|
| |
Hoe de Keyserinne den Keyser te kennen gaf, vant Houvvelick van Tarisius, Neve van den Coninck van Hongaryen, ende van Griane haer Dochter, twelck hy voor goet achten, ende tghene datter navolchde.
| |
Het tweede Capittel.
De Keyserinne en vergat niet de belofte die sy Tarisius ghedaen hadde, verbeydende van dach te dach, de bequaemheyt om den Keyser daer van te mogen spreken, ende om dat zijt ondernomen hadde, soo wildese dattet volbracht soude worden, ghelijck dan sulcke plaghe de vrouwen gemeyn is, waerom dat het niet te verwon- | |
| |
deren en staet, dat sy alsulcke neersticheydt dede, sy dan wesende alleen metten Keyser (stellende van verre den strick, waerin sy hem vanghen wilde) badt hem, dat hy haer soude consenteren een versoeck, twelck sy aen hem doen wilde, ende soo hy niet veel meer ghehoort en hadde op alsulcken Luyte spelen, accoordeerden haer terstont, alle tgene sy soude mogen begeeren, daerom sy (haer verseeckert siende,) seyde tot hem: Mijn Heere, ick hebbe in dese voorlede daghen in mijnen sin gedacht, dat u Dochter Griane ten bequamen ouderdom is, om versien te syn, twelck ick oock begheere met alle mijn herte, ende om dat ghy opghevoet hebt Tarisius, ende dat albereets (na dat ick bemercken can) sy eenighe vrientschap te samen hebben, ick soude wel van meeninghe syn, dat wy tusschen haer een houwelick maeckten, want qualick soudy mogen vinden (so ic gheloof) grooter Heer als hy sal syn, als beervende alsulcken Coninckrijck, te weten van Hongaryen, ende dat meer is, d'opvoedinghe, die sy by malcanderen ghehadt hebben in haer jonckheydt sal tusschen haer onderhouden meerder liefde ende vrientschap, als ofse malcanderen noyt ghesien en hadden. Me Vrouwe antwoorde den Keyser, tis u Dochter, ick achte dat u niet en belieft als hare welvaert, daerom volcht uwe opinie, oock beminne ick Tarisius seer, ja als mijn eyghen kint, nademael wy daer soo verre in ghecomen zijn, soo sal ick morghen ghesanten afveerdigen tot den Coninck zijn Grootvader, om hem sulcx te kennen te gheven. De Keyserinne bedanckte hem seer ootmoedelicken, blijde zijnde, dat sy haer begheerte vercreghen hadde, twelck sy Tarisius dede weten, maer Grianus meeninge streckten heel elders, want sy droegh een seecker affectie tot Florendos, aleerse hem gesien hadde, om de deucht ende vromicheyt diemen seyde in hem te wesen, also dat sy haer te samen siende ende heur oogen wesende ghetuyghen van veel grooter achtinghe, d'een den anderen, dan haer daer van geseyt geweest hadde? de begoste liefde regierde ende geboot over haer also seer, dat sy vastelick beslote nemmermeer een ander te trouwen als hem, indien hy te vreden ware, hy desghelycx en peynsden niet weyniger, nochtans een yeghelijck van haer beyden dede neersticheyt (voor eenigen tijt) secreet te houden, tgene sy aldermeest wunschten den anderen bekent te zijn, niettemin t'verborgen vuyr duerende lange, openbaert hem geerne somtijts, gelijck het Griana oock ghebeurden, wesende int geselschap vande Jonck-vrouwen, sprekende vande Ridders, die hen behoorden present te vinden inden Tornoy, quamen sy onder anderen te spreken vanden Prince Florendos, ende sy loofden hem so voorderlick die van hem spraken, dat Griane haer niet en conde onthouden, te veranderen van verwen, soo menichmael, datmen lichtelick conde ghekennen de veranderinge die sy gevoelden in haren geest, hoewel dat voor alsdoen geen van haerluyden daer acht op en sloeghe, ende also onthielt sy haer, totter tijt toe dat het Tornoyspel soude beghinnen, in welcken dach de Keyser de
| |
| |
Ridders orden gaf, aen Caniam syn Sone, ende Tarisius, Neve vande Keyserinne, om welcker eere hy veel grooter ende heerlicker hoff hielde, als hy oyt gedaen hadde, want hy wilde hebben, dat de Jofvrouwen aten met de Ridders, twelck nochtans weynich ghewoon was te geschien in dien tijden, alwaer Florendos die weldaet gebeurden, dat hy gesedt worde om t' noenemael te eten, het aldernaeste byde Princesse Griane, ende duerende t'selve, hadden sy alle beyde genoech te doen, om te gheveynsen heure affectien, maer na dat de Tafelen op genomen waren, een weynich te vooren eer het Steeckspeel begonste, dede Florendos so vele dat hy middelen creegh, om zijne nieuwe Vriendinne alleene te mogen spreecken, ende seyde tot haer, Me Vrouwe, onsen Heere doet veele voor my, van my te verleenen also bequame plaetse, om u te verclaren eer ick Rijde inde ordeninghe ofte Loopplaetsen des Tornoyspeels, d'oorsaecke die my heeft doen scheyden van Macedonien, ende te comen inden Lande vanden Keyser, ende ick sweere u op mijn gheloove, dat ick alleen, om uwent wille, dese reyse volbracht hebben, ende salt voorts volherden alle mijn leven lanc, van my te gebruycken int gene dat ic kennen sal u aenghenaem te wesen, achtende voor my te syn een seer groot geluck, indient u beliefden my te gebieden, dat ick my desen dagh wapenden, als uwen Ridder, anders heb ick voor my ghenomen my stille te houden, wesende versekert dat sonder uwe gunste, buyten mijn macht is, eenich dinck te doen, dat tot mijn glorie ende eere soude strecken, ende hoewel ick u genen dienst gedaen en hebbe, die Weerdich is alsulcken grooten weldaet, soo hebbe ick nochtans alsulcken betrouwen in u eerbaerheydt, dat ghy my niet en sult weygeren, dese mijne biddinghe, om dat het de eerste is, die ic u oyt ghedaen hebbe. Griane die beminden hem wel, als hier te voren verclaert is, nochtans wijs ende wel bedocht, willende ondersoecken, of hy niet en sprack door gheveynstheyt, antwoorden hem bykans door een geconterfeyte quaetheyt ick en hadde noyt ghedocht Heer Florendos, dat ghy u selven so verre sout vergeten hebben, van te gebruycken alsulcke propoosten, so weynich bequaem om te houden met een Keysers Dochter als ick ben, niettemin, bekennende dat ghy een Vreemdelinck zijt, ende mogelick niet en weet de tuchticheyt ende eerbaerheyt diemen in desen lande ghebruyckt int couten mette Jonck-vrouwen, daerom en sal ick t'uwaerts niet gebruycken de strafheyt also ick behoorden, maer sal u antwoorden, hoewel dat ick achte my daerin grootelickx te misdoen, ghy bidt my, dat ghelijck als mijnen Ridder, ghy meucht comen inden Tornoy, so veel als dat aenlangt, dat consenteer ick u, op dat ick metter daet bekennen mach de vromicheyt, die men seyt in u te syn, aengaende de reste ick ben van meeninghe dat ghy u daer van ontslaet, Me vrouwe seyde hy, indien ic lichtverdich geweest ben u aen te spreken, in eenigen woorde twelck u heeft mishaecht, voorwaer (my excuserende) beschuldicht, de cleyne vryicheyt die
| |
| |
my gebleuen is, om my gheheelick t'onderwerpen t'uwen dienste, hoe? antwoorden sy, acht ghy dat ick yemants anders wil beminnen, als den gheenen die my ghegheven sal worden tot eenen man? Ay antwoorden Florendos, dat is tgene dat ick wunsche met alle mijn herten, ende en hebbe noyt gedocht u in een ander maniere te beminnen, als u te maken vrouwe ende meestersse van my, ende van alle tgene in mijn machte is, in getuygenisse van sulcx sal ic my nu voortaen gebruycken in dienste vanden Keyser, in sulcker manieren, dat hy daer in wel sal consentieren indien ghy het goet vint, Griane antwoorden hem, het staet voorseker den Keyser toe ende niet my, waeraen sulcke propoosten behooren gedresseert te worden, gemerct dat hem toecoemt het ghebieden ende my t'onderdanich zijn, ende alsse dese woorden voleynt hadde, worde sy vande Keyserinne geroepen, ende Florendos haer de reverentie gedaen hebbende, vertroc hem in zijn logement, om hem te wapenen, want albereyts vele Ridders inde Tornoy-plaetse ghecomen waren, daer hy ooc terstont daer na quam, doende alsulcke feyten van wapenen, dat hy niet alleen eere en behaelden in desen dach, maer oock inde andere viere daer nae volgende, so lange als den Tornoy duerden, ende vercreech het Juweel, t'welc Caniam toegheseydt hadde, den best vechtende, waer door hy grootelic gepresen worde vanden Keyser, ende alle de andere, principalick vande schoone Griane, welckers herte de liefde allenskens vermorwden, ten genoeghen van Florendos, in sulcker manieren, dat Tarisius sulckx ghewaer worde, waer deur hy seer qualijck te vreden was, maer duerende dese Feesten ende Tornoyspelen, de Fortuyne vyande van alle geneuchte ende blijdtschap wilde den Keyser nieuwe oorsaken bereyden, om een ander wech zijn tijtcortinghe te passeeren, want aleer soo veel Ridders in zijn Hoff vergadert, wederom keerden na heuren landen, Gamezio sone van den Soudaen van Babylonien, de welcke op zee was, met een seer groote macht om te gaen vercrijghen Alexandrien: worde door storm ende onweder, twelck hen overquam, gedreven, seer na by de enghte der zee van Constantinopolen, het welcke de Schippers ende Stuerluyden vande Schepen ghewaer worden, ende gavent hem te kennen? ende daer en was niemant onder den gehelen hoop die sulcke nieuwe tijdinghe niet en behaechde. Gamezio achtende datse God aldaer ghestuert hadde, om te doen comen in zijne handen alsulcke Edele ende bloeyende stadt? om t'welcke (wesende de Zee gestilt ende versoet) hy dede vergaderen de Hoofden ende principael Capiteynen van syn geheele Heyr, ende seyde heur, mijn Vrienden, ick gheloove sekerlijck, dat Godt Almachtich niet toe gelaten en heeft, dat wy ghecomen zijn in Alexandrien, dan om dat wy souden bestrijden die teghen onse Wet zijn, maer dat sijn geliefte geweest heeft ons te voegen in desen Lande van Christenrijck, om het gheheele te bederven, ende te brengen tot onse onderdanicheyt, waerom dat ic besloten hebben voor dese reyse wt te stellen, de wrake over de mis- | |
| |
daet, die den Coninc Calameno den Soudaen gedaen heeft, ende geheelic mijn cracht te gebruycken in dese contreye, om dese oorsake bidde ic u, dat een yeder van u luyden int besonder alle synen volcke vermane, ende verseeckere (indien wy dese stadt mogen ghewinnen) datse alle rijck ende geluckich sullen syn, het welck seer wel achtervolchden, alle de gheene die hy t'selve bevolen hadde, doen soudy hebben gesien ter Wapenen loopen, Schepen toe te rusten, ende Crijchsvolck te bereyden, daer na de seylen optreckende, genaecten aen d'een zijde, wtwerpende menichte van Schuyten ende schepen, om ten Lande te comen, makende een alsulck wonderbaerlijck gecrijt, geclanc van Trompetten ende gheruchte van Trommen, datmen inde locht, aen allen zijden den weerclanc hoorden, nochtans worden sy veel straffer onthaelt, als sy hoopten, gelijc ghy (voortlesende dese Historie) sult mogen verstaen.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd