Spaanschen Brabander

(1618)–G.A. Bredero– rechtenstatus


Tweede deel. Ierolimo en Robbeknol. Robbek. T'Is hier oock gien deech, k en weter gien huys te houwen; Want hier is hongher e backen en dorst e brouwen. Ierolimo Ba woor sayde gay, dagge me niet en kuyst Mayn mantel en wambays? sach say zaijn so bepluyst. Kom hier en sieghet eens, gay moetmen voorts wat keeren: En hedy geen borstel? Rob. En hebdy gien swijns-veeren? Daar isser gien in huys. Iero. Maar wat est dagge al secht? Robbe. Ick seg niemendal Heer. Iero. Schickt my de lobbe recht, En krijcht my mijn bonnet met den royen plumagie, En mayn stekade: gaat voort haalt water pagie, Met een suyv're dwaal, en het vergult lampet. Robbek. Wat rijdme de vent? hy weet wel dat hy niet en het Dan een gebroken pot. Iero. Maar wat voert ghy de snater? Robbek. Siet Joncker, ick heb hier de hand-doeck en het water, Ghelieft u oock yet meer? Iero. Ten komt mayn niet te pas Te antwoorden als ick ensicht of handen was. Gay sult na mayn mont zien, en hooren na mayn hemmen. Haalt mayn yvoren kam, ick moet mayn hoot wa kemmen. Robbek. Het dat isser ientje, soo mijn ooghen wis // zien, So isset uyt de start van ien schelle-vis // bien. Ierolim. Wa saydy een drol een: hoe staan nu mayn locken? Robbek. Sy krullen as een wijngert, seecker sonder jocken.
[Folio B3v]
Ierol. Wat dunckt u van mijn hayr, en ist niet schoon en blont? Robb. Ghelijck een Engels Knijn, het wert al moytiens bont. Ierol. Hoe staet mayn de Bonet, en dese jente vaertjens? Robbek. Joncker jou hoetjen staet wel netjens op drie haertjens, 'Tis dubbelt ondieft. Ierolim. Hoe past my dese kraach? En staetse my al wel? Rob. Joncker is dat een vraegh, En sou jou goet niet fray, niet wel en aerdich passen, Jou Moer hetter jou lijf, van joncx na laten wassen. Ierol. O Robbeknol dach gewaer, dat is so excellent, 'Tis van den ouwen Wolf. Rob. Ick heb hem noyt ghekent. Ierol. Ick weet geen gelt so lief, daer ick het voor sou geven, Want Meester Tomis noyt soo goet moockten zayn leven, Sie daer hoe daget gruys daer af stuyft dick en bol, 'K wed' ick hou overmidts daar mee een sack met wol. Robb. En ick een Roggen-broot met dese beene tanden, Al wast van twaelf pondt, ick brochtet heel ter schanden. Ierol. O 'tis een goedt stuck wercks, maer hoe? 't steeckt door de schay. Robb. Dats ops'en Hovelings, een Edelman staet dat fray. Ierol. Rob'knol ick gae eens uyt tot ons Pastoor en Koster, Wat missick, paasse kick, mayn houten Paternoster? Robb. Daer gaet den armen bloet wel fier en moedich uyt, Dats ops'en genevoys, nou moytjens as de Bruyt. Ierol. Wel Robbert maecktet bedt, het huys wart ou bevolen, Haelt wooter, sie wel toe, da ons nie wart ghestolen, Soo g'uyt gaet, sluyt de Poort, en lecht de sleutel, dan Op dese Richel, op dat ick incomen can, En slaget 'teeten gay, dat 'tgeen Ratten verderven. Robb. Quammer een Muys in huys hy sou van honger sterven. Hoe groots treedt hy daer heen, hoe aertich op zijn pas, Soumen niet seggen dat het selfs zijn Hoocheyt was, Of ymant van zijn Raet, soo trotsch is hy van wesen? Heer daer ghy send' de sieckt, daer stierdy oock 't genesen. Die dees mijn Heerschip sach soo kloeck en wacker gaen, En sou hy niet vermoen, hy had' een 'tsech gedaen Die huys en lustich was? maer wie soudt connen weten, Dat gist'ren noch van daech, hy niet en heeft ghegheten, Dan een kruympje drooch broot, dat ick droech op mijn borst, In plaets van een Tresoor, wel gruysich en bemorst? O Godt u wercken zijn van wonderbaer vermoghen, Wie sou niet met die schijn van welstant zijn bedroghen? De Jongman komter an, een treet ghelijck een Prins Die genich dinck ghebreckt, maer die't gaet na zijn wins, Hy is wel uyt ghedoft, en comt hier an brageren, Al had' hy duysent pont om jaerlijcx te verteeren,
[Folio B4r]
Wie sou eens dencken dat zijn hulster of zijn bedt Gheen daelder waert en is, met alles wat hy het? Wie sou eens dencken dat hy smorghens kan ghedooghen Zijn handen, aensicht, aen een vuyle slet te drooghen? Ach dit denckt niemant niet! maer ghy weet Heer, met mijn, hoe veel dat hem ghelijck in dese werelt zijn, Die meer om yd'le eer, en pronckerye lyden, Als om u heyl'ghe wil: O recht vermaledyde En lichte glory van een sulcken sot ghemoet, Dat ziel en lijf veeltijdts hier banckrottieren doet. Wel hoe ben ick soo veer met mijn ghedacht ghekomen? Voorseecker was ick daer gheweldich op ghenomen. Nu ick wil winnen gaen en sluytent 'tdeurtjen toe, Want 'tis voor al het best, dat ick mijn werck of doe. De tvvee Snollen. Trijn Ians en bleecke An. Neen bygut Trijn dat waren nobele Baasen, Ose kannen een Kan lustich werpen door de Glaasen, En vangense buyten s'huys, de jonckste was een lanst, Gants lyden ick heb mijn buyck nu iens volle danst, Waerachtich 'twas een geest, by men sy, ganswongden Ick haet de drooch-nappen, die gierighe hongden, En ick prijs werentich een rijcke milde pol, Ick segh noch, o de knecht ken omgaen met een snol. Maar Annetjen sechtmen iens, wat isser wel oppeloopen? Anne. Een moye Spaensche Mat, daer wil ick wat moys om koopen, Eert deur de ving'ren druypt, is dat niet best Trijn Ians? heer ick heb sulcken sin, in Klickers op zijn Frans, Ick worder schier wilt om, als ickse maer hoor kraacken, Ick seghje dat, se souweme wel gaende maacken, Maar Trijntje wat kreeght ghy? Trijn. Een halve Pistelet. Ick heb nou lestent wat goets, wat snuysterings verset, Daer is mijn Lommertceel, leest hoe veel moeter wesen. Anne. Wat Karackters zijn dit, de Duyvel mocht dat lesen, Een kruysje, een krulletje, een streepje, par giert, Dits Nickers-gheleertheyt door Heyntjeman versiert. Trijn. 'Tis my alliens hoet is, as ick an 'tmijn kan raecken, Dat doen zy slechs om dat het niemant nae sou maecken, Ay-lieve gaet eens mee, hier in de Veruwery, Tot Pockdalighe Neel, 'tis doch hier dichte by.
[Folio B4v]
Wel hoe schoorvoetje dus! ghy moet noch niet verdwalen, Dit wijfje zal voor mijn eens met een snap gaan halen Mijn schort-haack, in mijn schort, mijn schorteldoeck, mijn huyck: Ey siet iens watten slort heb ick hier veur mijn buyck, Ick spu dat icket sie, 't is vol stoppen en lappen, En siet ick sel terwijl een vaentje laten tappen: Maar hoe stoeyde ghy so met sulcken groot ghewelt? An. Dat loof ick wel de vent en wod eerst niet van ghelt, Hy loofden my een jack, twee rocken en een vliegher. Specy in manum (seyd' ick) God is gheen bedriegher. Ick sal't gheven (seyd' hy) so waar als ick hier stae. Die zijn gelt te voren gheeft (seyd' hy) dien mint op ghenae. Doen seyd' ick, soo veel te loven en niet te gheven, Dat doet borsje de malle luy in vreuchden leven. Dat gat en boordje niet, seyd' ick, soo jongman fijn, Ick ken soo wel een boef, als al de boeven mijn, En met soo sloech hy munt. Ick sou niet kunnen spreken, Of hy, oc ick, of wie dat eerst opsloech de deken: Maar immers weet ick wel as ick hem sach so net, Ierol. wt Soo docht ick datter quam een Enghel in mijn bet. Hola hier komt een man die't schijnt dat vry wat drock // het. Swijcht: goeden dach Signeur: weetje oock wat de klock // het? Ierolim. De klock herteken lief, die is ontrent den tien: Maar s'jasus, wa gheluck: maar Enghelijcke lien: Maar beeldekens van gout, met goeyen salutacy Kus ick de handekens van ou beleefde gracy. Kee hertekens woor heen dus sonder serviteur? Trijn. Wy wand'len met vermaack, by dees ryvier Monseur. Ierolim. Triumphante Vroukens, met eer en deucht bepaerelt, Die met ou oogskens dwingt de grootste vande Waerelt. D'alderminste slaaf die gay weet op der aart, Die wenst ou al het gheen da gay denckt en begaert. Ick bid ou Majesteyt haar soo laach te verneeren, Dat ick een letsken mocht met ou wat pourmaneeren. An. Dees bede niet alleen sy u gheconsenteert: Maar wy houden daar toe ons grootelijcks vereert, Soo wel door u persoon als door u reverency. Ierolim. Goddinnekens ghy verwint in schoonheyt en sciency, De wyse Pallas, en de suyv're Diaan, De blonde Venus, en de Dochter vande Swaan, De Spartsche Coningin, die 't hoochmoedige Troyen Ten bloedt en brande brocht, en 't Greeksche Legher doyen. O monarchale Vrouwe! dat ou dien Phoebus sach, Dat groote licht en sou niet stralen desen dach, Hy soude sayn karos en pyaarden laten rusten, Om te gaudeeren en godderen in zijn lusten.
[Folio C1r]
Trijn. Met oorlof mijn Heer, ick kan u niet verstaen, Ghy spreeckt als een Portegijs, of als een Italiaen, Ghy loopt ons veel te hooch met u Poeetiseeren. Ierol. Provinciale Maecht, hoe kundy discoureeren, Ghelijck als den Parnas' van Henste woter spuyt, So vloeyen van u tongh de schóóne wóórden uyt. De Mussen hebben u in plets van Moeyers speenen Ghevoeyert en ghesoocht, met goeyen Hippocrene. Wat kout ick sotte-bol, de Goyen kleen en gróót Die houden hun Paleys int midsen van u hóót. Sy singhen daer Musijck in u retorikale sinnen: O ghey Bataviersche Marcurialistinne: Semers ghelieverkens, ick beeld my woorlijck in Dat ick by menschen niet, maer da 'k by Nymphen bin, Die inde silv're vloet des Amstels dickwils bayen, En dagge op het Lant hier somtijts komt vermayen. 't Sichtens dat ick ou sach, Heliconninnekens blijt, Kreeg ick vermoeyen dagge Jupijns Susters zijt. Devine Dochterkens! Herteken! heeder 'tsegen, Het geen ick admireer? Och Lief! ick denck wel negen, Princeskens ofge wa saat, en songt ons wa fraas. An. Joncker hebje wat nieuws geeftet my Elenbaas? Trijn. Ick selje weet wat soets ter gheleghender tijdt vereeren. Ierol. Een bayslopen Juffrouw, dat sode ick wel begeeren. Trijn. Dats u ongheweyghert een vuyst in u oogh. Ierol. 'K he daer een nieuw Lieken, maer 'tis my wat te hooch. An. Ey-lieve laet eens sien of wyer wijs op vonden. Ierol. En breecks niet, want 'tis my van den Hertoch gesonden, Wast gheen raar dinghen Lief, hy hads my niet ghestiert. Trijn. Ick hoor wel datje met gheen slechte luy verkiert, Mijn Joncker set u neer, ey latet mijn eens kijcken. Sy singhen, Berteken voer nae Maerye-mont. Tryn. An. Ierolimo. Robbeknol. Robb. Mijn het dat is ghemaeckt, nu mach ick eens gaen strijcken Nae't Raempoortjens-steyger, en vullen dese Pot Met klaer water, hoe nou? wel wordje nu niet sot, Jae wel beschijtje niet? Mijn Joncker by twee Snollen, Maer toch mijn lieve man, lust jou noch wat te krollen? Ick sie mijn ooghen uyt, ick prijstje: soo mijn Vaer, Wat gater voor de ruymt, soo 't wietjens voor een paer. Ierol. Joffrouwen ist niet schoon? zijn Hóócheyts Hovelinghen Die worden wilt en broets als sy da Lieken singhen. d'Infante singhet selfs: de Vrouwen van hoor staat,
[Folio C1v]
Die schreeuwent door het hof, en krytent over straat. An. Maar Joncker watje seght. Iero. De wichters van dry jaren Die t'gilpent elcken een. Trijn. Ja watte vreemde maren. Ierolim. De guyts en lackerkens die leeren dat veel eer, Als haar Poter Noster, of yet goets van ons Heer. Robb. Wat of de geck al praat? An. Mijn Heer wille wy rysen? Ierol. O Joffrou wildy my een courtesy bewysen, So laat u slave toe dat hy u eensjens kust. Trijn. Nou Joncker niet te stout, ay lieve houtje rust. Robb. Ick lachme an men eyndt, hoe nou toe Joncker pover? Hem komt me as de luy een kermis-vreuchjen over. Ierolim. Ick bids u laat my eens, ist mueg'laijck latet zijn. An. Komt Joncker laat ons gaan, en leyt ons inde Wijn, Hier op de Klieveniers, daar gaan de nob'le baasen. Ierol. Ick he de moeyten niet, ick moet te noenent raasen, 't Gaet na den twelven toe, ick moet sijn op de Bors, Om mayn Trafeycken en besoingien par fors. Trijn. Wel Joncker schenckt ons dan een hallif stuck van achten, Wy sullen waar ghy wilt binnen of buyten wachten. Ierol. Men siel 'k en weet gheen raat, een rijck man die het heet. Juffrouwen 'khe gheen tijdt, oock wil ick dagge weet Da meyn de Coningh selfs heet generoos gheschreven Dat hy my heet het ampt van zijn koetsier ghegheven, Dats een superbe last, gentiel en magnifijck, Dies schouw 'k Tavarens viel, want 't is te mikanijck Voorsiens van staat, als kick, zemers de glorioosen, Die moockt hem niet ghemayn met Masens en vuylnoosen, En sulcke ghepufsel, een man van authoriteyt Die vuyght sich steets by volck van zijnder qualiteyt. Hierom Joffrouw dunckt my so ben ick excusabel, Ten insicht van mayn staat, en ist niet honorabel: Want liens die in haar eer en reputacy, staan, Die moeten by gheen wijn noch lichte nacy, gaan. Behalven dat dees twee des menschen welvaart krincken, So raecktmen uyt 'tcredijt door Vrouwen en door drincken. Gracyose Vroukens mayn tijt die is voor by: Ie vo Bassa la man, de Vostre Signory. Robb. Trouwe Luyckes je kent, wel moester jy hebt grepen, De Hoeren nyghen, houwt, jy sult jou hembden slepen: Siet hoe dat hy sijn kap gheslinghert en ghesmeten // het. Ierolim. Ick kus de vloy, Juffrouw, die op u hont gheseten // het. Trijn. Gaat heen ghy grootsche geck. An. Gaet heen jy kalen neet. Kon ghy hem wel verstaen? Tryn. Half. An. En ick nietenbeet: Ick dacht eerst dat ons Godt een groot kadet verleenden. Robb. Deur gaet mijn Heerschip treen, hy wast niet die sy meenden, De veughel was te schraal, ay siet de Swanen sien
[Folio C2r]
Nae yemant van heur volck, en juyst en kompter gien. Nou ick mach gaan na huys, en schickent daar te deghen: Maer holla, ick en heb gheen water noch ghekreghen. An ende Trijn. An. Ygut Trijntje het scheen dat hy u wel bevil. Trijn. Die hongs-klinck, wat hy mocht dat ick niet segghen en wil. Wat sou die gatvinck doen? hem schorten maar een praatjen. Die lans knecht van te nacht dat was een ander maatjen. Maar Annetje hebje lang gheweest in't groote gilt? An. Ja al van mijn vierthien Jaar zoo raackten ick op't wilt: Ick woonde buytens-huys, en daar ick quam te woonen, Daar stoeyden ick altijts met de knechsens, met de sonen: Ghy weet wel hoe't dan gaat daarmen zoo stormt en malt, Dat het kort-hielde volck licht after over valt. Hoort hier, ick selt jou vertellen metten korsten. Mijn Miesters ouwste seun die tasten staach mijn borsten, Ick weerde my niet seer, ick lietet hem al doen: Want siet hy hadme lief, en ick was oock zoo groen Dat ick hem tockelde as hy mijn niet anraackten. 't Ghebeurden zoo ick eens zijn bedde wat vermaeckten, Hy greep mijn in zijn arm, en smeet my op het bet, Ick kantje niet kallen, wat hadd'de knecht een pret Eer hy quam tot zijn wil. ó mijn! hy kon zoo prachen. Trijn. Kreetje niet? An. Kryten? wat? ick barste schier van lachen, Het gingmen anmen hert. Ja wel het was zoo soet. Hy koftme alle ding, een sulv're vingher-hoet, Een sleutelreecx, een tas, een paar Engelse Messen, Met een moye nuwe huyck: 't goetje was van sessen. Ick streefden assen Vos, in mijn beste gheweyt: Ick gheleeck sundaechs meer de dochter dan de meyt: Maar 'tschijnt wel gheen geluck en mach hier langhe duuren, Wangt een labbighe hóóp van afgunstighe buuren, Die ginghen bymen Vrouw, die simpel was en slecht, En seyden, siet wel toe, de waghen gaat niet recht, Jou mayt gaat dus verweent, 't is van haar niet ghekomen, Jou Man gheeft heur dit goet, of sy heeftet ghenomen: Past op jou ghelt en la. Mijn Vrouw die streetmen an Als dat ick my verliep met haar ghetrouwde Man, Het welcke ick ontswoer by ziel, by sanct, by leven, Soo lang tot dat zijt haar ten lesten heeft ontgheven: Maar niet te min zoo bleef't ghegriffijt in haar zin. Want wien de Jalousy ter herten eens laat in, Daar sal sy haar een plaats in eeuwicheyt behouwen. In't Man-volck niet zo seer als in jelourse Vrouwen.
[Folio C2v]
Mijn Vrouw' die gingme na, in huys en op de straat. Hoort hier, wat gaan sy doen: sy scheeren daar een raat, Waar door de bommel most eens endeling uytbreken: Want s' hebben een haar Nicht by mijn vertreck versteken, Des nachts, nae mijn ghewoont', soo ben ick opghestaan, En by mijn Vryer voort gherust te bed ghegaan. De Nicht quam uyt haar hol, en heeft een kaars ontsteken, En is mijn proper na van liever lee ghestreken: Maar doese boven quam daar vant sy 't lieve paar In alle vriend'lijckheyt ghelegen bymenkaar. De Moer gaf mijn men sack, ick mostmen goetje nemen En gaan ten huyse uyt: hem stuerdense na Bremen, Zoo quam ick by de luy: wat sal ickje meer segghen. Maar hoe quam jyer toe? Trijn. Maar hoort ick seltje segghen. Ick diende inden Nes in een huys wel vijf jaar, En samelde mijn gheldt en goetje wel te gaar, Ick won een gróóte huur, en ick kreegh veel gheschencken Van breng-loon, van verval, meer alsmen wel sou dencken. Ick schraapten zoo te hóóp, want ziet, ick hielt te raat, Zoo dat ick koft en kreegh al wat dat vroech opstaat. Daar na zoo docht ick eens een kamertje te huuren, En ganc by de buurt uyt wassen en uyt schuuren. Zoo ick docht, zo dee ick, ick was de weelde moe. Ick seyde mijn huur op: mijn Vrouw' die sach bril toe. Zy vraaghde mijn de schort, en of ick meer wou winnen? En of ick was verlooft? oft wat ick sou beginnen? Ten lesten 't quam'er uyt dat ick op mijn selven wouw. En siet des s' Meys daar an zoo toogh ick van mijn Vrouw. Ick ging mitme speulnóót buyten inde Kathuysers, Daar quam een knecht by ons, een vande jonghe vuysers, Een seun vande Zeedijck, ouwe Dirick hiet zijn vaar, Die praten my zoo schóón, wy maackten 't hylick klaar. Wy trocken na Haarlem, daar ginghen wy logeeren In een goe herrebergh, by andere luy met eeren. s' Nachts als ick lach en sliep zoo stal hy al mijn ghelt, Mijn sulver en mijn tas, die zoo wel was ghestelt, En ging stilswyghend' deur, en maackten mijn niet wacker, En ritsten ande wijnt, over veldt over acker: Des morghens Annetje als ick uyt mijn dróóm ontsprong, Ick taste na mijn Lief, die 'k nerghens niet en vong. Ick riep hem by zijn naam, ick sach nu tuych en tas, Ick sweem als ick vernam dat hyer deur me was. Den rouw die ick bedreef sou niemant kennen schryven, Mijn huyck die most daar toe noch voor 't gelachje blyven, Daar ging ick tróóstlóós heen beschreyen mijn fortuyn, Dat door de zyjel-straat, na over-Veen, in't duyn,
[Folio C3r]
Al waar een Burgher, die ter jacht ging, my verselde, Die ick mijn avontuur en ongheluck vertelde, Hem jammerde mijn leet: ick docht hem passelijck schóón, En hy vereerde mijn een gouwe Franse króón. An. In dat veur niemendal? Trijn. ó dat kan jy wel deyncken, Wat de Haarlemers veur niet een vreemt mensch souden scheyncken. Sint die tijt liep ick óóck, maar niet by elleck ien: k Mach liever een schijt-valck dan een smeerich broeckjen sien. An. En hebje van die schelm gheen tijngh of niet vernomen? Trijn. Niet anders dan dat hy van óósten is ghekomen; Ick ben met hem in recht, bylo krijcht hem de Schout, Het kost hem licht de kop, al waar sijn hals van gout. An. Wat wast voor een fatsoen? Tryn. Hiel fray, maer 't was een scheeltje. Wel goeden dach in huys, wel hey! waar sinje Neeltje. Robbeknol alleen uyt. Hier is huysraet noch niet, het is hier woest en leech, Ja besem, vleughel niets daar ick het huys me veech, En 'theeftet wel van doen, sie ick onder, sie 'k boven, Het isser beklontert, beraecht en so bestoven, Dattet myn verwondert dat sulcken Edelman, Hem met dit byster nest te vreden stellen kan. Wel wat sel ick nu doen? gaan uytsien om mijn bróót, Want so ick langher wacht ick blijf van hongher dóót: Mijn Meester, so mijn dunckt, die heeftmen al vergheten: En of hy noyt en quam, sou ick dan nimmer eten? Neen dat is niet geseyt, 't is best dat ick heen ty, De gróóte huysen an, de kleyne niet verby: Maer holla! ick most hier de sleutel nederlegghen, Binnen. Als dan mijn Joncker komt, so heeft hy niet te segghen. Ierolimo. Zemers 'tghemeyne Volck is hier wel rouw en viel, Ten maackt gheen onderscheet in een pompeuse ziel, En eenen groven fiel, die simpel, slecht en sot, is: Zekers ick bedruyf may dat hier het Volck so bot, is. Komt hier een Prins of Heer de Landen te besien, Sy sullen haer respect noch reverency bien, En met ghedeckten hoot staan sy en speculeeren, En latens' onghegroet en onge-eert passeren. Ons Brabant heeft de prys voorwaer van alle lien; Het volcxken is beleeft, en van een goet ingien.
[Folio C3v]
En eloquent van sproock, en gracioos in't eeren, Manierlijck opghequeeckt als kinderen van Heeren. De minste Borgher is zoo vriendelaijck, en zoo beleeft, Dat hy de vremde man gheen quayer woorden gheeft. Als hoort herteke Lief! wat soeckdy? wa begaarde? Na wien vraachde gey? nae Peter de ghelaarde? Ach Heer! 't is mijn kompeer. Voort Gilles of Perijn, Brengt dese buyten-man by Oomken Peers Kosijn, Naast de blaeuwe boterham, by Hanssens zoons Grootmoeyers, Daar dichte by't Bier-hoot. d'Hollanders sayn maar bloeyers, Sy zeyn niet generoos hoe rayck sy gaan in't swart. 't Hantwerpen gheen zoo slecht die op de Vrydachs mart, Alsmen de Palmslach slaat, die haar Vrouwen niet kopen Borsten van gouwt en zijd' gheciert met gouwe knopen, En Rocken van Satijn, en Tabbaerts van flouweel, Die draghen yder een: Ja de Hoeren in't Bourdeel 't Zijn kourasieuse Liens. Maer is de sleutel buyten? Mijn jonghen die is uyt, ick mach de deur ontsluyten, En vouwen op mijn kap en leggense te pars, dan wil ick op de plets wa wand'len over dwars. Robbeknol etende, vertelt zijn avontuur. Dat heeft zijn ouwe smaack: wel op mijn magre koonen, Nou moetje eens jou kunst en jou vermoghen toonen. Siet hier is speck tot palm, hier hebdy't al na wens, Gaeve lever, goet bróódt, ossen-muyl, schape-pens, En beuling, en koevoet, hier is wel veul te bancken, Ick heb de goede luy wel hartich te bedancken. O bloedt hoe krijch ick 't op? mijn buyck die staat al stijf, Want ick heb schier een bróódt van twaalf pont in't lijf, En daar toe noch een pan met excellente grutten; Daarom ben ick besorcht hoe ick dit best sal nutten. Al weer-an sey de meyt, dat gater weer na toe. Elementen wat is dit? mijn backhuys dat wort moe. Gans lyden, och wat raadt? hoe sal mijn Joncker kyven, de klock die is zoo laat, het is al over vyven. Dats ging, ick klop. ó mijn! Iero. Wel waar hebde te gaan? Waer sydy doch gheweest? Robb. Och Heer wilt my niet slaan, Want ick heb u ghewacht al over de twee uren, Ten lesten ick en kon van hongher niet gheduren, Zoo kreet mijn holle maach, die half was in't slot, Dies ick my selfs beval de goede luy en Godt, En siet die hebben my ghegheven dese beetjes. Wel dat ansicht staat niet stuurtjens noch niet wreetjens. Ierol. Oock heb ick ou vertuyft met den eten, maar wat
[Folio C4r]
Ick beyde, ghy en quaamt, ick ging toe toens en at. Voorts hede wel ghedaan ou Gode te bevelen: Want 't is veel saligher te bidden dan te stelen. Zoo help my God Robbert, 't is my in't minste leet. Een dinghen bid ick ou, maackt datmen niet en weet Da gay hier bay mayn woont: want ick wil ou wel sweeren, Het sode woorlijck may te na gaan maynder eeren. 't Es wel woord dat ick hoop dat ick niet en wert gheschent, Vermits dat ick alhier zoo lettel ben bekent. En of God wilde da ick ware t'huys ghebleven. Robbe. Mijn Joncker ick behoef geen tol daar van te gheven? Hebt daar gheen sorghe voor. Ierol. Nu eet doch arme bloet, Misschien wanneer ons Heer ons arremoet versoet. Ieroli. Robbert, mijn goeyen knecht, t'sichtent ick hier quam woonen, Was ick noot wel te pas, noch hebt niet wesen koonen. Dit huys moet zijn ghebouwt op een quay gront dunckt mayn: Oock zayn der huysen die seer ongheluckich zayn, Mits sy den huurling ghemaynelijck gheen goet Aenbrenghen, moor wel ramp, ghelayck als my dit doet, Daarom beloof ick ou, zoo haest de moont gaat strijcken, Mijn ongheluck en't huys ghelijck'lijck te ontwijcken. Robbeknol die gluurt ter zyen uyt. Hoe loert hy op mijn pens, hoe kijckt hy na mijn broot. Ay siet hy treckt niet eens een oogje van mijn schoot, Die nu mijn tafel is: siet zijn ghesicht eens vryen, 'k Heb met den armen bloedt warachtich medelyden, Want ick heb menichmaal gheleden dat ghewelt, En ly oock daghelijcks het gheen dat hem nu quelt. Wat sal ick doen? hem noon? hy sal't my gheen danck weten: Want siet hy seydt dat hy te middach heeft ghegheten, Nochtans meen ick dat hy te meer niet heeft ghebickt. Ick wou wel dat zijn swart een weynich waar verquickt, Ghelijck het gust'ren was doen hy my hullep smullen, Doen ick zijn hongersnoot met kruymjes ging vervullen. Ierolimo. Voorwoor Robknol 'k sie ou met verwund'ren an, Gay hebt de besten aart die oyt had eenich man: Want wie ou eten siet zoo grocelayck van kooken, Die kundy appetijt en nieuwen hongher mooken. Robbe. O daar en hadjet niet, maar't is u holle maach En krytende ghedarmt, dat maackt u nu zoo graach. Ick weet wel wattet is, hy sou oock garen schransen.
[Folio C4v]
Verhaastje niet mijn borst, ick selje voor gaan dansen, Joncker lustje, tast toe, dat broodt dat is seer goet, So doet dees koe-voet oock, en dees pens is oock so soet, Al waermen heel versaet, men souwer lust na kryghen, Ghelieftje eter af holla, 't wil my onsyghen. Ierolim. Is dat koeyen-voet? Rob. Jae't mijn Heer, neemt dat aan. Ierolim. Ick koos voor dat beetken gheen Kalkoensche haan. Hy gaat met Robbeknol sitten eten. Robbe. Wat duncktje byget? is die sack toeghebonden? Hy kluyft de kootjes of veel reynder als zijn honden. Ierolim. Och dit's lacker dingh! Rob. De saus daar ghy't me eet, Dat is het leckerste dat ick ter werelt weet. Ierolim. By goy het smaackte my met sulcken goey behaghen, Al hay'k niet gheten g'hadt in twee gheheele daghen. Robbe. Juyst rae ghy't op sijn hooft als ghy de waerheydt spreeckt, Ick denck dat jou de spijs niet euvel op en breeckt. Ierol. Brenght my mijn drinck-vat hier, da gese niet vermindert. Robb. De Pot is boorde vol, sy is noch onverhindert. Ierolim. Gaet nae de Ledekant neemt de Tapeet van't bedt, En vouwt het ammeloocken, met meynen Servyet En legget op 'tschrappra. Robb. Ick selt wel doen mijn Heer, Hier hebben wy de May, zijn Hovaerdy al weer, Hy wil zijn Graviteyt met groote woorden houwen, En hy het niet een scherf om zijn neers mee te klouwen.

Vorige Volgende

Tweede deel.