Cupido's lusthof

(1613)–Gerrit Hendricksz. van Breughel– rechtenstatus



[pagina 32]
6. Emblemata.
DEn Hemel onder vvien ick buych Gherechtelijck is mijn ghetuych Dat looff of gras, oft eenich dingh Soo hups can groeyen en gheringh Ghelijck die edel Lieffd' bemint Die ons ghedacht te gader bint Ghetuych sy hier het groene looff Dat ick u hart en sinnen rooff Ghelijck ghy vveertste hebt ghedaen VVt drucklijck soudy vinden staen Den zeghel in mijn hert heel graech Der Lieffden die ick u toedraech.

Den vrijer onder t'groen geboomt sijnlust in t'mijnen nau betoont
[pagina 33]

Mey-Liedeken: Op de Voyse. Want ghy mijn sinnen en mijn ghemoet gheduerichlijcken treuren doet. NAe dat de schoone Silvere maen Haer schijnsel by nae had verlaten Diana is ter jaeht ghegaen Voor den daechraet schoon boven maten Met hare maechden seer verblijt Nu inden soeten Somers tijt. Soo haest Luna niet en verdween Aurora die began te daghen Phoebus daerna oock me verscheen Die door tsoet weer my ghinck wtjagen Dat ick Minnaer int groen quartier Vermeyden ghinck om mijn playsier. De Sonne schoon en hooch bepaelt Soo heerlijck scheen niet om verlusten En heeft het aertrijck soo bestraelt Dat ick verhit my wat ghinck rusten Onder de lommeren int groen Om my vercoeling aen te doen. O Aura comt en doch vercoelt Het licham heet / sprack ick wt Minnen Helaes daerna heb ick ghevoelt Noch zwaerder brant int herte binnen Die in my schoot door Venus erch Cupido van Pernassus berch. Waerom hebdy onkuyssche kint Der Minnen net voor my ghehanghen En alsoo door de lieffde blint Mijn jonghe hart daerin ghevanghen Om dat Lucina int groene dal Vergaert is met haer maechden al. Waerde Goddin hooghe gheeert Aensiet de Lieffde wtghelesen Die my tot eender jongvrouwe keert Laet nijdicheyt verstooten wesen Ghelooft Erynnis niet een woort Want die is seer op my ghestoort. Fortuna die soo licht'lijck draeyt Waerom verkeerdy de ghedachten AEolus die my teghen waeyt Waerom moet ick dan druck verpachten Men kent te recht een Minnent hert Als reyn zijn Liefft bevonden wert.
[pagina 34]
Dus Moeder goet Meya seer schoon V jonste laet tot mywaerts blijcken Door uwer dochters Lieffd' ydoon Die ick oock eer sonder affwijcken Dus waerde Susters drijmael dry Troost die u dient tot allen ty. Prince. Oorloff Goddinne der gheboort Lucina vroet / hooghe verheven Des Minnaers claghen doch aenhoort Eens herten lust wilt my doch geven Deur Lieffde voecht te saem ons bey In desen soeten coelen Mey. Finis.
Een nieu Amoureus Liedeken: Op de voyse. Phoebus die is lang over de Zee. O Mijn alderschoonste Nimphe reyn V Lieffde heeft my thert doorsteken Door u ghesichte ben ick alleyn Verleyt / en door u loose trecken Hebt ghy mijn Lieffdragende hert In dese wulpse Minne verwert Waer deur groeyt sware smert. Niemant en salt my ontraden // niet Met goet / noch bloet / dat anders praten Dat ick u Lieff sal versmaden // siet Oft dat ick u soud' connen ghehaten Want verde boven Pallas wijs Iae Venus en Iuno seer propijs. Voert ghy schoon Lieff den prijs. Al schijnt dat my therte vierich brant Tot yemant meer / wilt dat doch sussen Inwendich staet ghy so vast gheplant Tvier is qualijcken uyt te blussen Mits door tael vant vriendelijck woort Ick ben verwachtende eens confoort Alst gaet met Lieffden voort. Noyt gheen soo duysteren naeren nacht Oft Lieff ick moet steechs om u peysen En comt soo dickmael in mijn ghedacht Ontelbaer zijnder de duysent reysen Soo haestelijck als ick ontwaeck Met open ooghen gantsch sonder waeck Ick nae u weertste haeck.
[pagina 35]
Datmen d'oprechte reyn Liefde trou Mocht int binnenst van thert doorgronden Oft oversien met oogens beschou Sy soude soo suyver zijn bevonden Dat hem verwondren soud' ghemeen Een gram verharde harte als steen Oprechte Lieffd' blijft reen. Als ick u bloosende wanghen root Aenschouwe in des werelts zale Daer toe u Albaste keeltgen bloot Iae rooder lipkens als een corale Met uwen Lieff lachenden mont En uwe sneewitte borstkens ront Dan ben ick heel ghesont. Een trouwe Lieffde men qualijck bedwingt Want tis in gheen menschen vermoghen Het hert my in tlichame springht Als ick aenschou mijns Lieffs bruyn ooghen Dees die hebben thert onghefaelt Door Lieffde uyten boesem ghehaelt Twort eens te recht betaelt. Prince. Reynder Princesse oft soo ydoon Soudemen hier niet connen beschouwen Fier van leden / net ende schoon Verd' boven alle Griecksche vrouwen Om dees ick schier mijn bloet verteer Doch dat gheschieter op deucht en eer Om Liefd te toonen weer. Finis.
Nieu Amoureus Liedeken: Op de voyse. Twindeken daer den Bos af drilt. ORpheus met zijn snaren // spel Dieren doet vergaren // wel Aender heyden // en groen weyden Mocht ick soo in vreuchts ghespan Vrolijcken zijn by mijn Lieff dan. Eender heeft my tot Lieffd' ghebracht Die de werelt luttel acht
[pagina 36]
Nochtans sal // ick // heel bevallick Dencken om dees Maghet soet Die ick van herten dienen moet. T'soetelijck wesen heeft gheraeckt My / die daer verdriet om smaeckt Want dees schoone // maecht ydoone Heeft my met tghesicht bestraelt Lieffde wt tdiepst vant hert ghehaelt. Lieffste ghedenckt den cleynen tijdt Dat wy tsamen waren blijt Doen u ooghen / na tbetooghen Soo doorstraelden t'jonghe hert Dat ick Lieff uwen dienaer wert. Edel jonckvrou die ick Min Kende ghy mijn hert en sin Soo sout Minnen // ghy met sinnen My / die u in deuchden acht Wenschende biet u goede nacht. Prince. Nu dan Princesse vaert oock wel Maer veracht gheen slecht ghesel Lieffde reyne // nu alleyne My doet u / o jonckvrou fijn Achten voor d'alderliefste Mijn. Finis.
Nieu Amoureus Liedeken: Op de voyse. Al is bruyn mijn couleure. OFt yemant onberadich Hemselven is te goet Ten moet niet zijn versmadich Datmen wt goetheyt doet De menschen zijn gheboren // nou // nou Om te wesen heus en trou. Die dickmaels voor de ooghen De beste vrienden zijn De minste oock wel dooghen Door een beveynsden schijn Want achter yemants rugghe seer seer Soo stelen sy de eer
[pagina 37]
Dat al de clappers tonghen Hadden een houten neus Die loogens onbedwonghen Vast lieghen voor de leus Men soude dan die kennen // wel / wel Belieghen menich ghesel. Die niet weten te praten Dan van de lieden quaet Die mochten dat wel laten Doorsien haer eyghen staet Soo hoeffden sy te clappen // niet / niet Tgheen haer selffs wel gheschiet. Prince. Ghy Princelijcke gheesten V loghens binnen hout Den minsten metten meesten En raed ick niet soo stout Dat ghy niet meer en pratet fijn / fijn Dan dat waerheyt mach zijn. Finis.
Ballade. Een goet ghenoeghen Cant alles voeghen Na den rechten sin Doort langhe swijghen Sal d'Minnaer crijghen Zijn schoon Vriendin.
Cruys-vers. Ghy schoone Maechden Zijt weerdich gheeert Dien oyt ghy behaechden In Lieffd' u begheert.

Vorige Volgende

Cupido's lusthof

6. Emblemata.

Mey-Liedeken:

Een nieu Amoureus Liedeken:

Nieu Amoureus Liedeken:

Nieu Amoureus Liedeken:

Ballade.

Cruys-vers.

Over dit hoofdstuk/artikel

lied