|
| |
[Onder decksel van Biechte...]
Onder decksel van Biechte ende seer suyvere Conscientie, heeft een
over-schoone Vrouwe verlieft op een eerlijck Jonckman, eenen slechten devoten
ende eerweerdigen Religieus daer toe gebrocht, dat hy haer middel gegeven heeft
(sonder dat hy't gemerckt heeft) van haer met haren Vryer te vermaken: Waer
inne werdt verclaert, dat een slim mensche dickwils der goeder menschen deucht,
tot syn quaet bedrijf misbruyckt.
DAer was in onse Stadt ten zijn noch niet veel Jaren geleden, een
Edel Vrouwe die cloeckgeestich was, ende seer groot-hertich, met sulcken
schoonheyt ende lofweerdighe conditien versien, als eenighe andere vrouwe vande
natuere oyt begaeft was, wiens Naem noch oock van eenighe anderen, dien de
tegenwoordige vertellinghe raken mochte, ic niet en dencke te ontdecken,
hoewel ic dien wete, om dieswille dat sommige vande gene die het hun aentrecken
souden, noch levendich zijn, daer sy dat nochtans behoorden met een ghelach te
laten henen gaen. Dees Vrouwe dan die haer selven vermercte van een groot
maechschap genoech af te comen, ende by gevalle aen een hantwercxman eenen
Drappenierder gehoulijckt was, en konde, om dat hy een hantwercxman was, haer
hert so leege niet vernederen, schattende, dat gheenen Man van slechte Conditie
(hy waer soo rijck alst mocht) weerdich was, een Edelvrouwe te houwe lijck
| |
| |
te hebben, ende siende noch dat hy noch alle sijn
rijcdommen niet meer en cost dan een streen garens af te winden, oft een
stuc lijnwaets te doen weven, oft wel met een spinstersse te krackeelen,
over 'tgene datter ghesponnen was heeft sy haer voorgenomen, van niet meer van
hem in geenderley manieren getroetelt te willen wesen, soo veel alsse
hem niet af-slaen en conde, maer yemanden na haer genoegen te willen vinden,
die haer tot haren persoone weerdigher docht te wesen, als de Drappenierder,
ende dadelijcken is sy so amoureus gheworden van eenen seer eerbaren
Jongman van onsen Stadt, van middelbaren ouderdom, dat sy de dach datse hem
niet en sach, den navolghenden nacht sonder groot verdriet niet
over-brenghen en conde. Waer mede hem dese eerbare Jongman (die nieuwers van
gewaer en wert) geensins niet en becommerde, ende sy die seer schalc ende
geslepen was, en dorste hem dat niet laten weten, noch door boodtschap van
Vrouwen, noch door brieven, de perijckelen ontsiende, die op sulcke
stucken over-comen moghen. Daerom gemerct hebbende dat de selve dickwils met
eenen Religieus frequenteerde, de welcke, hoewel dat hy van seer heylighen
leven was, den roep hebbende een heel deghelijck Religieus te wesen, heeft sy
gheschat, dat hy een seer goede middel tusschen haer ende heuren Vryer
mochte wesen. Ende de maniere verdacht hebbende die sy houden moeste, is sy op
eenen dach int Convent gegaen, daer hy hem hiel ende hem doen roepen
hebbende, heeft sy hem gheseyt: dat soo 't hem beliefde, sy haer geern tegen
hem biechten wilde. De Religieus haer siende, ende voor een Edel Vrouwe
houdende als sy was, heeftse gheern ghehoort, ende na datse haer gebiecht
hadde, wilde sy hem noch een woort seggen, ende begon aldus, Mijn Vader,
ic moet tot u om raet ende hulpe vluchten, vant gene dat gy hooren sult:
Ick weet (als eene die het u gheseyt hebbe) dat ghy mijn vrienden ende mijnen
man kent, vanden welcken ick meer bemindt worde als sijn eyghen leven: Ende dat
het so zy: Ick en soude gheen dinghen connen begeeren dat ick't stracx van hem
niet en hebbe: door welcken middel ghy ghelooven moet dat ick hem liever hebbe
als my selven, ende laten wy op een zijde, 'tghene ick wel voor hem doen soude,
soo ick alleenlijck yet gedocht hadde, dat teghen sijn eere oft genoeghen ware:
Ick en denck niet dat oyt eenich ongheluckich wijf weerdigher ware ghebrandt,
als ick soude wesen, nu moet ghy weten dat een Man wiens name ic voor
seker niet en weet, (wel dunckt hy my een eerlijck deghelijck Man te wesen,
ende soo ick my niet en bedrieghe) die vele met u verkeert, ende is schoon ende
groot van persoon, met deghelijcke swerte kleederen ghekleet, niet denckende
mogelijck dat ick sulcke sinnen hebbe als ick heb, 't schijnt dat hy my begeert
heeft, ende noyt en can ic my aen deure oft venster stellen noch uyt[t]en huyse
gaen, dat hy my niet stracx te vooren is, waer van ick groote ongheneuchte
make, noch verwonder ick my dat hy nu hier niet en is, ende om dat sulcken
manieren van doen menichmaels den eerbaren vrouwen sonder haer toedoen
in achterclap doen raken, heb ick somtijts gedocht hem sulcx door mijn
broeders te doen seggen, dan daer nae heb ick gedocht, dat de mannen somtijdts
de boodtschappen in sulcker voeghen doen, datter de antwoorden quaet op
volghen. Waer uyt dan woorben comen, ende van de woorden komtmen totte daedt,
daerom op datter gheen | |
| |
quaet noch ergernissen door en
quamen heb ick liever gehadt sulcx te verzwijghen, ende heb my
voorghenomen dat veel eer aen u als aen een ander te segghen, soo om dieswille
dat my dunckt dat ghy hem vriendt zijt, als oock om dat het u wel voegt sulcke
dinghen te beteren, niet alleenlijc onder vrienden, maer oock onder
vreemdelingen. Wt dees oorsake bid ick u dat ghyer hem af berispen wilt, ende
seer bidden dat hy sulcke middelen niet meer en ghebruycke, daer zijn ander
vrouwen genoech die tot dierghelijcke dinghen meer gheneycht zijn als ick, ende
die het lief wesen sal dat hy haer vrye, daer het my niet als eenen groot hert
zweer is, als eene die in geenderley manieren den wille tot sulcke dinghen
ghevoeget hebbe. Ende dit geseyt hebbende, liet sy het hooft zincken als oft sy
hadde willen crijten. De heylighe Biechtvader verstont terstondt datse vanden
ghenen segghen wilde vanden welcken sy metter waerheyt sprac, ende
hebbende de vrouwe van dit haer goede voornemen seer ghepresen, geloofde hy
vastelijcken, dat het ghene datse seyde waerachtich was. Soo beloofde hy haer
soo wel te doen ende in sulcker voeghen, dat zijer noyt meer af hooren noch
eenich verdriet af crijgen soude, daer na haer dapper rijck kennende, en heeft
hy niet vergheten haer de wercken der caritaten mette aelmoessen aen te
prijsen, ende noch veel weynigher haer by snipperinghe sijn eyghen snootheden
te kennen te geven. Den welcken de vrouwe geseyt heeft. Ic bid u mijn vader en
stellet in geen vergeet, en so hy u dat loochenen wilde, segt hem stoutelijcken
dat ick u selver sulcx gheseyt, ende my by u daer van beklaecht hebbe. Ende
over sulcx de biecht uyt sijnde, ende d'absolutie mette boete ontfanghen
hebbende, en heeft sy de recommandatie niet vergheten die haer de biechtvader
vande wercken der aelmissen gedaen hadde, ende vulde hem de hant al heymelijck
met gelt, hem biddende om welstaens wille dat hy daer voor Missen segghen soude
voor de zielen van haer overleden vrienden: daer na isse van voor hem
opgestaen, ende thuyswaerts gekeert. Niet lange tijt daer na is de goede
geselle op den welcke de vrouwe versot was, den goeden minnebroer (als hy
ghewoon was) comen besoecken, die hem na datse soo van een sake soo van een
andere wat tijts ghecout hadden, wat op een zijde ghetreden heeft, ende heeft
hem met beleefde middelen ghenoech berispt. Vant vervolgen ende moeshacken dat
hy meynde, dat hy aende vrouwe dede, ghelijck sy hem te verstaen hadde
ghegheven. De goede geselle was daer van seer verwondert, als eener die
noyt ghesien en hadde, ende oock niet ghewoon en was voor haer huys dan
maer somtijts te passeren: weshalven hy hem selven wilde verantwoorden. Dan de
Minnebroeder en liet hem niet voorder spreecken ende seyde hem, nu en
hout u dus vreemt niet met verwonderen ende de spraeck te verliesen int
loochenen, want ghy niet wel en kunt, Ja ick segghet u dat ickt van gheen
ghebueren vernomen hebbe, maer sy selver haer aen my daer van claghende
hevet my gheseyt, ende hoe wel dan u nu voortaen dees malle kueren niet wel
meer en voeghen, soo wil ick u nochtans seggen van haer, dat het een vrouwe is
van de ghene die ick oyt inde werelt ghevonden hebbe, sulcke dinghen meer
verachtende ende verfoeyende, daerom dan om u eygen eere ende om haren troost,
soo bid ick u laet sulcx varen, laetse met vreden blijven, de vrome jonghman
wat erger als de Minnebroeder, kende stracx | |
| |
sonder langer dromen)
de doortraptheyt vande vrouwe ende hem houdende quansuys als oft hy hem wat
gheschaemt hadde, heeft hy hem geseyt, dat hijs hem voortaen niet meer
moeyen en soude, daer nae is vanden Minnebroeder gescheyden, ende is regelrecht
voorby het huys vande Vrouwe gaen passeren, dewelcke altijdts even vlijtich aen
een cleyn vensterken wachtende was om te sien oft hy daer voorby gaen soude,
ende hem siende comen, thoonde sy hem sulcken blijden ende
overghegheven ghelaet, dat hy wel conde mercken, dat hy de substancy van 's
Minnebroeders woorden recht gevat hadde, ende van dien tijdt af heeft hy heel
bedectelijc vervolgt, met grooten genoegen sijns selfs ende der vrouwen,
van door de selve strate te passeren, ende dat onder decsel van yet anders,
daer ontrent te doen te hebben. Maer wel haest na dit, de vrouwe alree gemerct
hebbende, dat sy in sijnen zin so wel stont als hy inden haren, om hem
herte te maken, ende van haer liefde tot hemwaerts te versekeren, heeft
sy bequamen tijt ende plaetse genomen ende is haer wederom by den
Minnebroeder gaen biechten, ende haer voor sijn voeten neder
gestelt hebbende, begonde sy haer biechten met huylen. De Minnebroeder dit
ziende, vraechde haer wat haer nieuws overcomen ware, de Vrouwe antwoorde: mijn
Vader, de tijdinge die ick hebbe en zijn anders nieuwers van als van dien van
God vervloecten uwen bekenden, over den welcken ic my eergisteren by u
beklaegt hebbe, om dieswille dat ic voor gewis houde dat hy tot mijnder groote
schaden geboren om my yet te doen doen, daer ic mijn leefdage daer nae genen
blijden dach meer om hebben sal, noch voor uwen voeten voortaen sal
dorven comen, hoe dat seyde de Biechtvader? heeft hy dan niet
afghelaeten van u meer te quellen? neen hy seker sprac de vrouwe, Ja zint dat
ic my u beklaegt hadde, 'tselve moghelijck qualijck genomen hebbende, gheloof
ick dat hyer voor eenmaels dat hy er plach te passeren, daer na wel seven maels
passeert. En wilde God dat hy met passeeren ende zien alleen te vrede
ware geweest, maer hy is so stout ende onbeschaemt geweest, dat hy my noch
gisteren, by verscher daet, een wijf son met sijn woordt, ende eenen als
oft ic geen borssen noch gordels en hadde, heeft hy my mette selve een anderen
borse gesonde: waer van ic bedroeft wert? so ic Gods vreese niet voor oogen
gehadt en hadde ende de duyvel souder mee gespeelt hebben,
nochtans heb ic my onthouden ende en hebber niet in willen doen oft
spreken, dat ict u eerstmael niet al t'samen te kennen en hadde ghegeven, en
noch dat ick my bedocht, alree de Borse metten onderriem aende bodinne diese my
gegeven hadde wederom gegeven hebbende, op dat sy hem deselve weder te hant
stelde, met eenen sturen afdanc die ick hem gaf, vande selve wederom te roeren,
vreesende datse de selve voor niet behouden, ende hem wijs gemaeckt
hadde, dat ickse aenghenomen hadde, als ick verstaen hebbe dat sulcke vrouwen
wel somtijts doen, ende wel sints nam ickse weder uyt den handen ende hebse u
gebrocht op dat ghyse hem gaeft, hem seggende dat ick niet van 'tzijne
dat hy heeft en behoeve, want ic hebbe soo veel borsen ende onderriemen
dat icker onder versticken soude, daerom come ic by u mijn Vader excuseren soo
hy sulck niet naelaten wil, mijnen man ende mijn broeders seggen sal,
daer come dan af dat wil: want ic heb liever dat hem moeyte als my
versmaetheyt sijnent halven overcome, ende ter goeder trouwen mijn Vader
en dunct u sulcx | |
| |
niet behoorlijck? Daerom dit gheseyt hebbende,
doorgaens sonder ophouden seer huylende, heeft sy van onder haeren Rock eene
overschoone rijcke borse met eenen costelijcken onder-Riem getrocken, die sy
in des Biechtvaders schoot wierp. Dewelcke 't ghene gheloovende dat sy seyde,
daer van boven maten ontstelt zijnde, deselve aenveert ende tot der Vrouwe
gheseydt heeft: Dochter, soo ghy u vertoornt om deser saecken wille, en
verwondere ick my niet, oock en can ick u deshalven niet straffen, dan ic
prijse wel dat ghy hier inne mijnen raedt volcht. Ick bekeef hem den anderen
dagh heel seer, dan hy heeft my qualijck gehouden 't gene hy my toeseyde:
daerom soo om dat selve als om dit dat hy u nu teghenwoordichlijcken bedreven
heeft, denck ick hem de ooren soo te verwermen, dat hy u niet meer quellen
sal: en laet so oock van uwer zijden door Gods zegheninge soo seer vande
gramschappe niet overwinnen, dat ghy't aen yemanden van u vrienden te
kennen gheeft: want daer mocht te grooten quaet nae volghen, ende en vreest
niet dat u hier van oyt eenighe versmadenisse comen can: want ick sal voor
Godt ende den mensche ghetuyghe wesen van uwe eerbaerheyt. De vrouwe hiel
haer als oftse wat troosts aenghenomen hadde, ende dat propoost verlaten
hebbende (als eene die sijne ende zijns ghelijcken geltsuchte wel kende) heeft
sy hem gheseyt: Mijn Vader, dese voorleden nachten zijn my in vizioen
verscheyden mijnder bloet-vrienden Geesten te voren ghecomen, die my
dunckt datse in groote pijne zijn, ende datse niet anders en versoecken als
Aelmissen, ende dat selfs mijn eyghen Moeder, die my soo bedruckt ende
armelijck dochte wesen dattet een jammer was om zien, ende dencke datse groot
verdriet lijdt van my in dese tribulatie te zien, daerom soude ick wel willen
dat ghy voor haer zielen de veertigh Missen van S. Gregorius wildet segghen,
met uwe ghebeden tusschen beyden, op dat onse Heere deselve uyt dit pijnlijck
vyer verlosse, ende dit segghende stackse hem eenen Ducaet inde vuyst. De H.
Man namt knaphendelijcken, ende met goede woorden, ende menigerley exempelen
heeft hy haer devotie versterckt, ende als hy haer de benedictie ghegheven
hadde, heeft hy die laten gaen: de Vrouwe van daer zijnde, het goede
siecht-hooft niet eens merckende dat hy omgheleydt werdt, liet sijnen bekenden
haelen, dewelcke ghekomen zijnde, ende hem aldus heel ghestoort ziende, docht
stracx wel dat hy nieu tijdinghe van sijn Joffrouwe hebben soude, ende stondt
en wachte wat de Minnebroeder uytspouwen wilde, dewelcke hernemende de woorden
die hy hen tot andermalen gheseyt hadde, ende hem op nieus bekijvende, ende sy
selven stoorende, heeft hem dapper berispt over 't gheene dat hem de Vrouwe
gheseyt hadde dat hy gedaen soude hebben. De goede knecht die niet wel
mercken en conde tot wat eynde het noch afloopen wilde, loochende so
heel flauwerlijcxkens dat hy de Borse met den onderriem haer ghesonden hadde:
om hem niet te doen heel mistrouwen, soo by gevalle de vrouwe hem die ghegheven
hadde: maer de Minnebroeder met gramschap heel ontsteken seyde hem, hoe kundy
dat gelochenen ghy quaet mensche? zietse daer, ende merckt oft ghy die
kent, de goede gheselle hem ghelatende als oft hy heel beschaemt hadde geweest,
sprack: Voorwaer ick kense, ende bekenne dat ick qualick ghedaen hebbe: dan ick
zweer u, (nademael dat ickse in sulcken voornemen mercke) dat ghyer noyt meer
| |
| |
van sult hooren spreken. Daer op vielen de woorden hert,
ende de goede geck vanden Minnebroer heeft sijn vriendt de Borse metten
onderriem ghelevert, ende nae dat hy hem wel ghepreeckt ende bezwooren hadde,
dat hy na geen dese dingen meer trachten soude, ende hy hem alsoo belooft
hebbende, gaf hy hem oorlof om wech te gaen. De goede geselle heel verblijt soo
van de sekerheyt die hem dochte vander Vrouwen liefde te hebben, als van 't
schoone present dat hy ontfanghen hadde, is stracx nae dat hy vanden
Minnebroeder ghescheyden was, in een plaetse ghegaen, van waer hy
heymelijcken aende vrouwe liet zien, 'tghene hy gekreghen hadde, soo
d'een als d'ander, waer van sy seer wel te vreden was, ende meer noch van datse
sach dat haer besteck van't goede in een beter voortginck, niewers meer op
denckende dan dat haere man yewers uytter Stadt vertrocke, om de sake eenen
goeden uytganck te geven. Nu ist sommighe daghen daer nae geschiet, dat de noot
den Man ghedwonghen heeft nae Genua te trecken, ende even soo haest als hy 's
morghens heel vroech te peerde gheseten, ende na Genua toe ghereden was, is de
Vrouwe nae den Biecht-vader gegaen, ende na veel clachten diese hem
al weenende dede, heeftse hem geseyt: Mijn Vader ick wil u nu wel segghen, dat
ick niet langher verdraghen en mach: dan om dieswille dat ick u den anderen
dagh beloofde, dat ic niet doen en soude sonder u wete, ben ick hier ghecomen
om my te excuseeren, ende op dat ghy ghelooven meucht dat ick reden hebbe om te
weenen ende my te verstooren, wil ick u segghen 'tghene my u vriendt (oft veel
eer de Duyvel vander hellen) desen morgen voor den dach ghedaen heeft: Ick en
weet niet wat ramp het hem gheseydt heeft dat mijnen Man gisteren nae Genua
verreyst is: dan ghy meughet wel ghelooven dat hy desen morghen ter ure als ick
gheseydt hebbe, in mijnen Hof ghecomen is, ende is op eenen boom tot aende
venster mijnder Cameren geclommen, die over den Hoff staet, die hy alree oock
gheopent hadde, soo dat hy inde Camer comen wilde, als ick ontwaeckte ende wou
beginnen te roepen, dat ick oock metter daedt ghedaen soude hebben, soo hy my
(dieder noch niet binnen en was) niet om Godswille, ende u om vergiffenisse
ghebeden hadde, ende my gheseyt hadde wie hy was. Weshalven hem ghehoort
hebbende, ick om uwent wille zweech, ende heel moedernaeckt als ick gheboren
ben, liep ick naer de venster, ende smeetse hem voor het hooft toe, ende
meyne 't zijnder quader uren dat hy wech ginck, om dat ick hem daer nae niet
meer en hoorde, nu ziet ghy oft dit niet schoone saken en zijn, die ick hoore
te verdraghen, ende my aengaende en wil ickt niet langher lijden, ick hebs hem
niet als te veele ter eeren van u toeghegeven. De Biecht-Vader dit hoorende was
de droefste Man vande Weerelt, ende en wist niet wat segghen[,]an dathy tot
meermalen haer vraechde oft sy hem wel ghekent hadde dattet niemant anders
geweest ware, den welcken de Vrouwe geantwoort heeft: ghelooft moet Godt zijn,
en sou ic hem niet onderkennen van een ander. Doen seyde de
Minnebroeder: Men soude niet anders connen ghesegghen dan dat dit te groote
stoutigheyt is gheweest, ende veel te slimmen stuck ende ghy deet als ghy wel
moest, hem soo wech te doen gaen als ghy dedet, dan ic wil u bidden (mijn
dochter) naedemael dat u God voor oneere bewaert heeft tot nu toe, ende dat ghy
alree tot twee reysen mijnen raet ghelooft hebt, dat ghy dien noch dese reyse
| |
| |
ghelooven wilt: te weten, dat ghy my daer mede sonder aen yemanden
van u vrienden daer van te clagen, laet geworden, om te sien oft ick desen
ontbonden Duyvel renghelen can, die ick meynde een heylich mensche gheweest te
hebben, ende soo ick so veel doen can dat ick hem uyt dees beesticheyt brenghe,
goet ist, soo niet, van nu af geef ick u (met mijnen seghen) verlof, dat ghy
daer in doet als u t'herte seggen sal wel gedaen te wesen. Nu ziet ghy
wat het is sprack de Vrouwe: niettemin ick en wil u noch voor ditmael niet
onghehoorsaem zijn noch ontroeren: dan doet [so] dat hy my niet meer en
quelle: want ick belove u dat ick om dese oorsaecke niet meer wederom voor u
keeren sal, ende sonder yet anders te segghen, bycans al gram zijnde, is sy
vanden Minnebroeder gescheyden, ende te nauwer noot was sy uytte Kercke
dat de joncman daer niet in en tradt, dewelcke stracx vanden Minnebroeder
gheroepen wert, die hem (op een zijde getrocken hebbende) de grootste injurien
van de werelt gheseyt heeft, hem heetende trouweloos, verrader, ende
meyneedich: dese die alre wel wiste hoe zwaer d'ontsteecken tonghe van desen
goeden man woech, en dede anders niet als te verwachten wat hy int leste
segghen soude, ende als een verbaest mensche dede hy sijn beste, om hem eerst
aen't spreken te brengen, daer na sprack hy, Dan waer comt dees gramschap
Vader? Heb ick God gecruyst? den welcken de Minnebroeder gheantwoordt heeft:
Siet eens desen onbeschaemderick, hoort wat hy spreeckt: hy spreeckt even als
oftet een Jaer oft twee gheleden ware, dat hy door lanckheyt van tijde sijn
quaet oneerlijck bedrijf vergeten hadde, ist u alree uytten zinne sint desen
morgen alleen dat ghy een ander onghelijck hebt ghedaen, waer zijdy desen
morghen een weynich voor den dach geweest? Ick en weet niet waer ick geweest
ben (dan ghy hebter haest de tijdinghe af.) 'Tis waer sprack de Minnebroeder
dat ickse haest ghehadt hebbe, Ick geloove dat ghy docht (om dat de man buyten
ghereyst is) dat u dese deuchdelijcke vrouwe stracx inden armen ontfangen
soude. O God, ziet hier eens eenen deghelijcken gheselle, dat een roover by
nacht, een onthaecker van Hoven, ende beclimmer van boomen gheworden is, meynt
ghy met u moeyelijckheyt de heyligheydt deser Vrouwen te overwinnen? wat hebdy
te doen, om haer by nachte van op de boomen te gaen soecken? daer en is gheen
dinghe ter werelt dat haer meer teghenstaet als ghy, nochtans wilt ghy u met
ghewelt doen beminnen: in der waerheyt boven het vertoogh dat sy u in velen
saken ghedaen heeft, hebt ghy u selven seer ghebetert door mijne vermaningen:
dan ick wil u een dingh wel seghen, dat sy tot nu toe van't ghene dat ghy
ghedaen hebt, ghezweghen heeft, niet om eenighe liefde diese t'uwaerts heeft,
maer tot mijnen versoecke ende aenhouden, dan sy en sal niet langher zwijghen,
oock heb ick haer verlof gegeven, dat soo ghy haer meer eenigh leet aendoet,
dat sy doet dat haer ghevalt, wat sult ghy doen, ongheluckige so zijt haer
broederen seyt? de goede gheselle begrepen hebbende, wat hy te doen hadde,
stilde den Minnebroeder ten besten dat hy conde, met groote belofte van daer
noyt meer te keeren: ende daer na van hem gescheyden zijnde, is
hy 'sanderdaeghs smorghens door den middel die hem gewesen was geweest, inden
Hof gecomen, daer nae clom hy op den Boom, ende de venster open ghevonden
hebbende, is hy in de Camer ghecomen, daer hy ten spoedighsten dat hy conde,
hem in sijn | |
| |
liefs armen gheleyt heeft, die welcke hem als eene
die hem met groot verlanghen ghewacht hadde, met goeder herten ontfanghen
heeft, segghende: danck hebt de goede Biechtvader die u soo wel den wegh
gewesen heeft om hier te comen ende daer nae d'een van d'ander der liefden lust
ontfanghende, al coutende en lacchende, vande slechticheydt van desen geck ende
beeste de Minnebroeder, de stoppelen, kammen ende kaerden van haren Man
verfoeyende, hebben sy met groote ghenoechte t'samen vreucht gheraept, ende
hebben oock daerom soo goeden ordre op haer saecken ghestelt, dat sy hen sonder
meer by den Biecht-vader te moeten keeren, vele nachten t'samen ghevonden
hebben in dierghelijcke soeticheyt.
|
|
Auteursrechtvrij