Griane

[p. 331]

Hoe der Coninginne Schiltknecht Cardin, Gerard met zijn Huysvrouwe ende haere dochter int Hoffbrochte.

Het xcviij. Capittel.

Cardin dede met zijn gheselschap sulcke neersticheyt, datse seer geringhe naer het gebodt van Florendos, quamen int Gheberchte, ten huyse vanden goeden ouden Landtman Gerard, die niet ghewoon en was te sien vele goude borduyrselen, plumagien, zijden ende flouwelen, maer veel eer stroyen hoedekens, houte clompkens, ende linnen keelen. Derhalven hy ten eerstenmael uytermaten seer verschrickt werdt, als de gene die hem van zijne vyanden siet overvallen, denckende dat het eenige Soldaten waren, alsoo die meer ghewoon zijn met sulcke saecken te braveren, als die gherust-levende simpele Lantluyden, tusschen de welcke, ende de Chrijchsluyden niet min natuerlicke vyandtschap schijnt te wesen, als tusschen Kat ende Muys. Maer ten lesten siende datse hem gheen overlast en toonden, veranderde hy zijn opinie, ende hiete haer alle wellecom zijn, sonderlinghe Cardin, die hem docht een vande meeste te wesen, den welcken hem zijne hant vast hielde, ende seyde: Mijn vriendt zijt ghy den genen diemen Gerard noempt. Jae ick mijn Joncker antwoorde den grijsen Landtman. Segt my dan seyde Cardin, waer ghy ghelaten hebt tkindt dat ghy ontrent twintich Jaren verleden onder eenen Palmenboom vondt. Och God mijn Joncker antwoorde den ouden man, met dese woorden hebt ghy mijn hert seer met droefheyt ghewondt, om dat ghy my daer door inde memorie brengt het verlies vanden ghenen die mijn Koeykens ende Schaepkens soo wel wist te hoeden, dat hem een yeghelijck daer over verwonderde, maer eylacy, zijn verlies en docht mijn quade Fortuyne noch niet ghenoech te zijn, want mijnen outsten Sone, die hem beminde met een broederlicke liefde, volchde hem seer gheringhe nae, ende en hebbe van haer tween sederts dien tijdt, tot mijn groot verdriet, noyt eenige tijdinghe connen ghehooren. Maer wat soudy willen gheven seyde Cardin, den genen die hem u wederom brochte. Welcke woorden Gerard nauwelijcx ghehoordt en hadde, oft hy wilde Cardin te voete vallen, ende seyde al schreyende van blijtschap. Och mijn aldergrootste Heer ende Joncker, wijst hem my ter liefde Godes, ende ick sweer u by Sante Brigide, Bewaerdersse van alle onse Beestgens met wolle, dat ic u de helfte sal geven van het groote ghetal Schaepkens, die ghy int herwaerts comen soo smaeckelijck hebt moghen sien weyden, door de liberaelheyt van haren Schepper, int ontallick jonck uytspruytende grasken. Mijn beminde vrient seyde Cardin, ick en mach uwe oude dagen niet langer met twijffelinge laten gequelt worden. Daeromme verblijdt u, want den ghenen die ghy opghevoet hebt sonder zijne Ouders te kennen, is Sone van

[p. 332]

Me-vrouwe Griane, dochter des Keysers, ende is teghenwoordich binnen Constantinopolen, doende u door my bevelen, dat ghy terstont met u Huysvrouwe ende u Dochter, hem sult comen besoecken, op dat hy u mach contenteren vanden arbeyt ende costen die ghy in zijn opvoedinge aenghewent mocht hebben. Welcke reden den ouden man blijde maeckten boven maten, soo dat hy sonder acht te nemen op de verachteringe van zijn arbeyt, zijne Huysvrouwe ende dochter terstont beval hare netste cleederkens aen te doen, om Palmerin int Hof des Keysers te gaen besoecken. Waer in sy hem moesten obedieren, niet teghenstaende datse seer bedeest waren, niet wetende wat ghelaet te sullen houden inde presentie van soo hooghe personen, maer de oude kennisse van Palmerin, verstouten haer in sulcker manieren, datse de costele doecken namen daer hem Gerard inne gevonden hadde, ende reysden alle met Cardin nae Constantinopolen, alwaerse soo gheringhe op de sale des Paleys niet ghecomen en waren, oft Palmerin quam Gerard omhelsen, seggende: Vader Gerard mijn vrient, ghelooft sy God Almachtich van dat ick u noch ghesondt bevinde, ende ghy my in alsulcken staet siet. Waer op den ouden Lantman wilde antwoorden, dan en coste van blijdtschap niet een woordt ghespreecken. Derhalven Palmerin voorts met vreuchde ontfinck Marcelle ende Dyonese haer dochter, ende leyde haer alle in presentie van zijn Groot-vader den Keyser, ende zijn moeder Griane, segghende: Mijn Heer ende Me-vrouwe, siet hier de ghene die my opghevoedt hebben. Ende dede by Gerards Huysvrouwe Marcelle vertoonen de doecken daer hy inne ghewonden hadde gheweest, die de Coninginne Griane seer haest kennende werdt, ende was de selve noch al met grooter blijdtschap oversiende, als met een groot ghedranghe, door de tijdinghe vande compste van Gerard, aldaer inde sale quamen het meestendeel van des Keysers Hofghesin, in een groote begheerte van desen ouden man te sien. Den welcken in presentie van haer allen verhaelde in wat manieren hy Palmerin hadde ghevonden, ende het gheheele leven, so by hem in zijn huys ghepasseert was. Waerentusschen de Coninginne betoonde een lachen, met tranen vermengt naer advenant, dat sy Gerard hoorde verhalen de periculen ende geneuchten by haren Sone ghepasseert.

Ende om de groote liefde die sy tot Marcelle droech, overmidts de weldaet die sy aen haren Sone bewesen hadden, maecktense haer eene van haer Camenieren, ende haer Dochter Diofene een van hare Staet-Jofvrouwen, de welcke sy daer nae oock noch rijckelick hylickten, ende Geraert werdt by den Keyser edel ghemaeckt, ende sijnen sonen Ridderen. T'welck ghedaen zijnde, nam den Keyser Florendos ende Palmerin by de handen, ende leyde haer in de Schat-camer, segghende: Mijn Soonen neempt wat u ghelieft, dit is altemael u. Doet u teghens den Feestdach van mijns dochters bruyloft alle saken bereyden nae u begheerten, ende deylt daer van de behoeftighe Ridderen, op datse haer daer teghens mede statelijck in ordeninghe

[p. 333]

mogen stellen. Maer Florendos antwoorde, dat hem geensins toe en stonde by zijne Majesteyts leven hem met alsulcke goederen te behelpen. Niettemin sondt den Keyser voorts eenen grooten hoop gouts ende silvers, met sommighe costele cleynodien aen den Prince Olerike ende Frisol, om haer daer mede te beter te mogen doen toerusten, teghens den staetdach vanden Prince van Macedonien, die hier van met geenen faem van ondanckbaerheyt naghesproken en wilden wesen, maer besloten daerentegens te houden een seer heerlicke tornoyinge, die thien daghen lanck dueren soude. Ende om de selve met den prijs van elcken dach eenen yderen te doen verstaen, sy door alle omlegghende Landen sonden diversche Herauten, de welcke soo wel haer devoir wisten te doen, datter niet en was, Coninc, Hertoch, Graef, noch statighe Ridders in geheel Grieckenlandt, oft sy wilden sich alle op den selven tornoy vervoeghen, soo dat de Ambachts ende andere werckluyden van Constantinopolen, met hare hantwerckinghen seer weynich conden verdienen oft uytrechten, door dien dat sy (volghende de menschelijcke natuere, die tot nieuwicheyt altijts gheneghen is) haer daghelicx op de straet moesten begheven, om te sien de Incompsten der Heeren ende Princen, die ten allen uren aldaer gheschieden in so groote menichte ende heerlijcke pomrije, dat hem een yeghelijck daer over verwonderde.