Liederen

Van Fobert en Lobbetje

Stem: 't Schaap dat voer naar Allekmoer

1 Onze Lobbetje is zo blijd,
onze Lobbetje is zo blijd,
zodat ze 't over de buurt schier krijt,
hoe zij 'r vrijer laat prachen,
maar zag je hoe dat Fobert vrijt,
je zou je stikken lachen.

2 Fobert is fijn en welbespraakt,
Fobert is, etc.
daarom as hij an 't praten raakt,
kan wongder hij versieren,
o, Lobbetje, zeit hij, wie het je 'maakt
deuze verweende klieren?

3 Toch ze staan je om 't lijf zo juist,
't is t' ongenaartig wel 'ekuist,
een mens die zou je schaken.

[p. 21]

 

Staat stil, zeit zij, breur onbesuisd,

 

jij zou me smerig maken.

 

 

 

4 Fobert die mient strik straks al waars,

 

zij lijkt zo kwaad dan as 'n baars,

 

en 't is maar klinkklaar jokken,

 

maar dit doet die doortrapte flaars

 

om hum nog mier te lokken.

 

 

 

5 As Lobbetje zeit, ai sus, zit stil,

 

dat is zo veul as: 't is mijn wil,

 

maar moet 't zo wat dekken,

 

en als hij schoon zijn hangden hil,

 

zij zou 't zich zeer aantrekken.

 

 

 

6 Wangt as hij zich wat koeltjes houdt,

 

zo mient zij dat z'n liefd' verkoudt

 

en kittelt hem in z'n zijen,

 

waardeur zich Fobert dan verstout

 

en raakt aldus an 't vrijen.

 

 

 

7 O Lobbetje! die ik ooit verhief,

 

ik heb je zo bezeten lief,

 

ik kan me niet besturen.

 

Weg, weg, zeit zij, je hebt een brief,

 

weg mit je malle kuren.

 

 

 

8 't Is mit Fobert al 'edaan,

 

wangt Lobbetje hiet hem altoos gaan,

 

en dat ook hiel onwaardig,

 

en zij wordt, zo ik heb verstaan,

 

hiel spijtig en hovaardig.

[p. 22]

 

9 Hoort nou alle met mekaar,

 

Fobert en vraagt ook niet naar haar,

 

hoezeer hij haar ierst minde;

 

en is 't gien Lobbetje, 't is ien aar,

 

hij zei z'n diel wel vinden.