Spaanschen Brabander

Vyfde deel.

De Spinsters. Els kals. Trijn Ians. Robbeknol.

Els.

Wat seghje me daar of, maar is je Miester so deuer e gaan,
En seyt hy niet iens adieu? wel dats niet buerlijck e daan.
Ja wel het moeytmen van jou miester, Robknol jaa't veurseker.
Lustje te drincken, drinckt uyt de houte-kit, ick heb gien sulv're Beker
Gelijck de rijcke luy: nou assen man, noch iens verhaaltje ien reys.

Trijn.

Hebje hongher vryer? gaat tot ongsent, snijt ham ende weg, of vleys,
Of watje lust vaar, het is veur jou as veur myn eyghen selven.
Alle dingh was wel, konje nou wat graven, spitten, en delven,
Want sint Teunis-dijck die is by Diemerdam gheborsten uyt:
Wat heb ick myn leven mennighen kruywagentje voort e kruyt,
Ick hadder lust in, ick dedet werentich met een goet behaghen;
Hoe plech ick te singhen: buyten binne palen geheyt, met blick beslagen,
Mieuwe stronckt vret in, vret in: kenje nou wel kruye volle wagens op.
Als ick het lensje uyttrock, daar lach de kroo, dan wacker met de schop.

Els.

Neen as hy wat doen wil, hy sel hier t'Amsterdam wel voort raken:
Komt hy by de Stadts Metselaar die sel hem om ien haverstroo opper-knecht maken,
Hy helpt so mennigen kromtong van luycker-walen en van goet,
't Is beter (alsmen kan) dat ment immers an Hollanders doet.

Trijn.

Hadje kennis ande Overluy vande Visschers dat jy die ginghe vraghen,
Om ien penningjen op je borst, so mochtje moytjens vis draghen,
Dat brenght 'sjaars al hiel veul op, so veul, ick weet niet hoe.