Moortje en Spaanschen Brabander
(1999)–G.A. Bredero[p. 25] | |
Sonnet
Waer het ghevoelen van Pythagoras waerachtich,1
En dat de ziel van 'teen verhuysd' in 't ander lijf,2
Ick sou ghelooven vast, en staende houden stijf,3
Dat Plautus geest in u o Breroo waer wonachtich.4
5
Of dat Aristophaan, van nieus gheworden machtich5
Te handelen de pen, sich in u kloeck gheschrijf6
Liet hooren op't Bataefs Tooneel voor man en wijf,7
'Twelck noch Athenen nu en wijckt, noch Roomen prachtich.8
Terentius voorwaer, indien hy weer mocht leven,
10
En grondelyck verstaen de Nederduytsche tael,10
Sou sijne Thais haest niet kennen uyt Moy-Ael,11
En Thraso vaeck den naem van Hopman Roemer gheven,
So wordt hy nagebootst in uwe soete dichten,13
Die den Aenschouwer bey vermaken ende stichten.14
15
Lijdt en hoopt.15
|
|