Liederen

[p. 89]

Een ziekes klaagleed

Stem: O waarde zoete lieveken! etc.

1 Gij maagden en jongelingen,
in stede van iets kwaads
zo hoort mijn droevig zingen,
en geeft de rede plaats.
U spiegelt, o mijn maats!
met wie ik placht te zwerven
in grondeloos verderven,
als woeste onverlaats.

2 Die volgt en dient zijn lusten,
die wordt met mij geplaagd
en zonder tijdelijk rusten
van zijn schuldworm geknaagd.
Och, dat mij heeft behaagd
des werelds ijdelheden,
die Gods gebod en reden
uit ellek bant en jaagt.

3 Ik placht weleer te wezen
blijgeestig en verheugd
en heb alszins geprezen
de schijnvluchtige vreugd,
dies ik ook al mijn jeugd
door 't al te licht bekoren
in dwaasheid heb verloren,
zo gij aanschouwen meugt.

4 In 't luchtig zingen en springen
heb ik mij vaak verblijd,
in nietswaardige dingen
heb ik mij zeer verblijd.

[p. 90]

 

Mijn kostelijke tijd

 

heb ik tot kwaad begeven,

 

dies 't beste van mijn leven

 

de wraak der straffe lijdt.

 

 

 

5 Wijn, lust en wil van vrouwen,

 

het werelds suikerzoet,

 

wie 't innerlijk aanschouwen

 

is 't gal en bitter roet.

 

Verdwaasd is zijn gemoed,

 

die om zo snode dingen

 

verzuimt en laat ontspringen

 

het allerwaardste goed.

 

 

 

6 Wat mij lief placht te schijnen,

 

is mij nu dood'lijk leid;

 

mijn kwelling eet met pijnen

 

mijn rif en ingeweid.

 

Mijn ziel zich nu bereidt

 

om d' aardse vrolijkheiden

 

te schiften en te scheiden

 

uit al mijn zinlijkheid.

 

 

 

7 O mens! wil aan mij leren

 

hoe dat die boosheid snood

 

Gods goedheid kan verkeren

 

in rechte gramschap groot;

 

mijn jammerlijke nood

 

doet mij, bedroefde mense,

 

zo menigmale wensen

 

naar die verlangde dood.

 

 

 

8 Ik verwacht met verlangen

 

de dood, die elk vreest

[p. 91]

 

met schrikken te ontvangen.

 

Maar mijn benauwde geest,

 

die voormaals heeft geweest

 

verheugd in zotternijen,

 

verhoopt zich te verblijen

 

na dit mijn leven meest.

 

 

 

9. Gij die met schreien, klagen,

 

bewenen mijn verdriet,

 

en die met een behagen

 

uw wellust daaraan ziet,

 

of zingers van dit lied,

 

leert door mijn droeve klachten

 

u toch voor dolen wachten,

 

eer u dit ook geschiedt.

 

 

 

10 O jonkheid, wilt aanmerken

 

met Gods vrees en aandacht,

 

uw zeer onzuiv're werken,

 

door lust des vlees volbracht,

 

uw lopen dag en nacht.

 

Vermaant en sticht malkanderen,

 

wie zich spiegelt aan anderen,

 

die spiegelt zich wel zacht.