Verzamelde gedichten

[p. 217]

Expeditie

Het is een monotone reis,

een logge dhow zeilend over de nijl
of het roestige rad van een hekwieler
tussen oerwoudgebladerte zwart en git
of steenachtige oevers eindeloos,
hoofdzakelijk schorpioenen de bewoners;
dan weer olifantsriet der savannen
met de horens van hees brullende buffels.
Afwisselend genoeg. Monomaan
gewapend met karabijn en machete
zijn wij schuw en vreesachtig geworden
onder loerogen broeiend gevaar.

Het is een monotone reis,

equatoriaal afrika, hogezand-sappemeer
of zeg amsterdam-bussum v.v.
of bijvoorbeeld berlijn.

Soms echter overspinnen ons vreemd
nevelwebben van goud organdie;
een ijle windstoot,
heirlegers van vuurvliegjes vangen
ons onverhoeds in een lichtende gloed.

Een wolk als een oog.