Logo DBNL
Rodd'rick ende Alphonsus (1968)

Rodd'rick ende Alphonsus

(1968)–G.A. Bredero–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

+Alphonsus eerste uyt-komste

Eerste handelinghe*

 
T Herdencken vande vreught, van ons voorleden leven,
 
Plach 'tonghetroost ghemoedt somtijts wat vreughd' te gheven:2
 
Soo doetet oock an my, die vaack hier voormaals plach,
 
Met d'opgangh vande Son, in't kriecken vanden dagh,
5
Op een gheoeffent Paart, met snelle Hase-winden,
 
Te ruyschen door het Bosch, om 'tschuwe Wildt te vinden,6
 
Dat mijn snuyvende Jaght al snoffelend' doorsmuyght,7
 
En jaaght het schichtich Hart verbaast uyt wilde ruyght,8
 
Na die bekende laagh, of vanghen't inde tacken.9
10
Ick plach de bloode Haas in't Legher te verlacken.10
 
De doóve Quartel ick, met een ghemaackte stem,11
 
Bedrieghelijcken broght in dunne Netgis hem.12
 
Ick sagh mijn soetste lust an Sparwers en an Valcken,13
 
Die Reygers en Petoors kon inde Lucht verschalcken.14
15
Inde Broeck-landen by het staande Water stil,
 
Had ick van Voghel-vangst de aldermeeste wil;16
 
Door dat mijn loose Valck zijn gauwe list ghebruyckte:
 
Hy greep d'Endvoghels vet; gheen Teyling hem ontduyckte:18
 
Wat Pijlstart, Duycker, Koet, wat maar voor hem verscheen,
20
Hy ving het met een snap, en vloogher vóort mee heen:
 
Daar zijn druckend' gheklaauw, en bloedigh fel ghekrabbel,
 
Haar móórden hallif doodt, en wurpse voórt te grabbel.22
 
Het fraytste weyt-spel dat oyt mensch met ooghen sagh:23
 
Kort om, ick had al 'tgheen een Weyd-man hebben magh.24
25
Op dat gheen traagheyt slap ons leven souw bekladden,25
 
Tot Lichaams oeffening wy veel tijdt-kortingh hadden.
 
Des Sondaaghs runden wy uyt wedding oft om eer,27
 
Wie inde volle loop stack 't netste met de Speer.
 
Het werpen met de Steen, en 'thand'len van't Gheweer:29
30
De Worstel-kunst; ja noch wel duysent dinghen meer,
 
Die wy naar eysch des tijts oock sonderling verdeelde,31
 
Veraarden soo door dwangh de Piemgal geepse weelde.32
 
De vry willighe last herschiep ons sterck en rat,
 
Daar zyne Majesteyt veel dienst van heeft ghehadt,
35
Eer wy 't Rijck vande Swart met spring-reysen en tochten,35
 
Onder de Kroone tot zijn wijt-ghebieden brochten.36
 
Doen heeft dees flucxse handt, die noyt zijn kracht ghebrack;37
 
Die noyt verloren sloegh, noch noyt vergeefs en stack:38
 
Soo datter veel verschroockt, en hallef-gare Mooren,39
40
In't braacken van haar bloedt de snóóde ziel verlooren.
 
Na 'tverwoesten van't Landt, wy moesten trecken of;
 
'Tvolck werdt gheleydt in rust, en wy in 's Konings Hof.
 
+Daar voor een Rustingh hart wy sachte Kleeren draghen;43
 
Dies d'oud' ghewoonte wy door't nieuw ghebruyck verjaghen.
45
In plaats van Wapens wreedt, sien wy de Maaghden soet,
 
Die met een vriend'lijck sien verheeren ons ghemoedt.46
 
O krancke kracht des Mans! die sich soo laat vervrouwen:47
 
Een Vrouw brengt meer te weegh, als duysent Mannen souwen.
 
Siet hier de gheen die soo onsach'lijck is gheweest!
50
Siet hier de ghene die van yder was ghevreest!
 
Siet hier de ghene die Krijghs-helden heeft ghedwonghen!
 
Die suft, die schrickt nu voor een eungjer naackte Jonghen:52
 
Die gulde Pijltjens an mijn blonde Juffrouw biedt;
 
Die sy uyt haar ghesicht in mijn weeck hertje schiet,54
55
Daar sy my onghehart en sonder Pantsier siet:55
 
Al waar het Harnas staal, ten keert de Minne niet.
 
Ach Hemelsche Princes! Goddinne der schoonheden!
 
Die van my wert gheviert, ghedient, en aenghebeden.
 
Ach! mijn verwonnen Ziel die roept om u ghena:
60
Troost u ghevanghen, eer het u berouwt te spa.
 
In alles waart ghy, Lief! seer heerlijck uytghenomen,61
 
Ja de volmaackste die ter Werelt soude komen,
 
Indien ghy maar 'tghebreck van uwe strafheyt liet,63
 
Waar met ghy my bereydt een doodelijck verdriet.
65
Sóó'ck yets van u versoeck met minnelijcker vraghen,
 
'tWert my gheweyghert dreuts en spytigh afgheslaghen.66
 
Wat magh de oorsaack zijn? Maar doch, ich heb verstaan,
 
Dat Rodderick u mint; dan dat sal wel vergaan,
 
Soo haast ick hem vertel, hoe ick in Minne blake,
70
Sal hy afstaan uyt Liefd', om mijn Min plaats te maken.
Rodderick uyt.
 
Doch het verwondert my dat hy zijn Minne deckt.71
 
Ghemeenlijck is ontrent de gheen daarmen van spreckt.72
 
God groet U Roddrick.
rodderick
 
Die moet u eeuwigh sparen:
 
Mijn dunckt ick sagh u niet in hondert duysent Jaren.
75
Wat goet g'luck, of quaat landt, heeft my van daagh tot nu,75
 
Ontrooft de soete vreughd', die ick gheniet door u?
 
Die ick gheniet door u vermakelijck by-wesen?
 
Ick twyfel an u jonst met achterkousich wesen,78
 
Dat ghy een ander hebt verkoren boven mijn,
80
Die eertijts in u hert de liefste plach te zijn:
 
De Fenicx soo ghy spraackt, die ghy alleen beminde:
 
Want het valt alsoo swaar een ware Vrunt te vinden.
 
Stoort u Alphonsus niet an dit klachtigh vermaan,
 
De grootste Liefde heeft de grootste arrigh-waan.
alphonsus
85
Gheen Eeuw, mijn Rodderick! en sal mijn Liefd' verdryven:
 
Mijn Liefd' (soo't u belieft) sal altoos Liefde blyven.
 
Maar den verkeerden Mensch, van Reden gantsch berooft,87
 
Veel eer de Loghen-vals, als Waerheyt klaar ghelooft.
 
+Wt dese Moeder komt dat schandelijck wan-trouwen,89
90
Die doet ons onghegrondt 'tquaatst' van een ander houwen.90
 
Dit is meest door Natuur by yder een ghemeyn.
rodderick
 
Door't groot begrypen wert de groote Liefde kleyn.92
alphonsus
 
De Liefd' is de Fonteyn van Broederlijcke Minne.
 
De Liefd' vermagh het al. De Liefd' kan't al verwinne.
95
De Liefde is niet licht; sy hoopt, verdenckt gheen quaat.
 
De Liefde is een dingh dat nimmermeer vergaat.
 
De Liefde, daar sy magh, vermijdt het weder-wreken.97
 
De Liefde die bedeckt veel sonden en ghebreken.
 
De Liefde is lijdsaam, soo wel in lief als leydt.
100
De Liefd' is vriendelijck, en vol langmoedicheydt.94-100
rodderick
 
Verschoont door Liefde mijn gantsch onvoorsichtigh spreken.
alphonsus
 
V vruntschap en u jonst is menighmaal ghebleken
 
An u op-recht ghemoedt: Want vrientschap die bestaat103
 
Niet in lief-koossery; maar inde vaste daadt.104
105
Veel konnen meesterlijck als vrienden haar ghelaten,105
 
Voor d'ooghen vande gheen, die sy van herten haten.
rodderick
 
Maar dat verdoemt bedrogh wort door den Tijdt bekendt.
alphonsus
 
Hy bedrieght sich selven, die 'tbedrieghen is ghewent.
rodderick
 
De Pluymstrijckers meest van groote Liefde klappen:
110
Maar ons vereende jonst begonst van d'eerste trappen;110
 
Ja van ons kintsheydt af, tot heden op dees uur.
 
Versochtheyt heeft ons Liefd' gheproeft in't soet, in't suur.112
 
't Vernuwen van ons tijdt doet my noch seer verblyen,113
 
Door't stoeyende gheraas der kintsche sotternyen.
115
Hoe nieus-gierigh pleegh ick de Paarden te beryen.
 
Hoe plechtigh pleghen wy op d'Hase-pat te tyen,116
 
Datmen van stoff en sweet ons nauw bekennen mocht.117
 
Hoe dickwils heb ick u met springhen wel verpocht.118
 
Hoe dickwils pleegh ghy ons buur-jongens uyt te locken,
120
Om teghen ons te slaan met kneppels en met stocken:
 
Daar ghy als Capiteyn het hóóft waart vande strijdt,
 
En sontse vaack bebloedt naar huys met groot ghekrijt.
 
Wat had ick oock een vreughd' in ander beuselinghen.
 
De Tijdt, die niet en rust, verandert alle dinghen.124
alphonsus
125
Dit docht ick in mijn selfs soo ick vast herwaarts gingh:125
 
Het leven vande Mensch is een verkeerd'lijck dingh:126
 
De kleyne Kintsheyt is onwetend' en verghetel.
 
De Jongh'linghschap is stout, lichthertigh en vermetel.
 
De Manheyt is bedaart, sorghvuldigh dagh en nacht.
130
De laatste Ouderdom met pynen door-ghebraght.
 
Wat doet den sotten Mensch soo stijfsinnigh volherden,
 
In't recken van zijn Tijdt, die pijnn'lijck oudt doet werden?
rodderick
 
Selden Alphonsus, Heer! ter Werelt yemant leeft,
 
In sulcken staat daar hy volle vernoegingh heeft.
135
+Voorts 'tgheen dat ons ontbreeckt, dat hooptmen te verwerven:
 
En 'tqualijck leven maackt een gruwel voor het sterven.
alphonsus
 
Dat's waar, mijn vrunt! ick werdt op een ghelijcke tijdt,
 
In't hert nu seer ontsteldt, bedroeft en seer verblijdt:
 
Want siet den Mantuaan, en Florentijnsche Heeren,139
140
My lieten bidden thans, met eerbiedigh begeeren,
 
Dat ick haar over Disch wat verselschappen souw,
 
'Twelck ick niet kon afslaan, hoe ongaarne ick wouw.
 
Het moeyt my, O mijn vrunt! dat ick van u moet scheyden.143
rodderick
 
Dewijl het soo moet zijn, de Heer wil u gheleyden.
145
'Khem sich! houw! Alphonsus! mijn trouwe Liefd' vol sorghen,145
 
Die vraaght nu waar ick u sal moghen vinden morghen?
alphonsus
 
Maer inde Bogaart, byde Lust-hof vande Prins.147
rodderick
 
Vaart wel, en leeft met vreugd': maar latet doch gheensins.148
 
O gulde vrye Tijdt! ghewenschte Eenigheyt!149
150
Om wien het minnend' hert hem vande menschen scheyt.150
 
Hoe veyligh magh ick nu met lusten over-weghen,
 
De Gaven die daar zijn in mijn Joffrouw gheleghen.
 
Ach mijn aartsche Godin! Bevooghtster van mijn hert!153
 
Reviere van mijn vreugd'! Spring-ader van mijn smert!
155
Hoe lang sal hoop en vrees mijn jonghe borst bestormen?
 
Ach! oft u wille waar mijn droefheyt te vervormen.156
 
Ick stroy hier inde Wint een vruchteloose klaght;
 
Veranderlijck en wuft is't vlieghende ghedacht.
 
Ay eenigh Paragon! schoonste van alle Vrouwen!159
160
Of die ten minsten daar van my wert voor ghehouwen.
 
Ach lief Elisabeth! van Koninglijcker aart;
 
Doorluchtigh, edel, wijs, reyn-hertigh, net en tzaart:162
 
De gracyen die u verweende schoonheyt cieren,163
 
Die werden noch verrijckt door u heussche manieren.
165
V Hoffelijcken Gheest, 'tparmantigh schoon ghelaat,165
 
Kundight aan't slechte volck u hoogh afkompst en staat.
 
Doch u bescheydenheyt die schickt met juyste maten,167
 
De grootsheyt van u hert na alderhande staten;
 
En deylt meewarigh om dijn eerelijcke gunst,169
170
Door aangheboren deughd', en Vrouwelijcke kunst.
 
Als ghy u óógjens slaat op de ghemeene lieden,
 
Kunt ghy met wencken my stil-swyghende ghebieden.
 
Het schijnt aan u ghebaar dat ghy my gaarne siet;173
 
Doch ick en seyde't u om al de Werelt niet:174
175
Want ghy moght seer versteurt, my een roem-dragher noemen;
Elisabeth uyt.
 
Ick haat verwaantheyt, en 'tweldunckende beroemen.176
 
Siet hier de Dochter van voor-wylen 's Konings raat,177
 
Die om zijn ouderdom 'toneenigh Hof verlaat,
 
En soeckt met lust zijn rust op zijn ghebouwde Sloten:
180
Zijn Soons van Adel rijck, zijn Princen, Bondtghenoten.
 
+Dees waarde suyver Maaght, die ick van herten min,
 
Die is de hooghste Vrouw van onse Koningin.182
 
Ick magh my wat ter schuyl hier inde ruycht versteken,183
 
Moghelijck salse hier van haar Vryagie spreken.184
elisabeth
185
Mijn teeder hertjen is soo gaarne inde lucht,
 
Om dattet loost aldaar mijn lastigh swaar ghesucht:
 
Maar doch ick ben beducht, met Maaghdelijcke schromen,
 
Dat yemant onverwacht my hier moght overkomen.188
 
Ach Boomen! luystert toe, hoe ick met smerte//klaagh,
190
Verborghen Minne die ick in mijn herte//draagh,
 
Tot d'eelste Jonghelingh, in schoonheyt uytghelesen,
 
Die de Nature pronckt met een braaf Prinslijck wesen:192
 
De deughd verciert met eer, zijn treffelijck ghemoedt,
 
'Twelck yder een (als my) seer vaack verwond'ren doet,
195
Over den grooten Naam van zijn uytlandsche daden;195
 
Als oock de hooghe kunst van zijn voorsichtigh raden.196
 
Rodderick d'edel Heer,
 
Is 'tHoofs voornaamste eer:
 
Een spoor der Jonghelinghen,199
200
Een lust tot hooghe dinghen:
 
Want hy is nu ghestelt,
 
Een Meester van het veldt;
 
Om dat zijn jonghe jaren
 
Soo dapper zijn ervaren.
205
Maar meerder heerschappy
 
Soo hebdy over my,
 
Mijn Veldt-heer! ghy gaat leyden
 
Na u mijn sinlijckheyden.
 
Ghy borrelt uyt mijn grondt,
210
Tot in mijn cleyne mondt;
 
Daar ghy mijn tong met missen,211
 
In't noemen doet vergissen.
 
Ach! als ghy my ontmoet,
 
Verwandelt my mijn bloedt:214
215
Dat door 'tkrachtigh opstyghen,
 
Een eerbaar schaamt doet krygen.
 
Soo yemant van u praat,
 
Verandert mijn ghelaat:
 
Ick stamer in mijn spreken:
220
Mijn redens blyven steken:
 
Want daar ick eerst van sprack,
 
Is mij vergheten strack;222
 
Soo dat de grove mensche,
 
Bespeuren wat ick wensche.
225
+De Maaght die by gheval te nacht eens by my sliep,
 
Bedroogh my in mijn droom, juyst doen ick Rodd'drick riep:
 
Sy sprack in plaats van u, seer veel door-trapte woorden,
 
Waar met allengskens sy my listelijck uyt hoorden,
 
En lachten doen soo hart, dat ick sprong uyt mijn slaap:
230
Ick straften haar verraat met een grauwende schraap.230
 
Maar waar toe haal ick op al dese malle dinghen?
 
Wel wat belet my nu een vrolijck Liedt te singhen?
 
Op dat de treuricheyt, die door mijn sinnen snuyft,233
 
Sich menghet inde Windt, en inde Lucht verstuyft.
 
 
 
1
235
Vvaar dat kleyne Guytje blint// g'lijckmen't uytgeschildert vint,
 
Ick leed' dan in mijn Ziele niet// dit lieffelijck en swaar verdriet.
 
 
 
2
 
Maar 'tloose Boefjen siet seer snel// 't onsichtbaar hertjen raackt hy wel.
 
De krijgslien stout hy niet en vreest. Doch d'onbesorghden treft hy meest.
 
 
 
3
 
Sijn boog', sijn pylen, sijn geweer// die quetsen diep, maer doen gheen seer.239
240
Sy comen vaack al lachend' an: Geen blaauw lit-teycken blijfter van.
 
 
 
4
 
Nu 'tPottertje my heeft ghewondt// nu biedt het my sijn lieve mondt:241
 
Nu wil hy peys: hy looft en sweert// te gheven wat mijn hert begheert.242
 
 
 
5
 
Cupido! wel dit is mijn eysch: Tot borrichtocht van onse peys,
 
Begheer ick nu gheen ander dingh// als Rodderick de Ionghelingh.
 
 
 
6
245
Het Schelmpje is nu soo voldoent// nu't hier me magh weer zijn versoent:245
 
Hy seyt my toe dat ick eer lang// sal kryghen mijn begheerts ontfang.
 
7
 
Hierom mijn hert, u troost en denckt// dat grooten druck het leven krenckt;247
 
En dat de sorgheloose vreught// ons Macht vermeerdert en verheught.
 
 
 
8
 
Vvel op mijn Ziel, in vreughden leeft// de droefheyt stracx sijn af-scheyt gheeft;
250
En plaatst u Rodd'rick in de stee// van uwe minlijck herten-wee.250
 
 
 
9
 
Dan waar dat kleyn Guytje blint// ghelijckmen't uytgheschildert vint:251
 
Ick leed' dan in mijn Ziele niet// dit lieffelijck en straf verdriet.235-52
 
Hoe macher swaarder pack ter Werelt zijn te draghen,
 
Als heymelijcke Min, en niet te moghen klaghen?
255
+Ach! wat een harden Wet stelt ons de wreede schaamt,
 
Waar door 'tversoecken ons in't minste niet betaamt.
 
O streng heyloos Ghebodt! ghy dwingt de swacke Vrouwen,
 
Dat sy haar hooghste lust gheblint-hockt moeten houwen.258
 
De sorghe voor mijn eer, die voor de schande vreest,
260
Heel stribb'ligh wederstreeft, de Min, die in mijn gheest,
 
Soo vinnigh brandt en blaackt op Rod'rick d'uytverkoren,261
 
Die vant vermaart gheslacht des Keysers is gheboren,
 
Vant Huys van Arragon, de naasten ande Stoel.263
 
Hoe ick de Min meer deck, hoe ickse meer ghevoel.
265
O wond're brant, ghy brand' staagh, sonder te verteeren:
 
Het hart ghy gloeyend' stoockt, en senght niet eens de kleeren.
 
Ach Edel Rod'rick! ach! ick smoor de vlam met smert,
 
Merckt op mijn voorhóóft maar, die 'tboeck is van mijn hert,268
 
En op mijn óóghjens die my deden gantsch verlieven
270
Op V, die al mijn liefd' u lieff'lijck overbrieven;
 
Al soeck ick nu met vlijt te dóóven uyt mijn lust,
 
Dit Vuyr; mijn Min en sal niet werden uytgheblust:
 
Ofschoon ghewoont en eer verbieden my te schryven,
 
Ghy zijt mijn Liefste, en ghy sultse eeuwich blyven.274
275
Ick gaa naar huys, 'tis tijt, wel an mijn voetjes stapt,275
 
Eer yemandt my alleen hier in dit groen betrapt.
rodderick van achter 'tgroen, seyt dit volghende.
 
Ay my! ick sterf van vreught, ick kan my niet bedaaren,
 
Ick sorgh dat my mijn ziel van blijdtschap sal ontvaaren.
 
Wat ist, ofmen de Min met moeyten nauw bewaart,279
280
Haar klaerheydt metter tijdt hem selven openbaart.
 
Mijn Lief! mijn Licht! mijn Son! die socht haar Min te decken,
 
En komt my opentlijck haar reyne jonst vertrecken.282
 
O wenschelijckste vreught! O onverwacht gheluck!
 
O soete weder-loon van mijn gheleden druck!
285
O triumphante Min! O Heerschap van mijn sinnen!285
 
Ick socht, maar ick en moght u groot gheweldt verwinnen.
 
Maar na dat ghy met my spronght omme soo ghy wout,
 
Versoet ghy nu mijn smart wel hondert duysentfout.
 
Ach! mijn ghedachten al haar inde vreught verstroyen;
290
Mijn ziel verneuckelt haar met innerlijck verfroyen;290
 
Mijn hart springht in mijn lijf; mijn vrolijck aanghesicht,
 
Sal, vrees ick, den waerom noch brengen in het Licht.292
 
Ick twijffel menighmaal int heughlijck overlegghen
 
Of mijn vreught, of mijn min mijn lichter valt om segghen.294
Rodderick binnen.
alphonsus wt.
295
Dees sapigh lustigh nat datm'uyt de Druyven treet,295
 
Is aan d'ondanckbaar Mensch in gheener wijs besteedt.
 
Want den gaaf-rijcken God, en Bouw-Heer aller dinghen,297
 
Heeft inden Wijngaart een groot wonder willen bringhen:
 
+Den quaden is sy quaat; den goeden is sy goedt;
300
Den siecken seer ghesondt; den slappen gheeft sy moet;
 
Sy wackert het vernuft; sy ciert met val de spraken;301
 
Sy jaaght de droefheyt wegh met lieffelijck vermaken.
 
De lasters legghen niet in d'edele Wijnstruyck:
 
Maar in de overdaat van't gulsigh snoot ghebruyck.
305
Wy Spangjaarts wy verstaan uyt taal-kundighe Tolcken,305
 
Dat wy in soberheyt verwinnen alle Volcken.
 
Maar ick voel nu in mijn een groot Mirakel; want
 
Door de killende Wijn lijd' ick een heeten brandt;308
 
Sy zengert mijn verstandt met nuw vlammende pynen.
310
O wonderlijcken brandt! O wonderlijcke Wynen!
 
Hoemen meer koude vocht al leperent instort,311
 
Hoemen van Vrouwe lust wert hittigher gheport.312
 
Soo d'Oly in het vuyr, de vlam stijght inde hooght,
 
De Minnaars ist niet vreemt van drincken kryghen dróóght.314
315
Elisabeth mijn Lief! Mijn Lely! Ach mijn Enghel!
 
Siet, hoe dat ick ter sluyp de straat met kruycen strenghel:316
 
Ick swier vast heen en weer, en soeck by u te zijn.
 
Ghy brandt en blinckt, helaas! tot ongheval van mijn.
 
Maar hertsen waarde Lief! mijn schoon onder de schóóne!319
320
Ach! tot mijn achterdeel gaat ghy u glants vertóóne.320
 
O levendighe brandt! ghy kruypt, ghy woelt, ghy sweeft;
 
Daar ghy my mede doodt, maackt dat een ander leeft.
 
Mijn Leyt-ster en mijn Licht! ick volligh uwe stralen,323
 
En hoop voor mijn verdriet wat lichtenis te halen.
325
Maar uwe Kamerier, die soete slechte slóóff,325
 
Die doet nu dat ick schier mijn twyfelingh ghelóóff;326
 
Want soo sy juyst alleen my uyt de lien ghemoeten,327
 
Soo lusten't my eens haar erentfest'lijck te groeten;328
 
Waar op sy proper neech een hallif-uur schier langh,
330
Soo dat beleeftheyt my tot haar te komen dwangh:
 
Ick gaf haar doe een handt-vol goude Pistoletten;
 
Het was doch al te vreemt hoe sy haar wesen setten.332
 
Ick stondt langh in beraadt, dat ick mijn selven vroegh,
 
Wat dat de Dienst-maaght deed', of sy huylden of loegh?
335
Ick danck u Heerschap (seyse) ick souw wel op u wachten
 
Aende Poort vanden Hof; maar siet, meest alle nachten
 
Ist dat een groot Seigneur hier loosselijcken komt,337
 
En hy is alsoo weytsch, bedeckt, bepluymt, bemomt:338
 
En dat mier is, mijn Vrouw ontfanght hem alsoo lodderlick.339
340
Wt had de Maarte. Maar ick vermoedt op Rodderick.340
 
Ick moet de sekerheyt hier nu eens of bespien.
 
Mijn hert wan-trouwt het óór, en hout veel meer van 't sien.
 
De klock, jae het is tijdt, 'kwil my tot gaan verstouten:
 
Soo ick mijn Joffrouw sie, ick sal wat met haar kouten.
345
+Ay nydigh stalen slot! dat my hier buyten sluyt.
 
Nu klopt, mijn handen, klopt: 'ken durf, ick scheyer uyt.346
 
Ick wil de Neering sien, hier in een hoeck of winckel.347
 
Daar stoot ick onverhoets an die bellende Rinckel.
elisabeth boven uyt het venster.
 
Wel wat gheraas is hier dus inde stille Nacht?
alphonsus
350
Mijn Vrouw! siet hier u slaaf, die u ghena verwacht.
elisabeth
 
Alphonsus keert naar huys gheeft u gherust tot slapen.
alphonsus
 
De rust Elisabeth is voor my niet gheschapen;
 
Maar wel voor u, mijn Lief! mijn Ziele van mijn Ziel!353
elisabeth
 
Alphonsus soo'cket niet voor gróóte dreutsheyt hiel,354
355
'k Sloot u 'tvenster voor't hóóft, om my tot rust te vlyen.
 
Heeft noch gheen endt (denk ick) u grove sotternyen?
 
Hoe dickmaal heb ik u in errenst afgheseyt,
 
Dat ick u niet begeer, noch sal in eeuwigheyt.
 
Want my en komt als noch het Huwen niet // ghelegen:
360
Veel min ben ick tot u, int minsten yet // gheneghen,
 
Daarom soo bidd'ick u, Alphonsus, Heer! dat ghy
 
V Minne stelt op een, dies' liever is als my.
alphonsus
 
Alwaardighe Princes! wilt my (bid ick) toelaten,
 
Dat ick een ooghenblick by u voor 'tlaatst' magh praten.
elisabeth
365
Ick praat met niemant niet, 'tis teghen mijn manier,
 
Nu inde nare Nacht te spreken yemant hier.366
 
Bedrieght u selven niet, door pluymstrijckende sinnen;367
 
Mijn onverkeerlijck hert en suldy nimmer winnen.368
 
Dus staackt dit lóópen, en u moeyelijck gheschrijf,369
370
Soo ghy niet wilt dat ick u Vyandinne blijf.
 
Vaart wel, en leeft met vreught, ick ga nu weer na binnen.
alphonsus
 
Hoe ghy my harder valt, hoe ick u meer beminne:
 
Het gheen men suurlijck wint, wert hoogher hier gheacht.
 
V strafheyt noch 'tgheval, heeft op mijn Min gheen kracht.374
375
Dus sal ick eeuwighlijck u dienen ende eeren:
 
En hoop dat door den Tijdt, u sinnen sullen keeren.
Nieuwen-Haan, en Ioffrouvv Griet-smeers uyt.
 
Isset nou al weer gien deegh? Wat isser inde weegh,377
 
Dat al dit malle volck soo byster bril // siet?378
 
Wel wat schortje, seck kack-neysters, of ist noch na jou wil // niet?379
380
Een mensch magh met vreen hier niet iens gaan byde straat,380
 
Besonder as-men dus wat uytwendigh ghekliedt gaat.381
 
Ick vrees een deghelijck pack aan mijn lijf te trecken,
 
Om dat dese versóórde luy staagh mit-me gecken.383
 
Heb ick ien reys, gort wous! an mijn lijf iens wat moys,384
385
Sy roepen't over de buurt; kijck dat's op zijn parmafoys.385
 
+Ay siet toch, Kyeren! Kyeren! jae wel, hoe souw jijt versieren?386
 
Hoe komt Nieuwen Haan an sulcke fyne verweende Klieren?387
 
Ja wel trouwen Buur-Wijf, wat dunckje, magh dat staan?388
 
Om God-wil, siet daar die straat-Joncker iens gaan.
390
Of hy wel ien Veer in zijn nest het (denck ick) die zijn // is?390
 
Wat duysent Fransoysen weten de Luy wat dat mijn // is?391
 
Ick borgh niemant wat ick heb, of wat ick hadt.
 
Ick haalt en betaalt soo wel as de beste vande stadt.
 
Wat Duyvel gaanse dan met my haar tong schrapen?394
395
O dit verkranckt ghespuys kan mijn naars wel begapen.395
 
Doch ick lijdt met ghedult, ick slacht de goe Jop:396
 
Maar dese labbekacken halen ellick-ien byde naars op;397
 
'tWaardeynen het gien eyndt, asse byde straat gaan slingheren:398
 
Waar datse my iens sien, sy wysen my na met vingheren:
400
Koom ick iens op den Dam, daarmen om't moyste pronckt,
 
Daar word'ick van de Vryers soo over-zijts belonckt.401
 
Ho, seyt den ien, ick wedd' dat hy dat pack ghelient // het.
 
'tIs wel te sien, seyt d'aar, dat hy de Rederijckers te vrient // het.403
 
Sy kennen daar op ien onsch wel wicken watje waart // bent.
405
Ofje rijck, ofje arm, ofje goet, of quaat van aart // bent.
 
Maar ick vraagh niet na-de Knechs die haar as Vrouwen cieren // siet;
 
Of sy wat quaken, het en raackt an mijn kouwe Klieren // niet.
 
Ick ben van't Hof, blaas of, dat meughje allegaar weten.408
griet smeers
 
Ja, hy het al mee in ien Hoofsche strondt ghebeten.
410
Wel Monckseur Nieuwen Haan, macher niet ien woort // of?
nieuwen-haan
 
Staat wat uyt de weegh, ick ben een Kourtisaan van t Hof
griet smeers
 
Dat siemen an jouw ongnaartighe bennieren // wel.412
 
Ho, 'tis te byster soo't Volck jouw nouw vieren // sel.413
 
Gans lyden Nieuwen-Haan, wat's dit? Dus altemaal in't Gheel?
415
Wat, dit en draaght niemant of hy is geck of eel.415
 
Hoe komt den Droes dus moy, dus reyn, dus net, dus tentigh?416
 
Isset Nieuwen-Haan? Neent: ja, hy ist werentigh.417
 
Jemy jy bint nouw wel vergult; dit's toch te dubbelt indieft.418
 
Jy bint te vervaarlijck frey, ick word' op jouw verlieft.419
420
Nu moetje ien nieuwe duyt hebben om appelen te koopen.
 
Bylo siet wel voorje dat je niet gaat in't Water loopen.
 
Jy dient het Hof, doeje? ja maar, wat datje seght.
 
Jy bint so euvelijcken overdadighen moyen Knecht.423
nieuwen-haan
 
Hoe ist hier Griet Smeers? jy hoeft soo smeerigh niet te lacchen.424
425
Loopt met jouw duyten in ien pomp; of gheeftse diese pracchen.425
 
Siet dit onwetende panckt: Wat schortje, seck sticke vleys?426
 
Hebje mijn veuren esien, besietme van afteren oock ien reys.
 
Waarom souw ick niet? Ick wilt draghen spijt al die't lief of liedt // is.428
 
Wat roertet yemant van wat veruw dat mijn kliedt // is?429
430
Dit's te weersoordigh dat de Meysjes met mijn jocken,430
 
Die as de Gecken gaan ghekliedt in langhe rocken,
 
+Die anders niet en lijcken as omghekierde klocken.432
griet smeers
 
Wel trouwen Vaar, hebb'ick hier soo veel an verbeurt,
 
Datje jouw hier soo heftigh en wongderlijck om versteurt?
435
Jy bint toch te haastig op jouw paartje.
 
Nieuwen-Haan hoe vaarje? seck, met jouw Vryster Baartje;436
 
Hoe staje met meekaar // ist Hylijck schier klaar?437
nieuwen-haan
 
Byloo 'twas noyt soo na // 'tschort maar an't woortje ja.
 
Jy hoeftet dus briet mit Baartje niet uyt te meten,439
440
Hoorje dat wel, seckt iens, ghy Muffrouw dunne ghedreten?440
 
Ick heb van Baart en van jou de lieve Tijdt.441
 
Ick hóórt wel Moer, dat jijt in ien angder praatje smijt:442
 
Maar ick begeer jouw niet, noch gien vande klappeyen.443
griet smeers
 
Noch ick jouw oock niet, soo zijn wy goet te scheyen.
445
Ist van sijn liffelijcke leven daghen wel ehóórt?
 
Ja wel wasser ien Roch in Zee, hy quam my wel an bóórt.446
 
Wat of hem desen Geck wel magh duncken laten?
nieuwen-haan
 
Al goelickjes Grietje, jy moet soo hóógh niet praten:448
 
Seker smalijck spreken is immer te gróóte schanckt,
450
En al die kyvaegje spruyt altijt uyt onverstanckt.
 
Nouw, tempt jouw moedt, en deynckt iens op den Hemel // maar.451
griet smeers
 
Ja siet dese Jan dróógh-klóót, hoe ist hier, seck femel-laar?
 
Wilje al mee wat segghen van mijn kyven?
 
Ghy leght altoos en kijft met die blaeuwe Wortel-wyven.454
455
Wat roertet jouw dras-broeck wat dat ick laat of doe?
 
Ay lieve siet, is hier wel levendighe raadt toe?456
 
De schurfde Schapen blaten miest: en die vol zijn van ghebreken,
 
Die sullen altijts 'tgrootste quaat van ien angder spreken.
 
Doch mit ien eerlijck kliedt wert vaack ien snoo guyt bedeckt.
nieuwen-haan
460
Grietje, jy moet sien teghen wie datje dat spreckt.
griet smeers
 
Nieuwen-Haan, wats hier? ick wilje niet ien mijt // vresen:461
 
Binje ien Hoveling? jy meught daar toe blijt // wesen.
 
Die recht Edel is, die latet an zijn zeden // sien:
 
Niet as dese pronckers, die haar met weytse kleden // klien.
465
Seker veel Knechts zijn maar Mannen met de naam,
 
Met de baart, en met noch wat, dat ick my te noemen schaam.
 
Die Gorten-tellers zijn argher as Vrouwen in't bedillen:467
 
Ick sie-er daar wel ienighe, as ickse noemen souw willen,
 
Die't schortel-doeck soo wel souw passen om het lijf,
470
Trots ienighe Wolle-nayster, of ienigh rijck Wijf.
nieuwen-haan
 
En ick sie hier jouw, en sommighe wel soo kloeck // an,471
 
Dat ghy Mannen sout wesen, hadt ghy maar de broeck // an.
 
Nouw deghelijcke deegh, alle gecken laat varen:473
 
Wilje haast ande Vryer?
griet smeers
 
Niet seer ongaren:
475
Maar 'tweyt te hart of te stil,475
 
Daar is niemant die mijn wil.
 
Ick kan singhen noch segghen // daarom moet ick allien legghen.477
 
+Ick hebbet met mijn Bestemoer langh en briet overeleyt.
 
Hoor hier, ick gheefje te raen, wat dat syer van seyt.
480
Wel lieve Kijndt (seydse) ghy hebt immers gien klaghen;
 
Kon jijt versinnen Moer, jy hebt nouw de beste daghen.481
 
Krijghje ien droncken-snuyt, of ien quaat-hoofdigh Man,
 
Mijn salighe schaap! wat raadt ging jou dan an?
 
Och! 'tis onghebonden best, jy hebt nu ien vry leven:484
485
Neem jy ien Man kijndt, jy moet jouw vryheyt overgheven.
 
Maar mijn Bestemoer die deynckt niet dat mijn jonghe jeught verdort:
 
En ast óóck alle seyt is, sy weet niet waar't my schort.487
 
Sommighe luy, en mennigh knecht, hebben myn wel begeert,
 
Maar ick hebbet om mijn jonckheyt altijt gherefoseert:489
490
Maar datter nu ien fijn ghesel iens hertelijck my minden,
 
Ick souw mijn seker wel in alles laten vinden:
 
Maar ick moet mijn beurt verwachten; ick slacht jouw.
 
Hoe vaarje Nieuwen-Haan, wil jy niet ande Vrouw?
 
Of hebje te veel keurs? Waar leydt de schenningh?494
495
Wangt jy gaat al mee voort as ien ay voor ien braspenningh.495
 
Ick hoor Veughel datje al wat garen febt,496
 
En datje sulcken quaan dronckenschap hebt.497
 
Trouwen, wy weten niet, ofje quaat bent of goedt:
 
Hier komt niemant (as-je weet) die ons de boodtschap doet.
nieuwen-haan
500
Komt hier niemant, en weet ghy nerghens van,
 
Hoe duysent Suycker-erretten weet jijt dan
 
Soo fijn naa't leven, en soo proper uyt te legghen?
 
Kanje Kol-ryen? Of laatjet jouw van Waarsegsters segghen?503
 
Ick gis jy hebt ien diel Larysters staagh op jouw vloer,504
505
Dieje mit hongderden meught hebben an jouw snoer.
 
Dat ik altemets iens drinck, dat wil ick niet versaken;
 
Deynckt vry dattet de luy wel iens soo groot gaan maken.507
 
En dat ick somtijts soo wat vrevelighs doe,
 
Daar ghevense my dickwils gróóte oorsaack toe.
510
Maar sy swyghen wel hoe zijt ierst op haar hals halen:
 
Sy verschoonen haar ghebreck met grove loghen-talen.
 
Om dat ick quansuys laast jou Vryer gong drieghen // fel,
 
Dat betaalje mijn stil-swygend' mit jou lieghen // wel.
 
Of mijn Tóón, of mijn Duym was dóódt, of sonder vermeughen,514
515
Souw daarom (dat vraagh ick) mijn hielle Lijf niet deughen?
 
Of dat ien vruchtbaar Boom had eenen quaden tack,
 
Waar't niet scha datmen daarom de goe stamme brack?
 
Stont yder in zijn kop in't openbaar gheschreven,
 
Wat dat hy heeft ghedaan, en heymelijck bedreven,
520
Wat soumen fieltery in sommighe sien staan;
 
Die nu daagh'lijcks ter Beurs voor vrome Lieden gaan.521
Rodderick nyt.
 
Daar komt mijn Meesters Maat, ick moet nu op mijn dienst passen.
griet smeers
 
Wel hadieu Nieuwen-Haan, ick ga stracks mijn vaten wassen.523
+nieuwen-haan
 
Wel Grietje, lóópje wegh? Hoort Grietje! Grietje! Griet!
525
Gheeftme doch ierst ien soen.
griet smeers
 
Wel an; of ick wil of niet!
Binnen.
rodderick
 
Soo haast het Morghen-róódt het blaauw Gheberght beschijnt,
 
En dat de Zilv're Dauw voor d'Goude Son verdwijnt:
 
Ja dat de Velden haar met weer-schijn Groen bekleden,
 
Soo lust mijn jeughdigh hert sich buyten te vertreden.
Alphonsus wt.
530
Siet hier Alphonsus, die'ck ter Werelt meest begeer:
 
Weest welghekomen Vrunt.
alphonsus
 
Mijn wel ghevonden Heer,
 
Ghy noemt my uwe Vrunt: Ick souw wel willen weten
 
Wat Vrunt is, of waarom ghy Vrunt my hebt gheheten?
rodderick
 
Vrunt is een lieve Naam // een Mensche seer seltsaam.
535
Een Koffer der verborgen // heymelijcke sorghen.
 
Een toevlucht inder noot. Een tróóster inde doodt.
 
Een swaar ghevonden vryheyt. Een duur-ghekochte blyheyt.
 
Een versekerde rust // van al ons liefd' en lust.
 
Het wóórtje Vrent daalt van Verentschap en Bloet-maghen:539
540
En dat ick u soo noem, dat komt door wel-behaghen,
 
Die ick van kintsheyt af ghehadt heb Vrunt an u:
 
Maar ghy bedroeft my met soo dwars een Vraghe nu.
alphonsus
 
Den heelen Vrunt verdraaght verduldigh tot den endt,543
 
De onvolmaacktheyt die hy in zijn Vrunt bekendt.
545
Ick soeck niet sonder reen u hert te ondertasten.545
rodderick
 
Ghy hebt mijn trouw gheproeft in veel verscheyen lasten:
 
Maar waar toe hebdy doch dees voor-reden bereyt?
alphonsus
 
Laas! om de sware druck die my op't herte leydt.
rodderick
 
V tróóst op my, myn Vrunt, soo't is in mijn vermeughen.549
alphonsus
550
Ach! ghy kont my alleen verquicken en verheughen.
rodderick
 
Soo ick u helpen kan, en ick u nu verlaat,
 
Soo wensch ick dat mijn Eer verandert in een smaat.
 
Spreeckt uyt u hert, en wilt my doch niet langher terghen.553
 
Hoe meughdy my soo langh u swaricheyt verberghen?
555
Nu seght wat ghy begeert, en brengtet anden dagh:
 
Voorseker 'tis wel quaat dat men niet hóóren magh.
alphonsus
 
Heer Rodd'rick ick twyfel door duystere voorstellingh,557
 
Of d'Hemel, of u jonst, is oorsprong van mijn quellingh.
 
Het komt van een van beyd', nochtans ghelóóf ick niet
560
Dat door u vruntschap my yets wat te kort gheschiet;560
 
Want die is veel te sterck, sy can soo haast niet sterven:
 
Maar ick verhoop door haar, u bystandt te verwerven.
 
Welcx vertrouwen mijn heel ongheveynsdelijck doet,
 
Heel openen den grondt van mijn bedroeft ghemoet.
565
Tróóst mijn ghepijnde gheest, en hongherighe klachten,
 
Die alleen haer ontset uyt u liefde verwachten.
 
Barst wt den dooden slaap, daar ghy vaack-ooght in sluymt,567
 
En dudd'oorich vrunts-hulp verwaarlóóst en versuymt.568
 
+De felle pynen die dit krancke lichaam quetsen,
570
(En slinden als 'tghewormt, die een koude Romp smetsen)570
 
Quam my door mijn ghesicht, dat te zeer heeft ghelet571
 
Op d'Aldeucht-rijcke Maacht, Joffrouw Elisabet!
 
Daar sy met strenghen ernst soo seer hevich op vielen,573
 
En druckten met gheweldt haar beelt'nis in mijn ziele:
575
Nochtans mijn jongher hert is hier niet in vernoeght;575
 
Maar wenschet met sijn helft in een te zijn ghevoeght,
 
Trachtend' voor eeuwich lief, en voor mijn echte Vrouwe,
 
Door de banden der Trouw haar wettelijck te houwen.
 
Niet teghenstaand'ick weet, dat ghy haar oock bemindt,
580
Doch soo seer niet als ick, die haar soo heb ghesint,580
 
Dat ick, wast moghelijck, mijn leven haar souw gunnen,
 
Dus sult ghy met ghemack haar lichter derven kunnen,
 
Als ick: die haar soo min, dat hondert maal soo licht
 
Souw vallen my mijn Doodt, als 'tverlies van haar ghesicht.584
585
Behalven dat wert ghy met meerder soet verlanghen,
 
Ghehoort, onthaalt, ghekust, en gracelijck ontfanghen:
 
Al welcke midd'len u in dese saacke dient,
 
Tot die volcomen hulp van my u trouwe Vriendt.
 
Dit soude my dan zijn wed'rom een nieuwe schuldt;
590
Waar met ghy my an u alsoo verbinden sult,
 
Dat de Tijdt, noch de Doodt, noch Helsche Raseryen,
 
Dees bandt tot gheenen stont in stucken soude snyen:
 
Maar weyghert ghy my u heel hulp-rijcke handt;
 
Als ick verhope neen: Want ghy souwt als vyant
595
Mijn seer kinderlijck zijn, so ghy my ginght beletten
 
De runne van mijn Min, met den Drey-boom te setten,596
 
Inden Wegh van't gheluck: souw ick door sulcken noot
 
Niet vermoeden dat ghy my haat, en wenscht mijn doot?
 
Want sonder die Joffrouw kan ick niet blyven leven:
600
Daaromme wilt my Vrunt alsulcken bystandt gheven,
 
Als ghy seer wel vermeught uyt ware vrundtschaps teeckenen,
 
Op dat ick u met recht mijn grootste Vrunt magh reeckenen.
rodderick
 
Ghy vreest Alphonse, dat ons vrundtschap sal breecken,
 
Vermits de Jonckvrouw, daar ghy my gaat van spreecken.604
605
Stilt dit ydel ghelab dat ghy dus schoon vermomt:605
 
Want door u nevel schalck, de Waarheyts Sonne komt.
 
Ghy raadt my dat ick haar om uwen't wil souw schuwen;
 
O neen! de Jonckvrouw is my soo na als den uwen.608
 
Nadien ick haar soo seer, of meer als ghy verhief
610
Int binnenst van mijn ziel voor mijn vercoren Lief.
 
Alsoo dat ghy my haar niet en moocht ontnemen,
 
Of ghy sult dit swack Rif van 'tleven eerst vervremen.
 
Waarlijck Alphonsus! van ons oude vruntschap, daar
 
Van hebdy, soo ick sie, heel schaars de schaduw' maar;
615
+Want droeght ghy die oprecht, so ghyse pleecht te draghen,
 
Ghy souwt u beste doen, om u Vrunt te behaghen:
 
En mijn benyen niet, die jonst die mijn ghebeurt;
 
Daar ghy nu mijn gheluck en soete Minne steurt.
 
Of soo ghy dit ghebreck op my souwt willen legghen
620
Als ick nu doe op u, daar op sal ick u zegghen:
 
Een strijdtbaar Capiteyn, of een kloeck óórloghs hooft
 
Gheschiedt veel meerder trots, datm' hem de Eere rooft,622
 
Van hen verwonnen Heyr, daar hy van soeckt te brallen:623
 
By datmen dempt, of brack, zijn anslach of anvallen,624
625
Daar hy mismoedigh an vertwyfelt en wan-hoopt.
 
Van gh'lijck soo duncket my, het met ons Minne loopt.
 
Ghy kundt an't bly ghesicht, an die jonstighe wercken,
 
An't lieffelijck onthaal, seer lichtelijck bemercken,
 
Dat sy my soo seer lieft, als sy u vinnigh haat:
630
Soo't blijckt an mijn Godin haar uyterlijck ghelaat.630
 
Ghy siet dat sy my tóónt een lieve begeerlijckheyt:
 
En u op't alderschuwst' een straffe afkeerlijckheyt.
 
Soo dat ick schier ghelóóf dat ghy mijn luck benijdt,
 
En volght haar hopeloos, alleen tot mijnder spijt:
635
'tWelck ick nochtans u Vruntschap niet vertrouwde,635
 
Door de hoop die ick op u heb, en salse houwden,
 
Indien de Reden ghy laat uwen Leydsman zijn.
 
Ghedachtigh weest de eer en trouw van u en mijn.
alphonsus
 
Neen, neen, Rodderick, die raat u al veel meer behoorden,
640
Ghy sult mijn schenden niet met u schijn-schoone woorden:
 
Maar nadien ghy u stelt soo dwars in mijn bystant,641
 
Of teghen mijn Fortuyn, verklaar ick u Vyandt:
 
Ja voor den dootlijckste die ick hier heb op aarden.
 
Ick acht ons Vruntschap nu voor nul en gheender waarden.
Alphonsus binnen.
rodderick
645
Het is my wel te wil, op dat niemant verbeyt
 
Vanden anderen meer eenighe beleeftheyt,
 
Na dat u geemlijckheyt dus springt buyten de Reden:
 
Of sonder aansien van ons ouwde Vruntlijckheden.
Rodderick binnen.
eerste chooren* uyt.
 
1
 
De Min maackt hier goe Vrienden quaat,
650
Zy ontsteeckt het hert met nijdt en haat;
 
En doet d'ouvve jonst bedelven.
 
Hoe zeer datmen zijn Vrunt bemindt,
 
Gheen grooter Liefd' men nieuvven vint
 
Als d'eyghen-liefde van zijn selven.
 
+2
655
De kijf-lust die vvas noyt soo vreemt,655
 
Dat sy al d'eerste deught vvegh neemt;
 
Zy laat noch wel een sprockeltje.657
 
Hoevvel door twist de Nijt insluypt;
 
Al schoor-voetend' de Ionst in cruypt,
660
En yevvers soeckt een hockeltje.660
 
 
 
3
 
De rechte Liefd' is trouvv van aardt,
 
Oock voor gheen cleyn gherucht vervaart,
 
Zy kreundt haar niet an't kyven:
 
Haar Deuchd blinckt in stantvasticheyt,
665
Zy leert soo d'oude spreeck-vvoord seyt:
 
Vvare Vrunden altijts Vrunden blyven.
 
 
 
4
 
Rodderick vvert nu vvel onthaalt,
 
Gegroet, begunst, en soet bestraalt,
 
Van sijn Liefs lieve ooghen!
670
De Reden kabelt, en die prijst670
 
Haar, dat sy hem die jonst bevvijst,
 
Die d'Eere veylich mach ghedooghen.
 
 
 
5
 
Maar Alphons blijft bespot, belacht,
 
Zeer smadelijck van haar veracht,
675
Mach ter nauvver noot vervverven
 
Van haar 'tghesicht: Ia dat so straf,
 
Dat hy nu joockt en vvenscht om 'tGraf677
 
Meer als duysent-maal voor sijn sterven.
 
6
 
Soo vvildtvveyich is 'tAvontuur,679
680
'tVervormt sich dickmaals in een uur,
 
'tVerhanselt haast ons vvenschen.681
 
Het maackt den een beroydt en naackt,
 
En d'ander heerlijck en volmaackt;683
 
Ia Schat-rijcke vveer arme Menschen.
 
 
 
+7
685
Ghelijck de Zee sich vaack herschept,
 
Vvanneert hier vloeydt, en ginder ebt,
 
Heeftmen van vvater koever.689
 
Doch die de Vvereldt vvel besiet
 
Sal haar bevinden anders niet
690
Te vvesen, dan een Zee-strant, ofte Oever.
 
 
 
8
 
Een recht, kloeck, verstandich Man,
 
Sal sich hier in spieg'len dan,
 
Iuyst na de maat hem draghen:693
 
Vvant vvie hier sot 'tAarts goedt verkiest,
695
Op 'tlest sijn Rust, sijn Hoop verliest,
 
En vvint een eeuvvich droevich klaghen.
 
 
 
9
 
Alphonsus is in grooter noodt,
 
Verlanght en snackt vast nae de Doodt,
 
Als Troosteloos en verlaten:
700
Maar Rodderick is so verblijdt,
 
Die vvenscht nu om gheleghen tijdt
 
Om met sijn soete Lief te moghen praten.
 
10
 
Doch nu sy hem so vry beooght,
 
En hy dus breedt haar deuchd verhooght,704
705
Begint het Volck te kallen:
 
Die houdent oock voor heel ghevvis
 
Hoe datter eenighe Liefde is
 
Tusschen dit jonghe paar ghevallen.
 
 
 
11
 
Hy schrijft een brave Minne-brief
710
An sijn ghevvenste vvaarde Lief,
 
Die een Minster is vant lesen:711
 
Hy krijcht een onbekende Knecht,
 
Die scheen na een goet onderrecht713
 
Van haar Ouders ghestuurt te vvesen.714

Vorige Volgende

Over het gehele werk

titels


auteurs


Over dit hoofdstuk/artikel

lied