Schalmeye, inhoudende veel geestelijcke liedekens

[p. III]

Klynk-dicht op de Schalmeye van

MOcht Iubal heffen op zyn lang begraven Hooft,
(Aenziend' hoe datmen nu met zoet geluyts beleyen
Rechtschapen zyngt, en speelt op Pypen of Schalmeyen
Yegelyk tot vermaek) hy stond als half verdooft,

Niet droevig zynde doch, zyn vindyng (als berooft

Duer tyds verloop te zien vant eerst slechtmoedig vleyen)
En zoeter klanks geschal te hebben, 't zoud' hem greyen
Beneffens zulken hoop gezangen op geschooft.

Recht weydynge tot lust daer zyn navolgers vredig

Als Byekens uit gebloemt haer vreught en nut ook zedig
Uyt mogen halen wel naer eygen sins vermaek.

Wel moeten varen dan die tusschen-tyd onledig

Elk ander tot genoegt, zoo zyn geweest bestedig
Raed gevende mits dien elk een tot deugds opwaek.

Duerziet den grond.