Verzamelde gedichten

[p. 198]

De watervallen

Boven het klagen van de karavanen
en het geschrei der apen op de belvédère
het geraas van een ziedende rook,
water neerstortend op schilfersteenrotsen
in een getuimel van schuim.

Het gerucht sterft in uw mond,
in de tijd vergaat dit gedicht,
maar de spraak van de watervallen
uit het oerhart van Afrika
roept voort, vroeger en later,
met een stem van gericht:

buig u neder verwatenen;
steile muren hoge torens
zij geraken tot puin
doch mijn woord zal te horen
blijven
en dansen voor de reiziger met het opmerkzame hart