesen, als ick gheloove dat ghy zijn sult. De
Edel-lieden die het hoorden, meenende dat aen Nicostratus gheen ander leedt
gheschiedt en was, dan soo de woorden de Vrouwe af ghegaen waeren, begonden te
lacchen, en haer keerende nae Nicostratum toe, die verstoordt was, ende hem
gheseydt: waerachtelijck me Vrouwe heeft wel ghedaen, haer leedt te wreecken
aen den Sperwer: ende de vrou alre in haer camer ghekeert zijnde, hebbense vele
woorden opt selve propoost gehouden, Nicostratus gramschap, in een groot
gelach verkeert. Doen sprac Pirrus die dit gesien | |
| |
hadde, in sy
selven: Mevrouwe heeft een goet beginsel aen mijn gheluckige Vryagien gegeven,
God geve dat syer in volherde. Als de vrouwe aldus den sperwer omgebrocht
hadde, en ist niet lange daer nae aengelopen datse in haer camer met
haren man wesende, ende tsamen spelende, hem vast troelende, met
hem begon te jocken ende boerden, hierentusschen ist by gevalle
gheschiet dat hyse een weynich by den hayre getrocken hadde, twelck de vrou
oorsake gegeven heeft om den tweeden eysch van Pirrus te volbrengen, want sy
vatten hem stracx by een deel van den baert, daerse so stijf by troc, dat zijt
al lachende uytgeruckt heeft, dies Nicostratus gram wordende, sy gesegt heeft:
waerom toondy u so quaet om dat ic ontrent ses hayrkens uyten baert
geruct heb? Ghy gevoeldet stracx niet dat ick ghevoelde als gy my met thayr
troct, ende alsoo van d'een woordt in de ander tijtcortinge nemende, heeft de
Vrouwe 't vlocxken vanden baert datse uytghetrocken hadde heel
heymelijck bewaert ende hevet noch den selven dach haeren Vryer
gesonden. Maer opt derde versoec is sy in swaerder gedachten gevallen: nietemin
als eene die seer geestich was, wien ooc de liefde den geest altijt
vermeerderde, heeftse eensgancx bedacht wat middel datse
houden soude om tselve te volbrenghen, te weten, datse Nicostratus twee
jonge pagien hebbende die hem van haer vaders bygeset waren, op datse in zijn
huys de hofse manieren leeren souden om dattet Edelmannen waren, d'eene vande
welcke, als Nicostratus aen tafel was voor hem sneet, ende
d'ander diende hem int drincken schencken, die beyde doen roepen, ende
wijs gemaect heeft, dat haer mont quaelijc rooc, so beval sy hem dat sy alse
heuren meester diende 'thooft achterwaerts houden souden so seer
als sy conden, nochtans datse dat noyt aen yemant te
kennen geven souden, sy haer ghelovende, begonnen hebben te doen 'tghene
sy heur geleert hadde. Weshalven sy op eenen dach heuren man ghevraecht heeft:
Hebdy noyt gemerckt 'tgene de pagien doen als sy u voordienen? Jae ick seyde
Nicostratus: En ic hebt hun menichmaels willen vragen. En doet dat niet
antwoorde sy: ick salt u sonder haer seggen, ende hebt voor u verborgen
gehouden om u geen verdriet aen te doen: dan nu sien ic
dattet andere ooc gewaer worden, wil ict niet langer u verborgen houden.
Het is, dattet nieuwers anders van en com, dan dat u de mondt seer
stinct, ende en weet niet wat oorsake dat het wesen mach: want hy plach
u niet te stincken, t'welck een vileyne sake is, meestendeel aen u die
altijdts onder de Edellieden zijt, aldus behoordemen van nu na
middel te sien om u te helpen. Nicostratus seyde: wat mach dat wesen?
soude ic wel eenigen verdorven tant in den mont hebbe? Jae mogelic, ende
dat besiende seydese, hoe heby dat so lange konnen herde? Ghy hebt aen
die zijde een die niet schijnt gescheurt, maer verrot is, ende so
ghy die lanck inden mont lijdt, hy sal voorwaer al d'andere verderven:
daerom sou ic u raden dat ghyen uyt liet trecken, eer dat dese sake
eergher werde. Nicostratus seyde doen: Nademael dat gyt van sinne zijt,
'tbehaeght my ooc wel datmen dan eenen barbier laet haelen (sonder langher
droomen) dien my uyttrecke. Totten welcken de vrouwe geseyt heeft, 't behoede
God dat een Barbier deshalven hier soude moeten komen, my dunct dat ick hem wel
uyttrecken sal. Aen d'ander zijde sijn dese tanttreckers sulcken beulen in heur
stuck, dat mijn herte niet connen lijden soude dat ghy sout onder heure handen
comen: daerom heb ick liever dat selver te doen. Soot u seer doet, sal
| |
| |
ick u gaen laten, dat de barbier niet doen soude. Ende dit
seggende, dede Instrumenten der konste brenghen, elck een uyt de kaemer
sendende, behalven Lusque die sy by haer ghehouden heeft: daer na haer selven
daer inne sluytende, heeft sy Nicostratum op een banck plat neer gheleydt,
ende heeft hem de tonghe inde mont gheset, ende eene van sijn tanden
ghevat hebbende, wert hy soo sterck van Lisque ghehouden, dat hem dien de
Vrouwe (al wast soo dat hy dapper schreeuwde om de pijne die hy ghevoelde) uyt
gheruckt heeft, die sy verborghen hiel nemende eenen anderen heel verdorvenen
die sy inde hant hadde, die sy den armen patient thoonde die halff doodt van
pijne was, hem segghende: Siet eens wat ghy alree soo langhen tijdt inden mont
ghedraghen hebt, ende hy sulcx geloovende (hoewel dat hy een groote pijne
gheleden hadde ende seer karmde) meynde genesen te wesen, nae dien dat hy uyt
was, ende daer van d'een zijde van haer vertroost zijnde, ende vande ander
zijde de pijne verlicht zijnde, is hy uyt de Camer gegaen. De Vrouwe desen tant
ghenomen hebbende, heeft dien stracks aen haeren Vryer gesonden, dewelcke
genoechsaem versekert van haer liefde, hem selven over al bereyt, ende veerdich
tot al het ghene dat haer believen soude te ghebieden, aengheboden heeft. Dan
sy noch willende hem meer versekeren ende haer dunckende dat een ure duysendt
duerde, dat sy niet by hem en was, wilde hem houden 't gene dat sy
hem belooft hadde, ende gheliet haer sieck te wesen: waer door sy eens
op eenen namiddach by haren man besocht wordende, ende niemant by hem siende
als Pirrus, hem ghebeden heeft, dat sy om haer te verquicken haer helpen
wilden inden Hof leyden, waer uyt haer Nicostratus aende een zijde ghenomen
heeft, ende Pirrus aen de andere, so dat sy deselve in een grafhofken
ghedragen hebben aenden voet van eenen schoonen peerenboom, alwaer sy wat
tijdts geseten hebbende), heeft sy, die Pirrum te vooren hadde laten
onderrichten, van t'gene dat hy te doen hadde, geseydt: Pirrus ick heb grooten
lust van dese peeren te hebben klimpt op den boom ende worpter my eenighe af:
Dat hy stracks ghedaen heeft, ende op den boom zijnde heeft hy begonnen peeren
neder te worpen, ende daerentusschen dat hy die afwierp begon hy te
seggen. Hou mijn Heere, wat ist dat ghy doet? Ende ghy Me Vrouwe, hoe en hebdy
gheen schaemte sulck te ghedoogen in mijne teghenwoordicheydt? Meent ghy dat
ick niet en sie? Ghy waert stracx so seer sieck, Hoe zijt ghy so haest ghesont
gheworden, dat ghy sulcken dingen doet? De welcke nochtans doen willende, hebt
ghy daer toe soo veel schoone Cameren, ende daer waert eerlijcker gedaen als
hier in mijne tegenwoordicheydt: De Vrouwe haer tot haren man kerende, seyde:
Wat segt Pirrus? Hy raest. Doen sprack Pirrus: Ick en rase niet, neen: En meent
gy niet Me Vrouwe dat ick u niet en sien? Nicostratus was seer verwondert,
ende sprac ic geloof warachtelijcken Pirrus dat ghy droomt. Totten
welcken Pirrus geseydt heeft: Mijn Heere ic en droom niet, noch ghy en droomt
oock niet, maer roert u selven so wackerlijck dat soo hem desen peerboom soo
hadde, daer en soude niet een peere op blijven. Doen seyde de Vrouwe: Wat mach
dit zijn? soudet wel moghelijck wesen dat hem voorstont dat wy deden tgene hy
seyt? So my God spaert, ende ick so gesont ware, als ick t'anderen
tijden geweest ben, ic souder op klimmen om te sien wat wonder
dat dit is, dat dese | |
| |
seght dat hy siet: Dan soo lange Pirrus
opten Peerboom was, seyde hy altoos sulcks, ende hiel al 'tselve propoost.
Totten welcken Nicostratus gheseyt heeft: Comt af, dat hy gedaen heeft. Daer na
heeft Nicostratus tot hem geseydt: Wat segt ghy dat ghy siet? Pirrus seyde: Ick
denck dat ghy my voor mal hout, ofte voor eener die droomt, ick segh u dat ick
u met Me Vrouwe u Huysvrouwe ghekoppeldt hebbe gesien, als ickt plat uyt seggen
moet, ende daer na afcomende heb ick u sien daer van scheyden, ende u selven
nedersetten daer ghy nu gheseten zijt. Trouwelic (sprac Nicostratus) waert ghy
in sulcken raserije, want wy en hebben ons van hier niet gheroert, nae dat ghy
op den peerboom geclommen zijt, als ghy en siet. Totten welcken Pirrus gheseydt
heeft: waerom strijden wy doch dus daer over, Ick heb u voorseecker genoech
gesien, 'tis wel waer dat ick het siende, op het uwe was, van welcke woorden
Nicostratus meer ende meer verwondert is geweest, so dat hy hem gheseydt heeft:
Ick wil sien oft desen Peerenboom betoovert is, ende oft het waer is datmen die
wondere dinghen siet die ghy segt, alsmen daer boven op is, ende met der
daet is hyer opgheklommen: Dan hy en wasser soo haest niet op, of de vrouwe
ende Pirrus en gingen heur gangen. Het welcke Nicostratus siende,
begonde hy te roepen: Snoode Wijf wat ist dat ghy doet? Ende ghy oock Pirrus,
in wien ick my so seer betroude? Ende aldus segghende, begon hy van den
peerboom af te komen. Tot den welcken de Vrouwe ende Pirrus gheantwoort hebben
wy zijn hier geseten: Ende alsoo hy afquam zijnse wederom ter plaetsen gaen
sitten daer hyse ghelaten hadde: Nochtans als hy beneden was, ende al schoon
weder ter plaetsen sach daer hyse ghelaeten hadde, begonde hy stracx te
injurieren. Tot den welcken Pirrus geseyt heeft: Mijn Heere te deser ure beken
ick seeckerlijcken dat ick ghelijck ghy flus seyde, qualijck sach terwijlen ick
opten peerboom was, ende ick en wetet nieuwers elders aen, dan aen 't gene dat
ick sien ende bekenne, dat ghy qualijck ghesien hebt, ende dattet so sy, en wil
ick niet dattet u yet anders doe begrijpen, dan midts te mercken ende te
dencken dat soo Me Vrouwe u Huysvrouwe die seer eerlijcker ende bedachter is als
eenighe andere, u in sulcken stuck onghelijck wilde doen, dat sulcx voor uwe
oogen niet en soude wesen: Wat my aengaet, en wil ick niet segghen, ick
verseeckere u, dat ick my veel eer soude met vier peerden van een laeten
trecken, dan sulcks te dencken alleenlijck, soo wijt ist daer van dat ick't in
uwe teghenwoordigheydt soude willen doen. Daerom moet ghy voorseker ghelooven,
dattet ghebreck van desen valschen schijn van den peerboom moet komen,
overmidts dat my al de Wereldt niet en soude hebben doen ghelooven dat ghy hier
met Me Vrouwe niet vereenicht en waert gheweest, had ick u niet hooren segghen
dat u ghedocht heeft, dat ick het ghene dede, dat ick alleenlijck niet ghedaen,
maer oock noch niet gedacht en hebbe. De Vrouwe van d'ander zijde haer bycans
heel stoorende, is opghestaen, ende begon te seggen: Nu God zijts ghelooft, van
dat ghy my voor soo geck ghehouden hebt, dat ghy ghelooft hebt dat soo ick
sulcken stucken hadde willen dencken, als ghy seght ghesien te hebben, dat ick
die soude hebben voor uwen ooghen komen doen. Sijt seker dat ick t'elckenmale
dattet my inden wille quam, | |
| |
niet willen en soude dattet hier
gheschiedede, maer soude my wel sterck maecken, van in eene van onse Camers soo
secretelijcken te weten te wesen, dattet my een goet dinck soude schijnen, soo
ghyder oyt yet af quaemt te vernemen. Nicostratus die inder waerheydt geloofde
(als d'een ende d'ander seyde) datse noyt voor hem sulcken stuck bestaen
soude hebben, en wilder niet meer af spreecken, ende begon te praten vande
nieuwicheydt van de saecke, ende vant mirakel des ghesichts, dat hem soo
veranderde alsmen boven opten boom clam, dan de vrou die haer gheliet gram te
wesen van de quade meninge die Nicostratus toonde van haer te hebben, sprack:
Inder waerheydt desen peerboom en sal sulcken dinghen niet meer doen (can ick
maer) noch aen my noch aen eenighe andere vrouwen, daerom loopt henen Pirrus
ende haeldt een bijle, ende den selven afhouwende, wreeckt in eenen ommesien u
selven ende my: hoewel dattet beter besteedt noch waere datmer mede op
Nicostratus hooft botste, die sonder eenich achterdencken hem selven de ooghen
des verstandts soo heeft laeten verblinden: want al scheent soo aen uwen ooghen
die ghy int Hooft hebt, dat het ghene dat ghy seght, waerachich was, soo en
hoorde ghy om gheenderley saecken ter werelt inde ooghen uwes verstandts daer
inne te verwillighen ofte te begrijpen dat het soo was. Pirrus is eensgancks een
bijle gaen halen, ende heeft den peereboom om ghehouwen, den welcken alsoo
haest als dien de vrouwe heeft sien vallen, heeft sy tot Nicostratum haer tot
hem keerende, gheseyt: Naedemael dat ick den vyandt van mijne eerbaerheydt ter
eerden sien ligghen, soo is mijn gramschap over, ende hevet goedertierlijcke
Nicostratum vergheven, die haer seer daerom badt, hem oplegghende dattet noydt
meer en ghebeurde van de ghene die hem liever hadde als haer eyghen selven,
dierghelijcke dinghen te wanen. Aldus den ellendigen Man van sijn wijf
bedroghen ende bespot, met haer ende haeren Pol in sijn Palleys ghekeert, in het
welcke menichmaels daer nae de Vrouwe ende Pirrus haere ghenoechten ende
vreuchden lust genomen hebben met onghelijck meerder ghemack als sy onder den
Peerenboom ghehadt of ghedaen hadden.
|
|
Auteursrechtvrij