Rodd'rick ende Alphonsus

[fol. A2r]

Den Edelen, Erentfesten, Hoogh-geleerden, VVel-vvysen, seer Voorsienighen Heere: mijnen Heere D. Huyghe de Groot, eerste Raadt en Pensionaris der Stadt Rotterdam.

MYn Heere,

Onsen ghelaurierden Poët, en vvel vvaardigen Drossart van Muyden, Pieter Cornelisz. Hooft, seydt yevvers in zijn Princelijck en lieflijck Spel van Granida aldus:

Hoe wel een Edel hert van uytghenomen sinnen,
All' Edel herten vroom en deughdsaam moet beminnen:
Soo heeft nochtans natuur ghehecht aan ons ghemoet,
Een treck die verre d'een voor d'ander kiesen doet.

En dat mijns achtens meest door diender yet Goddelijcx in s'menschen ingevvanten is, dat de verkiesinghe veroorsaackt, beneffens dat soo baart ghelijckheydt van sinnen en zeden een onderlinghe vruntschap, het vvelcke ick inde ondervindeliickheydt bespeure: VVant het schiint of de geliick-ghesinde zielen gemengschap en gemeynschap hebben gehadt, al eer sy haar inde aartsche herbergen begaven, en dat sy daar over, vvanneer sy den anderen hier ter VVerelt in dese vervalb're lichamen gemoeten, de hemelsche kennisse en ommegang met nieuvve vruntschap vveder soecken te vernuvven. Hoe svvaarliick; maar hoe heughliick ist, eender te treffen onder so veel duysenden, daar vvy eenige geliickheyt des gemoets inne vinden? Voorvvaar onder de salicheden der tydeliicke dingen, en is voor het sterffeliicke geslacht een vvarachtigh en ghetrouvv vrunt de minste niet. Datter yet krachtighs in ons verborghen is, 'tvvelck sekere voor, en meer genegentheyt tot d'een of d'ander in ons vverckt; heb ick selfs (indient my gheoorloft is te segghen) in miin selven ende anderen bemerct: VVant eer ick den roem-ruchtigen Griecschen ende Latiinschen Leer-meester Daniel Heyns, en

[fol. A2v]

den vermaarden en vvarachtigen Gheschicht-schryver Peter Schryver, myne vrunden, oyt sagh, of kon, heb ick haar gemint en ghelieft; en sy lieden hebben my vvel gevvilt, eer ick oyt voor haar verscheen, door't heymeliick verstandt der sprakeloose geesten: daar ick my niet vervvaandeliick in verhovaardighe; maar daar ick my innerliick dapper in verblyde, vermits hare beleefde zielen my vvat deels in haar gunste gunnen; van vvelcke eervvaardighmakinghe ick oock herteliick bedanck den zeer geleerde ende groot-gheestige Rutgertsius, Raats-Heer des Konincks van Svveden, ende voornameliick u miin Heere! die om u hooghe vvetenschap ende van Godt begaafde vviisheydt te recht den naam van Huygo de Groote voert. O cieraat der Nederlanders! O Kroon-dragher der vvel-spreeckenheydt! Die om u sesthien Iaaren vvierdt mede genomen tot een pronck in Vranckriick, van de voortreffeliickste Ghesanten der Machtighe Heeren Staten; alvvaar ghy u vvoordt doende voor dien Grooten Koningh Hendrick so hoogh-vliegent en so vvel, dat de Vorsteliicke mont riep, Siet daar het wonder van Hollant! O vvaarachtige spreuck! En vvaardigh van so Heldtachtigen Prins ghesproken te vvorden. O Groote Man! Hoe goedt en hoe gunstigh vvas my 'tgheluck doe 't my troonde tot u lijfflijcke tegenvvoordigheyt, doen u vvyse mont mijn borst stroockte met lieffelijcke ende hoogh-vervvonder-vvaardige vvoorden? So haast en sagh ick niet het blickeren en blakeren van u heldere glase vensteren van u Gheest, of ick bekende met eerbiedigheydt de grootheydt en vvaardigheydt van u edele Ziel, die uyt Godt geboren is, om te overtreffen alle Volcken ende Tongen, van vviens gheleertheydt haar ontsetten en verbasen met erkenningh de verstandighste van onse eeuvve. O gheluckigh, over-luckigh Rotterdam, die met sulcken blinckenden Dyamant meught brommen: Maar noch gheluckigher zijnse die u daghelijcks gheselschap moghen ghenieten; ja die in u dienst haar leven moghen endighen. Teghen miin danck (vvaarde Heere!) moet ick miin penne bedvvinghen, ende de stomme spelen, uyt vreese van de nydighe; en oock soo ben ick meer als vvel verseeckert dat ghy niet en ziit gedient met lof, of lief-koseryen: Daaromme soo bid ick u endeling

[fol. A3r]

dat ghy miin groote vrymoedigheydt, en dit miin VVedu-pennincxken int goede nemen vvilt; dat is, (het Treur-spel van Rodderick en Aphonsus) so verre my dit na vvensch mach geschien, soo sal ick my grooteliicks aan 'tgheluck verbonden achten, en u miin Heere een eeuvvighe danckbaarheyt schuldigh blyven, het vvelck ick vertrouvv dat my van u deughdelijcke beleeftheyt niet en sal ghevveygert vvorden, verhopende dat ghy met miin feylen vriendeliick leven, ende den Duytschen altemers vvat toegheven sult, op dit geloof sal ick den dagh over miin spel laten gaan, denckende datter onder u geleyde vry en veyligh vvandelen en vvesen sal. Hier mede vvil ick V. E. bevelen inde ghenadighe bescherminghe vanden onsterffeliicken Godt, die vvil V. E. verleenen 'tgheen V. E. tot Salicheyt mach strecken, gheliick V. E. van herten vvenscht.

Vvven onderdanighen Dienaar ende Vrundt,

G. A. Bredero.