Groot lied-boeck

[p. 37]

tekstkritische noten

Sonnet

Wat al een Minnaar doet in zijn verliefde sin,
Hoe dat hy bid en smeekt, hoe dat hy traant en vlait,²
Hoe hoog hy die verheft die in zijn sinnen lait,³
VVat gaven groot en veel hy mede siet daer in.⁴

VVat heylsaam staat het is te leven inde min,⁵
VVat dat hy bied en geeft, versweert en haar toeseyt,⁶
VVat eyndlyck hy versoeckt voor zijn gedienstigheyt,⁷
Ons Bre'ro rijmde fray en song't me in't begin.⁸

Maar als hy sag daar naar dat sulx hem niet cond' baten,⁹
Soo walchden hem zijn doen; en heeft zijn Stijl verlaten
En dichten over kloeck tot deuchts en konsts-vermeering¹¹

Gedichten veelderley, en sangen geestelijck,
Nalatende ons die (te singen blydelijck)¹³
Tot les voor ons al t'saam, en tot zijn waar bekeering.

Hope troost.^-

In 1622 blz. [***4]r. Geheel gedrukt in cursief, behalve het opschrift, de naam in vs. 8 en de zinspreuk. In vs. 1 eerste woord in kapitaal met grote sierletter W.

2 traant: snikt, weent; vlait: vleit.

3 die...die: diegene...die; lait: ligt.

4 mede: tevens, ook.

5 staat: toestand.

6 versweert: op ede belooft.

7 versoeckt: vraagt, probeert te verkrijgen; gedienstigheyt: dienstbetoon.

8 Ons Bre'ro enz.: dat alles heeft onze Bredero fraai berijmd en eertijds mede bezongen.

9 sag daar naar: daarna zag.

11 over kloeck: bijzonder krachtig.

13 Nalatende ons die: en liet ons deze na.

- Hope troost: zinspreuk van een niet bij name bekend auteur.