De tweede vijftigh lustige historien ofte nieuwigheden Johannis Boccatii

[fol. A2r]

Tot Den Goetwillighen Leser.

NAedemael dat de ervarentheydt van vreemde dinghen te ondersoecken, dickwils mede brenght in vele saken verstandt te begrypen, als wel ghebeurt ende geschiet is voor desen, datmen tot vermaeck ende verlustiginghe van alle Lief-hebbers voor den dagh gebracht heeft de Vijftigh Nieuwigheden Johannis Boccatii, om daer uyt

[fol. A2v]

te scheppen playsier ende vermaeckelickheydt, (midts vele Sententien daer inne verhaelt zynde) hoopende dat uwer E. door de selve meer ghebetert zijt, om te bedencken van u voor sulcks te wachten, als wel door sommighe vertellinghen gheergert zyt gheworden, midts niet alleenlycken letterlyck lesende, maer inwendigh met verstandt te overdencken, om u E. voor sulcks te bevryden, soo en hebben wy nu tegenwoordigh niet konnen naelaten uwer E. weder op een nieuw te versien met de volghende Vijftigh Nieuwigheden des selven Autheurs, maer hebben allen vlijt ende neerstigheydt ghedaen om de selve uyt de Françoysche Tale in onse Nederduytsche spraecke te stellen, verhopende dat uwer E. in dit teghenwoordighe niet min stichtelycke Exempelen

[fol. A3r]

vinden sult als ghy in 't voorgaende ghevonden hebt. Maer dat elcken een begeerlijckheydt hebbende om te ondersoecken wat dit in hem-selven bevaet, soo hebben wy dit te saemen vergadert ende ghevoeghelijcken in orden ghestelt, ende dat in sulcker voeghen, ghelijck als eenen Hovenier verçierende sijnen Hoff met veelderley Kruyden, de eene tot behoeffelijckheydt in spyse, ende de andere tot Medecyne, ende behoudinghe van des Menschen krancke ende swacke Leden; hebbende daer beneven eenen Lust-hoff vol wel-rieckende Bloemkens van verscheydenen Couleure, aerdt ende conditie, lieffelijck ende bevallijck staende in des Menschen ooghen; nu de ghenegentheydt van die hun hier inne moghen zijn vermakende, is te groot, begheerende te pluc-

[fol. A3v]

ken het ghene hun nae 't ghesichte der ooghen best bevalt, niet eens trachtende nae 't ghene dat moghelijck met meerder eeren tot nut soude mogen gepluckt worden, te weten, het ghene den Mensche soude moghen houden in langhduerighe ghesontheydt, ofte ter contrarie, hem soude moghen doen komen in een seer swaere melancolye ende vernietinghe zijns levens, daerom en dientmen niet sonder achterdencken in sulcken Lusthoff hem te gaen vermaecken, ofte ten zy datmen met voorbedachten raedt wel overlegghe wat aldernutst ende bequaemst ware, om van alle dese cierlijcke Kruyden ende Bloemen te plucken, het zy om het leven te behouden, ofte te verliesen: Alsoo sal uwer E. beminde Leser dit tegenwoordighe dienen als een Tresoor met verborghen schatten, in hem

[fol. A4r]

besluytende vele goede exempelen, oock wel schadelycke, voor dien diese niet te recht nae en volghen, daerom soo uwer E. sich onderwindt 't selve te doorsien, hier inne gelijcke ghenuchte sult moghen rapen als in eenen lustelijcken Hoff, tot vermakelickheyt van vele bedroefde ende beswaerde sinnen, dit overlesende, haere melancolyen door de Recreative Nieuwigheden wel sullen vergheten, ende met een begeerigh herte onthoudende 't gene dat daer na hun soude mogen te stade komen.

Biddende voorts uwer E. dit teghenwoordige in danck te willen nemen als een kleyne gifte: Doch verhope dat alle Liefhebberen, 't zy Mannen, Vrouwen, Maeghden, ofte Jongelinghen, die hun vermakelijckheyt hier inne nemen sullen, te recht ondersoeckende, wel mercken ende onder

[fol. A4v]

kennen sullen, 't gene haer profijtelickst sal duncken te wesen, om hun daer nae voor de Werelt, die doch bedrieglijck is, soo veel hun mogelyck sal wesen, te konnen wachten, daer toe dat sijn hulpe strecken wil de Heere die sulcx in sijn vermoghen heeft. Vaert wel.

V.L.D. Dienaer,

G.H.V.B.