Groot lied-boeck

[p. 236]

tekstkritische noten

LXII Bruylofts-Liedt

De reden door de Tijd bevijnd,¹
Dat niets so vreemt alhier verschijnd,
Noch immer is verschenen,
Of't streckt om te vereenen.⁴

Natuur heeft alles wel beschickt,⁵
Der dinghen wesen soo verstrickt,⁶
Vermaeghschapt aen de Vrede,⁷
Door eendrachtige zede.

Hoe stribb'ligh, oock nochtans vergaert,⁹
Vyer, Water, Lucht, de swarte Aerd¹⁰
Door onderlinghe krachten,¹¹
Haer al tot paren trachten.¹²

De Visschen inde wilde Zee,
En 't geyle menigh-formigh Vee
Dat joockt al na den ander,¹⁵
En menght sich met malkander.

LXII
In 1622 blz. 89. Ook in Apollo, 1615. In vs. 1 het eerste woord in romein met grotere initiaal D. In de vzn. 25, 27 en 39 enkele woorden in romein. Het lied sluit aan bij het voorgaande gedicht en dagtekent dus ook uit voorjaar 1612.

1 door de Tijd: mettertijd; of krachtens de ervaringen die de tijd verschaft; bevijnd: bevindt, constateert.

4 streckt: richt zich, neigt.

5 wel: goed; beschickt: geregeld.

6 soo: nl, op de in vs. 4 genoemde wijze; verstrickt: verstrengeld.

7 Vrede: eensgezindheid, concordia.

9 stribb'ligh: onwillig, tegenstrijdig; men denke de komma weg; vergaert: bijeen, verbonden.

10 Vyer, Water enz.: de vier elementen, volgens de klassieke leer.

11 Door onderlinghe krachten: door onderlinge aantrekkingskracht.

12 Haer al tot paren: om zich allen twee aan twee te verbinden; trachten: zijn erop uit.

15 joockt: voelt prikkeling.

[p. 237]

 

Den over-hooft van al 't gediert,¹⁷

 

De Mensche, met vernuft verciert

 

Door harts-tocht, en beweghen,¹⁹

20

Tot minnen is geneghen.

 

 

 

De Wereld souw haest ydel zijn,²¹

 

Ten waer de lieve-leyde pijn,²²

 

Die wy soo tochtigh voelen,²³

 

In onse herten woelen.

 

 

25

Ghy Bruygom hebt oock wel gesmaeckt²⁵

 

Hoe dat de min de herten raeckt.

 

De Bruydt kan 't oock getuyghen,

 

Hoe hy ons sin kan buyghen.

 

 

 

Gaet aen, gaet aen, geliefde Lien,

30

Ter plaetse daer 't ghevecht sal schien,³⁰

 

Daer niemand van u beyden

 

Sal roepen om te scheyden.

 

 

 

Gaet dringht twee zielen in een lijf,

 

En komt dan uyt als Man en Wijf,³⁴

35

En weest so de voor-beelden

 

Van ons verhoopten weelden.³⁶

 

 

 

Be-yvert doch soo desen staet,³⁷

 

Op dat de Wereld niet vergaet.

 

Blijft ghy In liefde bloeyen,³⁹

40

Gods heyl sal u toe-vloeyen.

17 over-hooft: opperhoofd, gebieder.

19 beweghen: ontroering.

21 haest: spoedig; ydel: leeg.

22 Ten waer: als er niet was; lieve-leyde: geluk en leed brengende.

23 tochtigh: verlangende, als een aandrift.

25 gesmaeckt: ondervonden.

30 't ghevecht: de worsteling, nl. de coïtus.

34 komt dan uyt: kom weer te voorschijn.

36 ons: het bruiloftslied wordt nl. in de mond gelegd van de ongehuwde bruiloftsgasten; weelden: geluk, wellust.

37 Be-yvert: doe uw best in; desen staet: de toestand van het gehuwd-zijn.

39 In liefde bloeyen: toespeling op de zinspreuk van de rederijkerskamer D'Eglantier, waarvan Bredero (of de bruidegom) in maart 1612 lid moet zijn geweest.