Verzamelde gedichten

[p. 145]

Mislukte vaart

De papieren draak van de maan
en het haarvlechtsel van de sterren
riep ik met paarlemoeren
signaal van de tritonschelp.
Nomadische aërolieten
vulden mijn zwevende schepnet,
engel en tovervogel
daagde ik goden uit.

Heliotropisch verrukt
jaagde ik duizend zonnen,
verborgen en ingesponnen
in het nylonkleed van de nacht.
Hoe zwarter de kanten wade
te lichter de tatouage
van stofgoud en zilverdraden
in haar fluweelbruinen huid.

In een schaduwstreek op het land
zag ik mijzelf opstijgen,
maar wat mijn ogen verzwijgen
druppelt als dauw op mijn hand;

halverweegs ben ik uitgebrand,
de huls heeft het hart bedrogen.
De dood blijft ons onvertogen
onbegrijpelijk misverstand.