Griane

Hoe Palmerin ende Frisol de twee Neven vanden Coninck van Ungarien overwon binnen Constantinopolen, tot verlossinghe van Florendos ende Griane.

Het xcv. Capittel.

Alle dinghen in ordeninghe zijnde, quamen de vier brave Campvechters ter plaetsen daerse strijden souden, alwaer sy t'haerder aencompste eenen Heraut hoorden roepen, datse haer beste mochten doen, ende voorts daernaer eenen Trompetter den alarm blasen, waerom sy hare Lancien teghens den anderen soo fel dresseerden, dat Palmerin Oudin den sadel deden ruymen, ende hem een groote wonde gaf in zijn syde. Waer en tusschen Frisol Promptaleon in sulcker manieren ghetroffen hadde, dat hy dien uyten sadel ghelicht hebbende, achter van zijn peert deden glijden, sonder dat Palmerin ofte Frisol elcx nochtans meer als eenen stegelreep verloren, maer worden heurs peerden van haere twee vyanden (die bycans furieus gheworden waren om de gramschap van haeren val) soo dapper aenghevechten, datse haer oock te voet moesten begeven, ende met hare sweerden seer valiantelicken streden, ende niet min couragieuselicken van haere vyanden bevochten worden, alle seer neerstich na de victorie haeckende, d'een om hare klachte te bewijsen, en d'ander om haren vrienden te verlossen, maer beyde boven al om

[p. 323]

haer eyghen leven te salveren, inde welcke sy den anderen soo swaerlijck wonden, datter niet een van alle vier van yemandt der Omstaenders aengheschout en werdt, dien hem niet en verwonderde, hoe hy langer int leven mochte blijven, overmidts t'abondant verlies van zijnen bloede, t'welck haer voorwaer oock seer gheringhe op d'eerde van flauwicheyt soude hebben doen nedervallen, maer Promptaleon bycans niet een stuck van zijn harnasch meer heel hebbende, noch om groote vermoeytheydt langher genen aessem verhalen kunnende, versocht aen Frisol tijt om hem te rusten, den welcken daer op antwoorden alsulcken verrader, niet een oogenblick tijdts te willen verleenen, tot dat hy zijn ziele geseynt soude hebben, inden schoot van Lucifaer, ende daer met het sweert verheffende, dede hy zijn hooft ende lichaem op twee verscheyden plaetsen vallen, waer over Oudin siende sijnen broeder gepasseert te wesen, meynden van toornicheyt te rasen, ende inloopende vatten hy Palmerin omt lijf, meynende die also om lege te werpen, maer hem geschieden contrarie zijn opinie, ende was selfs den genen diet eerste zijn Moeder de aerde ginck kussen, siende met het blancke sweert boven hem staende zijnen vyant, om diens Furie te ontcomen, hy seer luyde riep, dan ten mocht hem niet helpen, want Palmerin sloech hem met drie slagen, het crijtende hooft vanden romp, soo dat sijne stemme ende leven gelijc een eynde namen. Waer na de twee overwinners voorts byde Richters ginghen, vragende ofter noch meer resteerden te doen voor de verlossinge der gevangenen. Daer op haer neen gheantwoort zijnde, wildense voorts met Olerike die haer peerden veerdich hielde, nae hare herberghe rijden, maer en waren noch nauwelijcx eenen worp weechs uyt de plaetse der campvechtinge gecomen, oft haer quam haestelijck nae rijden eenen Ridder vanden Keyser, segghende, keert wederom Heer Ridders, want den Keyser en sal geensins consenteren dat ghy erghens anders logeert als in zijn Palleys, waerom sy haestelijc derwaerts keerden, alwaer sy geleyt worden in twee vande alderbeste camers, ende vande alderopperste Medicijns gevisiteert, ende ghecorrigeert, alle door bevel des Keysers, den welcken de lichamen vande dooden wech dede nemen, ende gheboot op lijfstraf, dat niemant vande Ridders van Ungarien sonder zijn consent uyt Constantinopolen soude trecken, om dat hy in hare presentie een Gouverneur van haer Conincrijc (als toecomende zijn dochters kint) stellen woude, doende voorts daer na met geclanc van vele Trompetten, voor geabsolveert ende onschuldich uytroepen de twee ghevanghenen, zijn Dochter met den Prince Florendos, tot den welcken hy (so geringhe als dien met de Coninginne uyt de bewaernisse verlost zijnde, hem te voet quam vallen) seyde: Heer Florendos, indien ic met strafheyt van justitie voorts had willen varen, opt ongelijc dat ghy mijn dochter dedet, ombrengende haren man in haer presentie ende laet haer dient halven den eewigen faem van oneerlicheyt, voorwaer soo soude ick u den

[p. 324]

eersten dach doen ghy hier gebrocht wert, in stucken hebben doen houden, maer stellende goedertieren genade voor regoreuse justitie, heb ic u willen betoonen dat my meer behaecht, bemint als gevreest te wesen, om dat ick in geender manieren mijn oude dagen ende grijsen ouderdom, met mijn eygen bloet, oft met t'gene van eenen Conincklijcken Prince heb willen besmetten, maer mijne navolgeren veel eer en exempel van sachtmoedicheyt, als van een wreede tyrannicheyt oft toornighe executie geven: in een teycken van welcke gratie Florendos de handen van zijne Keyserlijcke Majesteyt kusten, ende seyde altijt eenen onderdanighen volbrenger van zijn ghebot te sullen bevonden worden, gaende daer met visiteren de twee ghewonde Ridderen zijnen onbekenden sone Palmerin ende Frisol, de welcke hy so veel caressen, ootmoedige presentatien ende dancsegginge dede, dat die vele te lange souden vallen te beschrijven, maer seg alleene dat de selve gheeyndicht wesende hy haer eenen geluckighen avont wenschten, ende vanden Hertoch van Pere, deur beveel des Keysers, gheleydt worden in een bequaem logement, om al daer te verbeyden zijn hofghesin uyt Macedonien, laten Palmerin gheheel peysachtich op dat hem de Coninginne van Tharsen gheseydt hadde hoe hy zijn Vader eerst vander doodt soude moeten verlossen eer hy die te kennen quam als voor verhaelt is, denckende dat hy seer gheluckich soude wesen indient waer den edelen Florendos, die niet min fantaserende en was op de middelen waermede hy als nu noch eens, tot zijn Meesterse soude moghen verwerven zijn alderliefste Griane, de welcke soo verblijdt was om dese onverwachte verlossinghe datse niet en dochte als hoese ghenoechsaem groote blijdtschap soude mogen hanteeren inde presentie van haren Vader den Keyser, die seer besich was opt practiseren vande faveuren, waer mede hy ghenoechsaem recompenseren soude moghen de twee Ridderen Palmerin ende Frisol, den welcken in groote twijfelinge stonde oft hy hem aenden Keyser ende de Keyserinne bekendt wilde maken, om zijnen Vader Petrides int Gouvernement van Ungarien te doen stellen, so dat dese vijf personen bykans den gheheelen nacht waren droomende op hare fantasien, die haer noch te samen nae haer begeerten eyndichden.