Verzamelde gedichten

[p. 180]

De breuk

Nachtpauwogen en koningsfazanten
waren de avond en de morgenvleugels,
fluweelgitaren van duizend cicaden
en honingvogels in de ochtenddauw.

Toen steeg uit het ravijn tweespalt omhoog, en
er streken gieren neer en doodshoofdvlinders,
varanen slopen aan met rode ogen,
de nacht wies als een vloedbos, drab en grauw.

Sedert mijn honger stillend met schorpioenen,
ijsvogelvlerken om het hart gevouwen,
voel ik mijn hand verkillen tot een klauw.