|
| |
Derde tooneel.
Sofy, Klaret, Lysbeth, Gustaaf, Valerius, Krispyn.
GY ziet, Apollo zou, zo ik een dag doorbrogt
Mevrouw, in welke, dat ik u niet had bezogt
Zyn Hof my sluiten, en my al zyn gonst ontrooven.
Myn heer, voor zo veel eer ben ik verplicht, dit te looven....
Nooit ziet menu genoeg, ô Muze van deez tyd,
Die en in prooze, en vaers, onvergelyklik zyt.
Mevrouw op dat de vreugd, hier doch zou overstroomen,
Bracht ik dien heer die eerst uit Vrankryk is gekomen.
Ik offer u de blom van heer aankomeling.
Aanvaarden het geschenk dat gy my doet; in 't weezen
Staat zyn geleerdheid, en zyn groot verstant te leezen.
Men ziet klaar, dat zyn geest van oordeel is verzelt,
Gy hebt het recht gespeld,
| |
| |
De Phisiognomi liegt niet, ik moet belyden
Dat hy noch jong is, maar wy zyn in deeze tyden;
Dat 't rym geensints vertoeft, na hoogen ouderdom.
Neen toch niet, schoon dat hy noch is een jonge blom;
Hy is een wonder ... ô hy kan .. Mevrouw gy zou verstommen.
Zyn vaerzen, .. ô zo schoon! .. dat gy die hoorde brommen,...
Maar, met een woord, Mevrouw ik ken hem op een prik;
Hy is zo wys! hy is .. ja zo geleerd als ik.
Dat 's een groot lofdicht in één woord.
Meer dan ik zeggen kan, ik ben noch onrechtvaardig.
Kom heer aankomeling, toont u eerbiedigheid
Aan ons beschermster, kom gy werd door my geleid.
Kom hier ô roos, van alle spruiten!
Wilt uw geleerdheid hier eens uiten.
Wat edel weezen, ach zo zacht gelyk eert dons
Pas op je Rol, de Meid is ons.
Nooit zag men iemant haaken
Met zulk een ongeduld, om d'eer te moogen smaaken,
Van uwe kennis, als ik heb gehaakt Mevrouw.
En zo 't geluk myn wensch my had vergond, ik zou
Het geen ik hier nu doe, al hebben lang te vooren
Gedaan, heer Gaauwert kan 't met waarheid u doen hooren.
Ik heb hem honderdmaal, ja duizendmaal verzocht,
Dat hy, was 't mogelyk, my eens tot uwent brogt.
| |
| |
Die eer zo lang geweest, van hier te zyn ontfangen,
Zal my de grootste vreugd, des waerelts doen erlangen.
'k. Zal menschen konnen zien, die 'k acht, bemin, en eer,
Haar Hooren spreeken, en zelfs met haar spreeken. Meer,
'k Zal konnen hooren, of haar zin, en haar gedachten,
Gelyk de myne zyn; wat vrucht heb ik te wachten,
Hoe staat Mevrouw dit aan?
Weet hy te leeven?
tegen Gustaaf.
is het hem niet afgegaan,
Of 't uit een boekje was?
Al wat ik hem hoor zeggen,
Is wonderlyk, het is niet netter uit te leggen.
Myn heer zal in het kort hier goe progressen doen;
Hy voegt by zyn diskoers met zulk een goed fatsoen,
Zo schoone graci. Ach dat 't zo een man mogt weezen,
Die uw werd toegelegt, myn Dochter! 'k zou niet vreezen.
Ach wat geluk! indien de Hemel zulk een man,
Mevrouw, is dit uw Dochter dan?
Duld, dat ik ook myne plichten
Mevrouw mag tegens u gelyk 't betaamt verrichten;
En dat myn hert aan u herhaalen mag, al 't geen
Ik daadelyk Mevrouw u Moeder heb gebeên.
Maar mag ik hoopen, dat ik ook by u zal vinden
De zelfde goedheid, dat myn komst en onderwinden
| |
| |
Uw oogen niet mishaagt? Mevrouw een sterke magt
Een groot Godheid, heeft my in deez plaats gebragt!
Ja toch, dat wil hy zeggen.
Hy blaast my in, al wat gy my u voor hoort leggen.
Die zelfde Godheid, doet my hoopen, dat men nie
Zal last'ren 't oogmerk, dat my hier te komen ried.
'k Betrouw my op zyn zorg, hy strekt my een behoeder.
Ik volg in 't geen u raakt 't gevoelen van myn Moeder.
't Geen haar behaagt kan my geensins mishaagen heer;
Uw komst vergramt my niet, men denkt gemeenlyk meer,
Als 't pas geeft dat men zegt. Maar zonder ver te loopen;
En gy zult u hier meê vernoegen, durf ik hoopen,
Volg, volg de neiging van de Godheid, die gy eerd.
Die u zo inblaast, die u alles zeggen leerd.
Ik hoor met vreugd, dat hy u in deez plaats doet komen
Hy kan gelukken doen, 't geen gy hebt voorgenomen.
Die reden maakt u nu veel liever noch aan my,
Wat hoor ik! ach Klaret! hoe waarelyk zyt gy
Uw Moeders Dochter! ik ken aan die ed'le reden
Myn bloed. O ja. 'k zal u in 't zelfde perk zien treden,
Waar in ik loop. Hêlaas! en zou uw vader dan,
Zo onrechtvaerdig de beginselen hier van,
Die heerlyke geest verdooven! Wreede wetten!
Ach wat onmenschlykheid die niemand kan beletten!
| |
| |
Hoor na dit droef verhaal.
Waar uit onstaat die vrees? wat heeft men voorgenonen?
Myn man is deezen dag weer in de stad gekomen.
Ach en die wreede wil, dat ik u nooit meer zie.
Ziet, zegt hy, Officiers, die braave mannen, die
Altyd met degens gaan, laat d'andere vertrekken,
Dat is verstandig volk, al de andere zyn gekken.
Weet dat één Officier, meer dienst doed, in een Ryk
Dan die Pedanten, en die Grieken algelyk.
Men wreek ons daadelyk van zulk een smaadig spreeken,
U man zal in een uur zo scherp zyn doorgestreeken,
Dat de nakomeling daar van gewaagen zal.
Altyd gereed om d'eer van 't heilig negen tal
Kloekmoedig voor te staan, zal ik zyn naam zo vlekken,
Door schimp gedichten, dat hy zal een voorbeeld strekken.
'k Zal uit Horatius, of Perseus, zo terstond
Een overzetten, ja zo stoptmen hem de mond.
Neen heeren, laaten wy de schimp gedichten blyven;
Dewyl wy zonder schuld, die geensins konnen schryven.
Wy moeten om Mevrouw, haar man ook eeren; maar
't Zy met verlof, dat ik myn meening u verklaar.
Hy wil, dat zy alleen, met krygsvolk zal verkeeren.
Heel wel, wat zwaarigheid, zo wy dit contenteeren?
Verkleeden wy ons ook als Officiers.
| |
| |
Gevalt my, 't is een trek daar elk verstomt voor staat.
't Is treffelyk bedagt, men kan 't niet schoonder vinden.
Ik onderfchryf 't. Wel aan, laat ons hem zo verblinden,
Door dit verkleeden; want de wapenhandeling,
Strekt aan geleerde luy, niet tot vermindering;
Dat is haar eerste werk. de godheid die wy eeren,
Kan alzoo wel de boog als zyne lier regeeren.
En 't is niet onbekent, hoe dat wel eer de groot'
Apollo 't schriklyk beest de Python heeft gedood.
Kom gaan wy dan, om ons op 't spoedigst te verkleeden.
Maar eer gy gaat, werd u van my noch iets gebeden.
Is 't vaers verbetert dat ik gisteren u gaf?
't Vaars, dat gy hebt, is dat geleezen?
tegen Gustaaf.
Het is gedaan Mevronw. ik bid u wil het geeven.
Volg op de plaats, daar zal ik u...
tegen Sofy.
Ik kom zo weer Mevrouw, en zal het zonder fout,
Dan met my brengen en....
Dat gy 't dan ook onthoud.
Vertoef niet meer, het is hoog tyd de kans te waagen
| |
| |
O groote Apol! geef dat deeze aanslag wel mag slagen.
Ga, en keer spoedig weer.
|
|
Auteursrechtvrij