Verzamelde gedichten

[p. 166]

Winter

De toedoening van de nacht
is vanavond al vroeg gekomen,
ook de eenzaamheid en het domen
van oude gedachten, de wacht
op de dingen die toch nooit komen.

De littekens zijn vandaag
vroeger dan ooit gaan branden,
en holler mijn ledige handen,
onbegrepener iedere vraag,
ongenadig de kamerwanden.

Naarmate men ouder wordt
nadert de wintertijd sneller,
de koude bijt ieder jaar feller,
de zomers zijn zomers te kort.

Er blijft niet veel meer dan de vlucht
naar een winterloos land in de tropen,
doch de vorst nestelt zich aan het open
jaagvuur van het hart onbeducht.

De winter is niet te ontgaan,
aan de dood zal ik niet ontkomen.
Maar ik zie overzee soms in dromen
eeuwig groen van de palmbomen staan.

Symbolen? Heimwee naar fantomen?