Cupido's lusthof

(1613)–Gerrit Hendricksz. van Breughel– rechtenstatus



[pagina 91]
14. Emblemata.
EEn mensch moet hebben tijt en uer Om te versaden zijn natuer Een vreucht is hem de helder Son En Bacchus sittend op de Ton Ghevult vol soetheyt en ghenucht Oock Ceres mede met haer vrucht Die hier des Ionckheyts hart verquickt Dat vvelck in lust hem tsamen schickt Door Liefde, eerbaer, cuysch, en reen Sy altoos geerne zijn by een So dat Cupido vvel int let In Liefden beyd' des Lieffgens quetst.

T'minnelic paer CUPIDO schalcklick schiet als BACHUS en CERES haer wellust hiet
[pagina 92]

Een Nieu Amoureus Liedeken: Op de Voyse. Onder de Linde groen, &c. LIefftallich groen prieel Daer smaecklijck eenen dis Was bereydet na ghewoon Daer ick met de Liefste schoon Het hert vermaecten fris Bacchides wijn seer eel En Ceres smaecklijck broot Bracht ons int by een ghevoech Een sulck hertelijck ghenoech Dat ons gheen tijdt verdroot Phoebus was met haest ghegaen Op zijns waghens Gouden raen Ginck beschijnen // wijt D'Medecijnen // blijt D'onbesinde // wicht Schoot een blinde // schicht Op desen selven tijt. Trou Lieffdes heeten brant In my wert stracx ghevoelt Die in alles seer beleeft Mijns Lieffs Hert ontsteken heeft En twert niet haest ghecoelt Voor dat reyn Liefdes bant Ghebonden wert soo vast Dat t'Lieff vande Liefste niet Wijcken can / oft doen verdriet Door Venus overlast O Cupido hooch vermaert Stoort gheen Lieffd' so soet ghepaert Met opmercken // saen Wilt verstercken // gaen Onse jeuchden // dan Comt meer vreuchden // an Deur schichten die niet schaen. Mijn Flora schoone Bloem Ons Lusthoff is gheciert Met twee spruyten die ghemeen Sullen zijn gheent aen een Heel vrientlijck ghemaniert Reyn Lieffde draecht gheen Roem Want tloose nijders zaet Woud' het wert so verd' ghebracht Dat het quame int veracht
[pagina 93]
En eeuwich eenen haet Doch dat selfst sal niet gheschien Dat d'een wil van d'ander vlien Het trou Minnen // sal Beyd' ons sinnen // al Gouverneren // wel Gheen tempteren // sel Ons brenghen ongheval. Nu Lieff stelt u gherust Verbindet hert aent mijn Dan soo sullen seer bequaem Beyd' ons ziels in een lichaem Wel vast ghesloten zijn So wert te recht gheblust Het langh ghewachte goet Tgheen de jeucht Couragieus Deur de Lieffde Amoureus In vreucht ontspringen doet Nectars dranck sal principael Doen verdrijven d'oude quael Die veel jaren // wreed Ons tbeswaren // deed Met een soete // vlaech Comt soo groeten // staech Ons met een langen vreed'. Wel loffelijcken helt Ick prijs u Venus kint Om dat al tgheleen ghetreur Is verkeert in goet faveur Men seylt recht voor den wint Oft Momus hem nu quelt En wesen wil party Dat sal comen veel te laet Niet voortspruyten can zijn zaet Hoet oock begonnen sy Want reyn Lieffd' die eerbaer blijckt Nemmermeer uyt therte wijckt Maer int groeyen // hoort Wil die bloeyen // voort Met ghenuchten // maer Sonder suchten // swaer Door tvriendelijcke woort. Prince. Prinslijcke Reyne Maecht Vaert wel mijns herten vreucht Dencken Liefste wilt op mijn Als ick hoop te doen op dijn Alleen in eer en deucht / Nu my dan Lieffde draecht / Die u ben toegheveucht
[pagina 94]
En de werelt int ghemeen Nemmermeer en can ghescheen Ten sy met ongheneucht Maer wat Lieffde heeft voorsien Moet ten lesten soo gheschien Spijt de haters // loos Die met snaters // boos Door den tonghen // raet Onbedwonghen // quaet Zijn werckende altoos. Finis.
Een nieu Amoureus Liedt: Op de voyse. Adieu Harlem o soeten dal, &c. NV inden Meye schoon ontdaen Ick buyten ginck na t'coren En sach veel schoone bloemkens staen Die my soo vrientlijck sagen aen Tot sherten vreuchts oorboren. Van alle Bloemkens int ghemeen Die daer blijverwich stonden Heb ick het Lieffelijckste reen Vercoren / en dat selfst' alleen Gheplant in sherten gronden. Verd' boven die Provency Roos En Croon Imperiale Ickt van Calvarien vercoos Mits t'my aensach met eenen bloos Verdrijvende veel quale. Boven de wit Angierkens reyn D'Orangien Lely schoone Gaet zijt te boven alghemeyn Deses lieve herts lavend' Fonteyn Die ick in Lieffden Croone. Oock groeyt sy vaster inden sin Deur Lieffde menichwerven Als eenich Nimphien oft Goddin Tis reden dat ick dan bemin Dees schoonst' op swerelts erven. Och waert gheweest de rechte tijt
[pagina 95]
Om dese bloem te plucken So waer te deghen thert verblijt Maer duchtende met meerder strijt Salt moeten noch ghelucken. Om haer woud' ick wel lijden al De wereltsche droefheden Iae ongheneucht en ongheval Als ick int eynt haer hebben sal Soo waert cleyn pijn gheleden. Haer ooghen als een gitte bruyn Doen my in Lieffden jaghen Al over berch / ja dal en duyn Sy is den Boomgaert ende Tuyn Waerin groeyt mijn behaghen. De eenichste is sy woorwaer Een Bloemken suyverlijcke Daer ick alleen verlanghe naer Deur reynicheyt in Lieffd' eerbaer Een oock van schoonheyt rijcke.
Cruys-vers. Schoonder dan schoon is dees vermaerde Lieuer dan Lieff is allen haer bedrijff Reynder dan reyn, gheen opter aerden Ionstich gaen jonnen ick haer mijn lijff.
Nieu Amoureus Liedeken: Op de voyse. Labavotte. COmt al ghy schoon Najaden Met uwen soeten Rey En plantet deur weldaden Hier in dese valley Stelt schoon dan voort Soo alst behoort Mijn Nimphe eenen Mey. Aurora int aenschouwen Het wilghe dorre rijs Tot nut heeft gaen bedouwen So dat het nu propijs Is groen becleet Deur Phoebus heet Al naer des Somers wijs Tis tijt / wilt tsaem aenvanghen
[pagina 96]
En stelten voor haer deur Caliope met sanghen Wil singen den Teneur Den Loff verbreen Van dees alleen Die scheyden doet tghetreur. Ontfanghet Liefste schoone Die noch ligt in u rust Van my den Mey ydoone Schept daerin uwen lust En denckt wat goet Een Minnaer doet Eer zijn Lieffd' wert gheblust. Condy niet deurghereysen Al rustende den nacht Om my alleen wilt peysen Stelt my in u ghedacht Die d'eenich lieff Int hert verhieff En haer den Mey hier bracht. Laet my o Lieff vol lusten Vast wort'len in u hert So mach de Lieffde rusten Die dickmael doolt met smert Des avonts laet Die soo lang gaet Tot dattet licht schier wert. Ghedenckt de veel ghedachten Die ick deur Lieffden lij Dat vele nare nachten Ick dolen gaen om dy O Maecht beleeft Het doch opgheeft Niet langher blijft partij. Prinslijcke Mey verheven Staet daer in slieffs ghebiet Tot dat de waertste even Oprijst / en u aensiet Doet ghy dan voort Ws Meesters woort Dat sy affwijcket niet. Finis.
Ballade. Den Mey te planten is gheneucht Alsser wat is meed' te winnen Tis wel aenghenaem de jeucht Maer diet can te recht versinnen Tbrengt achterdeel int Minnen.

Vorige Volgende

Cupido's lusthof

14. Emblemata.

Een Nieu Amoureus Liedeken:

Een nieu Amoureus Liedt:

Cruys-vers.

Nieu Amoureus Liedeken:

Ballade.

Over dit hoofdstuk/artikel

lied