Verzamelde gedichten

[p. 197]

De schotellipvrouwen

Luidruchtig is het leven der nijlnegers,
panterhuid kopend en verkopend;
het praten der schotellipvrouwen
overstemt de tamtam van het oerwoud,
tongslijpende over de weinige
zwijgende zijdeplantachtigen,
kwaadsprekend van de betoverden
die rijmspreuken mompelen uit leem.

Verschrikkelijk als de Nijl overstroomt,
de panterhuiden gaan leven,
haar schotellipmonden uitdijen
tot traanstuwmeren van vrees.

In de kralen van angst verklaren
tovenaars het gebeente der hanen:
stilte en liefde zou uw kracht zijn,
maar gij hebt niet gewild.